บทที่10
“กูโคตรเบื่อเลยว่ะโป้ง ประชุมห่าเหวอะไรวะ แม่งฝนดันเสือกตกลงมาอีก” ผมบ่นยาวเป็นหางว่าวเลยครับ
วันนี้ที่คณะประชุมเรื่องรับน้องรวมไม่ให้รับแยก
“ใจเย็นโน่ทนไว้เดี๋ยวก็เสร็จอุตส่าห์ได้หยุดติดกันตั้ง 3 วันประชุมแค่นี้เรื่องเล็ก” ไอ้โป้งพูดแล้วยักคิ้วให้ผมอีกต่างหาก
“คิมมันไปเย็นนี้เหรอวะโน่ มึงไปส่งมันกี่โมง”เสียงไอ้ดิวแทรกขึ้น
“ไฟล้ท์ 5 ทุ่ม พวกมึงไปรอกูที่ห้องเลยเดี๋ยวส่งมันเสร็จ กูพาไปหาที่เที่ยว”
“ไป ZZZ มั๊ยวะ เด็กกูบอกมาว่าแร๊งส์ได้ใจเลยนะเว้ย”
“โอเคได้เลย ไอ้แบงค์ มึงอ่ะ จะไปพร้อมพวกกูรึเปล่า” ผมหันไปถามมันครับ เห็นมันตั้งอกตั้งใจฟังอาจารย์พูดใหญ่เลย
“เออไปดิ เดี๋ยวพวกมึงโทรบอกกูละกัน กูขอกลับไปอาบน้ำว่ะ เหนื่อย”
พอเลิกประชุมเราทั้งหมดก็แยกย้ายไปคนละทางเลยครับ ไอ้โป้งกลับไปกับไอ้ดิว ไอ้แบงค์แยกไปของมันต่างหาก ส่วนไอ้คิมมันเอารถมารับผม อย่าถามนะครับว่าทำไมไอ้คิมไม่เข้าประชุม มันไม่ได้หลบหรอกครับแต่โดนเรียกให้ไปช่วยทำวิจัยต่อที่คณะเกษตรนั่นแหละ
“คิม มึงรู้ยังปีนี้เค้าไม่ให้รับน้องแยก เค้าให้รับรวมทีเดียวเลยว่ะ แปลกดี”
“มึงไม่รู้เหรอว่าทำไม” มันถามผมกลับครับ
“จะไปรู้ได้ไงวะ”
“แสดงว่ามึงไม่ได้ตั้งใจฟังที่รุ่นพี่เค้าพูดเลยใช่ป่ะเนี่ย มึงเข้าประชุมยังไงของมึงวะ”
“กูก็มัวแต่คุย ช่างเหอะว่ะ จะเป็นไงก็ช่างแม่งไม่รับแยกก็ดีเหมือนกันกูขี้เกียจคิดแผน กลับห้องเลยป่ะ กูจะรีบไปเล่นเกมส์ต่อเมื่อคืนแม่งค้างไว้เสต็ป 4 ด้วย อีกแค่นิดเดียว”
“อืม..แต่ไปกินข้าวกันก่อน กูหิว”
“กินไหน”
“ใกล้ ๆ นะ กูจะรีบกลับไปอาบน้ำเหมือนกันว่ะเมื่อกี้ไปเล่นบาสกับรุ่นน้องมาเหนื่อยชิบหาย”
“ เหี้ยคิมไหนว่ามึงไปช่วยงานวิจัยแล้วอะไรเล่นบาสของมึง”
“ขากลับเจอรุ่นน้องอ่ะดิ มันเรียกกูไม่เข้าไปก็ยังไงอยู่ พอเล่นแล้วกูเลยติดลม”
“มิน่าล่ะมึง กว่าจะมาถึง” ผมแกล้งงอนมัน
“กูไมได้สายนะเว้ย ดูเวลาอยู่ตลอดแหละ”
“งั้นมึงต้องโดนทำโทษที่ไปเล่นบาสแล้วไม่ชวนกู”
“อะไรครับโน่เรื่องแค่นี้” มันขมวดคิ้วเลยครับหันมามองผมนิดหน่อย
“คืนนี้พวกกูจะไปเที่ยว มึงไม่ต้องไปด้วย”
“เที่ยวที่ไหน” มันหันมาถามทันที
“ZZZ เห็นไอ้ดิวมันบอกว่าเปิดใหม่ เดี๋ยวมึงอยู่วันหลังกูพาไป วันนี้ขอกูไปเซอเวย์ก่อน”
“ไม่ให้ไป!”
“ไปแป็บเดียว ไอ้แบงค์ ไอ้ดิว ไอ้โป้งก็ไปด้วย ไม่มีปัญหาหรอก” ผมอ้อนมัน
“ไม่อยากให้ไปกลัวมีเรื่อง”
“ไม่มีหรอกกว่าจะไปก็ดึกแล้วนั่งแป็บเดียวก็กลับ”
“......ก็ได้.. อย่าซ่าให้มากนะครับโน่ แล้วก็ห้ามกินเหล้าด้วย” มันทำท่าคิดนิดหนึ่งแต่ก็ตอบตกลง
“เออเข้าใจแล้ว กินนิดเดียวคงไม่เป็นไรมั้ง กูไม่อยากสั่งน้ำแดงนะมึง มึงเป็นแฟนกูหรือว่าเป็นพ่อกูเนี่ยคิม”
“ก็กูหวงของกูอ่ะ ทำไมต้องไปวันที่กูไม่อยู่ด้วยวะ” เอาแล้วครับมันเป็นไรขึ้นมาอีกอารมณ์แม่งขึ้น ๆ ลง ๆ
“ของมึงที่ไหนพูดให้มันดี กูไปเป็นของมึงตั้งแต่เมื่อไหร่”
“พูดแบบนี้เหรอครับโน่ วันนี้มึงเป็นอะไรพูดไม่เพราะกับกูเลย ไม่พอใจที่กูจะไปญี่ปุ่นแล้วไม่พามึงไปด้วยรึไง กูไม่เห็นอยากไปถ้าพ่อกูไม่ย้ำมานะยังไงก็ไม่ไปหรอก อุตสาห์ได้หยุดตั้ง 3 วันพามึงไปนอนเกาะยังดีกว่าเลย”
“นี่มึงบ่นเป็นด้วยเหรอวะเนี่ย พูดซะยาว”
“ก็กูอารมณ์เสียนี่หว่า มึงจะหนีเที่ยว”
“เอ๋า หนีอะไรเมื่อกี้กูก็บอกแล้ว” ผมชักงงแล้ว มันหาเรื่องรึเปล่าเนี่ย
“โอเคครับโน่ ไปก็ไปไม่ได้ว่าหรอกถึงแล้วเดี๋ยวกูโทรหาถ้าไม่ลืมนะ” ผมหน้างอสิครับ มันหันมายิ้มให้ผมอีกต่างหากตกหลุมพรางมันจนได้ แม่งกวนชะมัด
“นี่ขนาดไม่ได้ว่านะมึงอ่ะ กวน!”
………………………………………….
……………………..
หลังจากผมส่งมันที่สนามบินเรียบร้อยก็ตรงกลับเข้าห้องเลยครับโทรหาไอ้โป้งมันบอกว่ารออยู่ที่ห้องผมแล้ว พวกมันสองคน ไอ้โป้งกับไอ้ดิวนั่งดู TV กันอยู่ หัวเราะกันซะดังร่วนเชียว
“พวกมึงมานานยังวะ” ไม่ต้องแปลกใจครับห้องผมเอง แต่ไอ้โป้งมันมีการ์ดอีกใบเป็นการ์ดสำรองที่ผมให้มันไว้
“นานว่ะ มึงช้า มัวแต่ร่ำลากันอยู่รึไงวะ”
“ห่าดิวมึงพูดดี ๆ กูนั่งเล่นเกมส์อยู่เว้ย เจอไอ้คิมมันบ่นชิบหายเลย พอกูส่งมันเสร็จก็รีบมาเลยเนี่ย ข้าวเย็นก็แดกไม่อิ่มด้วยซ้ำ”
“โป้งกูหิวอ่ะ ข้าวเวฟเหลือมั๊ยวะ” ผมยังพูดต่ออีกครับอ้อนไอ้โป้งมัน ผมขี้เกียจลุกไปทำเอง
มันปลดกระดุมเสื้อลง ถอดออกแล้วเอาพาดไว้ข้าง ๆ ผม จากนั้นเดินเข้าไปในครัว มันจะทำอะไรครับ?
“มึงถอดเสื้อทำไมวะโป้ง” แต่ก่อนที่มันจะตอบผมเสียงไอ้ดิวแทรกขึ้นครับ
“เฮ้ยเชี่ยโป้งซิกแพ็คแมร่งสวยว่ะ มึงดูแลยังไงเนี่ย”
“ไม่ได้ทำไร กูหล่อโดยกำเนิด ฮ่าฮ่า” ดูมันตอบ
“ไอ้ห่าหลงตัวเองนะมึง มึงไม่ไปสักอ่ะ เสริมความเท่มึงไง”
“ไม่เอาอ่ะ กูไม่ชอบอะไรแบบนั้นว่ะ”
“ทำไมอ่ะ” มันยังซักต่อไม่หยุดครับ
“จริง ๆ แล้วกูกลัวเข็มว่ะดิว ตลกป่ะ”
“หึหึหึ กูรู้จุดอ่อนมึงแล้วไอ้โป้ง” ดูครับไอ้ดิวมันทำหน้าทำตาใส่ไอ้โป้ง ซึ่งตอนนี้ยกข้าวที่เวฟเสร็จแล้วมาให้ผมครับ ....อืม หอมจัง แต่ควันเต็มเลยแฮะท่าทางร้อนว่ะ
“แล้วตกลงมึงถอดเสื้อไมเนี่ย กูอยากรู้ว่ะ” ผมถามออกไปครับใช้ช้อนคุ้ย ๆ ข้าวไปด้วยไล่ความร้อน
“กลิ่นกับข้าวมันจะติดเสื้อกู” มันนั่งอยู่ติดกับผมยังไม่ยอมใส่เสื้ออีกครับ ผมมองมันใกล้ ๆ เห็นสร้อยเชือกที่มันใส่อยู่ที่คอ
“เส้นนี้มึงยังเก็บไว้อีกเหรอวะ” ผมใช้มือจับดูครับเห็นเชือกมันบิ่น ๆ แล้ว มันไม่ตอบอะไรนั่งดูทีวีต่อไป
“เชือกจะขาดแล้วถอดออกมาเดี๋ยวกูซื้อให้ใหม่” ผมบอกต่อ
“ไม่เอา กูชอบเส้นนี้เวลาไปเที่ยวกับมึงค่อยเอามาใส่ นอกนั้นก็ไม่ได้ใส่หรอกเก็บไว้” พูดจบมันหยิบเสื้อขึ้นมาสวมทันทีเลยครับ สงสัยไม่อยากให้ถามอีก จริง ๆ แล้วสร้อยเส้นนั้นผมซื้อให้มันตอนวันเกิด ม. 5 ไม่คิดว่าจะเก็บไว้ดีขนาดนี้
“กินเร็วดิมึง เดี๋ยวจะได้ออกไปกัน มัวแต่รำลึกอดีตอยู่นั่นแหละ” ไอ้ดิวหันมาบอกผมด้วยสายตาแปลก ๆ ตอนที่เห็นผมกับไอ้โป้งคุยกัน
“เสร็จแล้วเว้ย กูกินนิดเดียวกันหิว เผื่อได้แดกเหล้าจะได้ไม่เมามาก”
“มึงจะเมา ?” ไอ้โป้งมันถามผม
“ไม่รู้ดิ”
“ถ้ามึงจะเมา ไปรถกู เอาไง?”
“....ไปรถกู เพราะกูว่ามึงนั่นแหละจะเมาก่อนน่ะ” ไอ้โป้งยิ้มเลยครับ ผมรู้ใจมันอยู่แล้วถ้าผมไปด้วยแบบนี้มันเมาได้ไม่มีปัญหา พราะรู้ว่าผมจะพามันกลับได้แน่นอน
“เชี่ยแบงค์อ่ะดิว มึงไม่โทรตาม” ไอ้โป้งพูดขึ้น
“กูโทรแล้วเมื่อกี้ มันให้ไปรอที่นั่นเลย”
“’งั้นเดี๋ยวกูเปลี่ยนเสื้อแป็บ” ผมบอกแล้วลุกเลยครับ หลังจากทุกอย่างเรียบร้อยเราก็ออกจากคอนโดโดยมีผมเป็นคนขับ วันนี้ใช้รถผมเอง
“เชี่ยโน่มึงยังขับรถเป็นอยู่เหรอวะ” เสียงไอดิวดังมาจากเบาะหลังมันค่อย ๆ แทรกตัวมาตรงกลางยื่นมือมากดเลือกเพลง
“ทำไมมึงถามงั้น” ผมสงสัยครับ
“ก็หลัง ๆ มานี่ไอ้คิมมันคอยรับส่งมึงตลอด กูว่าพวกมึงมันแปลก ๆ ว่ะ เหมือนกับแฟนกันชิบหาย แต่จะว่ายังงั้นก็ไม่ใช่ เพราะมึงกับไอ้โป้งเองก็แปลกเหมือนกัน”
“ฮ่า ฮ่า ก็กูมีเสน่ห์อ่ะ มีแฟนพร้อมกันสองคนเลยมึงไม่เคยเห็นรึไง” ผมตอบเล่นไปงั้นแหละครับไอ้โป้งส่ายหน้ายิ้ม ๆ แล้วหันไปมองข้างทางแทน
“โป้ง มึงรับได้เหรอวะ” เหี้ยดิวแม่งเสือกถามต่ออีก
“รับได้อะไร”
“ก็ถ้าไอ้โน่มันจะควบสองแบบเนี่ย มึงรับได้ ?”
“...........”
“ฮ่าฮ่า กูว่าแล้ว ไม่มีทางหรอกเป็นกูกูก็ไม่ยอม” มึงจะจริงจังไปไหนวะเนี่ย
“รับได้สิ” จู่ ๆ ไอ้โป้งมันก็พูดขึ้นครับ ผมกับไอ้ดิวมองหน้ากันแล้วก็ยิ้มออกมาอย่างตลก ๆ
“มึงก็ไปแกล้งมันไอ้ดิว ถามอะไรไม่ได้เรื่อง” ผมรีบชวนเลี่ยงออกนอกเรื่องดีกว่าครับ
“กูอิจฉามึงว่ะโน่ผู้ชายล้อมหน้าล้อมหลังมึงทำบุญอะไรมาวะเนี่ย”
“บุญหนักเลยล่ะมึง แบบกูนี่นะน่าอิจฉา ถ้าเป็นผู้หญิงกูจะไม่ว่าเลย กูอิจฉาไอ้โป้งมากกว่าโว้ย แม่งผู้หญิงเยอะฉิบหายกูอยากมีแบบนั้นบ้างว่ะ”
“น้องรหัสมึงก็สวยนี่หว่า น้องกรีนไรนั่น มึงไม่ลองจีบดู” มันยังพูดต่ออีก
“กูก็คิดอยู่”
“จีบดิ เดี๋ยวกูช่วยอีกแรง”
“พวกมึงเมื่อไหร่จะคุยเสร็จวะเนี่ย พูดแม่งเรื่องห่าอะไร” ไอ้โป้งหันมาพูดท่าทางหงุดหงิด
“คุยเสร็จอะไรวะโป้ง พวกกูก็คุยกันไปเรื่อย ๆ มันจะเสร็จได้ยังไง เห็นไอ้โน่มันยังไม่มีแฟนกูก็กลัวมันเหงาอะดิ อย่าบอกนะว่ามึงหวงมันอ่ะ”
“พอ..พอ..ดิว มึงอย่าไปกวนมันเห็นหน้ามันไหมน่ะอย่างกับยักษ์” ผมรีบตัดบท ท่าทางไอ้โป้งซีเรียสขึ้นมาแล้ว
ถึงหน้าผับพอดีครับพวกผมหาที่จอดรถเรียบร้อยลงมารอไอ้แบงค์อยู่ฝั่งตรงข้าม โหสาว ๆ แต่ละคนแเดินผ่านไปมาเสื้อผ้างี้ได้ใจผมจริง ๆ ใจผมแทบจะละลายเป็นไอติมอยู่แล้ว สังเกตสายตาสาว ๆ หลายคนเลยครับมองมาทางพวกผม ก็นะ พวกผมมันหล่อกันทั้งกลุ่มนี่นา อิอิ
ไอ้โป้งเอาบุหรี่ขึ้นมาจุดแล้วครับสงสัยสูบแก้เขินมันแหละ เพราะปกติมันไม่สูบนะยกเว้นเวลามาเที่ยวกันแบบนี้ มันบอกว่ามันประหม่าเวลาคนมองมาก ๆ ไม่รู้จะทำอะไรสูบมันซะเลยมือจะได้ไม่ว่าง แถมสาว ๆ ยังชอบแบดบอยอีกต่างหาก
ไอ้แบงค์เดินมาพอดีครับ โห...มึงจะเท่ห์ไปไหนครับคุณแบงค์พ่อมึงสั่งให้ใส่สีแรงขนาดนั้นเลย
“โทษทีว่ะพวกมึงรถแม่งเต็มกว่ากูจะหาที่จอดได้” มาถึงมันก็แก้ตัวเลยครับ
“ไอ้ดิวอ่ะ”
“รอมึงจนงอนแล้ว” ไอ้โป้งแกล้งแหย่มัน สักพักเห็นไอ้ดิวเดินกลับมาแล้วเมื่อกี้มันกลับไปที่รถเห็นว่าทำอะไรสักอย่างตกไว้
“ขอต่อไฟหน่อยได้ไหมคะ” เสียงใส ๆ ดังมาจากด้านหลังครับผมรีบหันไปดู โห...แม่งไอ้โป้งยังไม่ได้เข้าไปเลยมึงจะได้เหยื่อแล้วหรือไงวะ เห็นไอ้โป้งใช้ปากคาบบุหรี่โน้มตัวลงไปต่อไฟให้ หน้าใกล้กันสุด ๆ อ่ะ สายตาเปลวเพลิงของเจ้าหล่อนเจอกับสายตาน้ำแข็งของมัน จ้องกันอยู่นานไม่มีใครยอมลงเลยครับ โอ...คาสโนว่าตัวพ่อ ละลายสิครับพวกผมน่ะ อายแทนเลยแมร่ง ต่อไฟกันอยู่สักพัก (แอร๊ะ! ต่อนานอ่ะอีนี่มันคงไม่ยอมดูดเข้าสักที)
“ขอบคุณคะ นุ่นค่ะ”
“โป้งครับ”
“ไปนะคะโป้ง เพื่อนนุ่นรออยู่ บายคะ” เธอพูดพร้อมยกมือขึ้นมาแตะหน้าอกไอ้โป้งครับ เห็นเพื่อน ๆ ของเธอยิ้มแซวกันใหญ่เลย
“เสน่ห์แรงนะมึงอ่ะ” ไอ้ดิวผลักหัวไอ้โป้งอย่างแรงเลยครับ แต่มันไม่สนใจ เดินเข้ามากอดคอผมแล้วพาข้ามถนนเข้าร้านไปด้วยกัน
“แบงค์แว่นมึงอ่ะ”
“กูจะใส่มาทำพ่อมึงเหรอครับดิว”
“อ้าวกูก็ถามมึงดี ๆ ห่านี่กวนตีน เชี่ยโป้งน้องนุ่นมึงนั่งอยู่ตรงนั้นแน่ะ”
“มองมาทางนี้ด้วยว่ะ โคตรอ่อยมึงเลย คืนนี้ตอกมันสักหน่อยเป็นไงวะ” ไอ้แบงค์เสริมครับ
“แบงค์มึงเป็นไรวะพอถอดแว่นออกแล้วสันดานมาเลยนะมึงอ่ะ อยู่ ม. ล่ะทำเป็นเจี๋ยมเจี้ยม” ผมอดไม่ไหวแซวมันบ้างครับ เห็นไอโป้งออร์เดอร์เครื่องดื่มไปเรียบร้อย น้อง ๆ ทยอยมาส่งกันแล้ว
“เชี่ยโน่เสื้อมึงแมjง” ไอ้ดิวแซวผมครับปากซดเหล้าไปด้วย
“กูเพิ่งซื้อมาเว้ยเท่ป่ะ”
“มึงแม่งซื้อเป็นแต่สีดำไงวะ กูไม่เห็นมึงเคยใส่สีอื่น”
“ดำกับเทาไอ้เหี้ย กูไม่ชอบสีแปร๋น ๆแบบไอ้แบงค์นี่หว่า ไม่ใจใส่วะ”
“โน่ ไปเต้นป่ะ ออกไปกะกู ลุกเร็ว” ไอ้โป้งไม่พูดเปล่าครับดึงมือผมลุกเลย
“เต้นอย่างเดียวนะครับพวกมึง ไม่ต้องเอาของแถมมาล่ะ” เสียงไอ้แบงค์ตะโกนไล่หลังครับ
คนเยอะแม่งเบียดกูจริง ๆ เป็นผู้หญิงหน่อยไม่ว่าเลย ผับนี่ห่าไรทำไมผู้ชายเยอะงี้วะเนี่ยกูเริ่มรู้สึกรำคาญแล้ว มองไปไอ้โป้งโดนผู้หญิงล้อมหน้าล้อมหลังอยู่ กูชักรู้สึกแปลก ๆ แล้วห่าไอ้เหี้ยด้านหลังมึงจะสีกูไปถึงไหนลองหันไปดู ผมตกใจสิครับตัวเล็ก ๆ หน้าขาว ๆ ปากแมร่งแดงแป๊ดอ่ะกูต้องรีบเต้นหนีไปด้านอื่นก่อนดีกว่าไอ้โป้งแมร่งมึงชวนกูออกมาแล้วทิ้งไปเต้นกับสาวดูมันครับอ้าวน้องนุ่นมันนี่หว่า เต้นโอบเอวกันอีกต่างหากนี่ขนาดเพลงเร็วนะเนี่ย มันถึงขนาดจับคู่เต้นไปพร้อมกันได้
เฮ้ย ! ตกใจครับผมสะดุดขาใครเนี่ยกูเกือบล้ม ดีไม่รู้มือใครดึงกูไว้ก่อน
“เป็นไรไหม” เสียงไอ้คนที่มันดึงแขนผมไว้ทักขึ้น
ผมไม่ตอบพยักหน้าให้มันเล็กน้อยเป็นการขอบคุณแล้วเต้นต่อไป อายสิผมอ่ะ เห็นมันเองก็เต้นอยู่ข้าง ๆ แถมยิ้มให้ผมอีกต่างหาก ผมไม่สนใจครับเต้นต่อไปยังไม่เหนื่อยเดี๋ยวค่อยไปนั่ง
“เจ็บรึเปล่า” มันเข้ามาพูดใกล้ๆหน้าแมร่งเกือบติดกูอ่ะ ผมรีบเบี่ยงตัวออก มันยังตามมาคราวนี้เต้นชิดตัวผมเลยครับผมก็ถอยต่อไปมันยังตามมาอีก
“หนีทำไมครับ เต้นด้วยกันสิ” มันยังไม่เลิกตาม ตอนนี้ผมเลยกลับมาอยู่ที่เดิมแถว ๆ กลางแล้วมองไปอ้าวไอ้โป้งเปลี่ยนหญิงเต้นอ่ะ มันมองมาทางผมนิดหน่อยน้องนุ่นมันหายไปไหนวะ
“พี่ขอเบอร์หน่อยได้มั๊ยครับ” ห่านี่ยังตามมาอีก โธ่เว้ยแทนที่จะเป็นหญิงกูถูกผู้ชายตามสีเหรอวะไม่ได้การต้องเต้นไปเบียดพวกผู้หญิงสักหน่อยตอนแรกกะเกาะกลุ่มพวกผู้ชายจะได้ไม่มีปัญหาที่ไหนได้...ไม่เอาแล้วครับผมรีบแทรกตัวไปทางด้านที่มีผู้หญิงเยอะ ๆ ทันที
“ว่าไงครับน้อง ไปเต้นต่อที่ห้องน้ำด้วยกันไหม” ห้องน้ำพ่อมึงสิกูจะไปเต้นทำไมที่นั่นมึงก็เต้นสีกูอยู่ได้เนอะผมเริ่มอารมณ์ไม่ดีแล้ว รำคาญมัน ออกไปดีกว่า เออพูดถึงห้องน้ำปวดเยี่ยวพอดี ผมรีบแทรกตัวหลบออกไปทันทีเลยครับกลัวไอ้ห่านั้นมันจะตามมาอีก
เดินลัดเลาะไปด้านข้างครับกะจะเข้าห้องน้ำเพราะรู้สึกปวดฉี่มากพอไปถึงเข้าคอกเลย กำลังปลดปล่อยอย่างมีความสุขไอ้ห่าเมื่อกี้แมร่งมายืนยิ้มพิงฝาอยู่ข้างประตู กูหมดอารมณ์แม้แต่จะเยี่ยว ผมรีบจัดการให้เสร็จแล้วไปล้างมือที่อ่างทันที ตกใจมากครับหันมามันมายืนอยู่ด้านหลังแล้วใกล้โคตรเลยผมรำคาญเบี่ยงตัวหลีกมันจะเดินออกมา
แต่มันไม่ยอมครับใช้สองแขนล็อคผมเอาไว้กับเคาเตอร์
“มึงจะทำอะไรวะ” ผมถามมันครับ
“อะไรครับพูดกับพี่ไม่เพราะเลย” ห่าแมร่งเอาหน้ามาใกล้กูชิบหาย ลูกครึ่งนี่หว่าหล่อดีเหมือนกันแฮะ
“ชื่ออะไรครับเราอ่ะ” มันถาม
“เอามือมึงออกไป” ผมอึดแล้วครับมันโดเลยคนเดินเข้าเดินออกแต่ไม่มีใครสนใจกันเลย
“ชื่อไรบอกมาก่อน”
“กูไม่บอก กูจะนับ 1-3 แค่นั้น ถ้ามึงยังไม่ยอมปล่อย มึงโดน” กูเดือดแล้วนะ
“ลองดูดิ ”
“ 1…..2…..” ยังไม่ทัน 3 เลยครับไอ้ห่าบ้านั่นมันกัดลงมาที่คอผมอย่างแรงแมร่งกูยิ่งใส่เสื้อคอปาด
“โอ๊ย !” ผมไม่รอช้าครับทันทีที่ถูกกัดผมผลักมันออกแล้วถีบเข้าที่ขามันทันทีจนมันล้มลงไปกองอยู่ที่พื้น โชคดีที่ห้องน้ำตอนนี้คนไม่มีครับ ผมรีบกระทืบซ้ำทันทีแต่มันเบี่ยงตัวหลบเลยโดยที่เอว แทนเห็นมันทำหน้ามุ่ยตัวงอเลยครับ
“อย่ามาลองดีกับกู ไอ้เหี้ย กูไม่ใช่เพื่อนเล่นมึง”
“โน่ ! มึงทำไรวะ” เสียงไอ้โป้งตะโกนมาจากด้านหน้าครับมันรีบเดินมาดูไอ้คนที่กองอยู่ที่พื้นผมรีบถอยออกมา ไอ้นั่นก็ลุกขึ้นมายืนแล้ว มันเอามือกุมท้องไว้เลย สมน้ำหน้ามึง
“หึ ดุจังเลยนะครับน้องโน่ พี่ไม่อยากสู้หรอกนะ ไม่ใช่ว่าสู้ไม่ได้ ..หล่อแต่ดุแบบนี้น่าสนใจดีว่ะ หึหึ” มันยังยิ้มหน้าตาเฉยครับเดินมาที่ผมอีกต่างหากตอนนี้ไอ้โป้งเข้ามาขวางไว้แล้ว
“โอ้.....มีผัวแล้วด้วย”
“ไอ้เหี้ยมึงเงียบปากไปเลยนะ” ผมตะโกนโหวกเหวกอยู่ด้านหลังไอ้โป้งครับโดนไอ้โป้งบังเอาไว้
“มึงออกไปเดี๋ยวนี้ถ้ายังไม่อยากเจอตีนกู” ไอ้โป้งแมร่งพูดหน้าตาย
“โป้ง ไอ้เหี้ยนี่มันกวนกู มึงจัดการเลย” ผมได้ทีรีบฟ้องเลยครับ
“กูจำมึงได้แล้ว ไอ้หัวทองเด็กวิทย์คอม มึงไปได้หญิง ม. กูหลายคนแล้วนี่หว่า ไม่นึกว่ามึงจะแดกได้ทั้งหญิงทั้ง...”
“ใจเย็นโน่ทนไว้เดี๋ยวก็เสร็จอุตส่าห์ได้หยุดติดกันตั้ง 3 วันประชุมแค่นี้เรื่องเล็ก” ไอ้โป้งพูดแล้วยักคิ้วให้ผมอีกต่างหาก
“คิมมันไปเย็นนี้เหรอวะโน่ มึงไปส่งมันกี่โมง”เสียงไอ้ดิวแทรกขึ้น
“ไฟล้ท์ 5 ทุ่ม พวกมึงไปรอกูที่ห้องเลยเดี๋ยวส่งมันเสร็จ กูพาไปหาที่เที่ยว”
“ไป ZZZ มั๊ยวะ เด็กกูบอกมาว่าแร๊งส์ได้ใจเลยนะเว้ย”
“โอเคได้เลย ไอ้แบงค์ มึงอ่ะ จะไปพร้อมพวกกูรึเปล่า” ผมหันไปถามมันครับ เห็นมันตั้งอกตั้งใจฟังอาจารย์พูดใหญ่เลย
“เออไปดิ เดี๋ยวพวกมึงโทรบอกกูละกัน กูขอกลับไปอาบน้ำว่ะ เหนื่อย”
พอเลิกประชุมเราทั้งหมดก็แยกย้ายไปคนละทางเลยครับ ไอ้โป้งกลับไปกับไอ้ดิว ไอ้แบงค์แยกไปของมันต่างหาก ส่วนไอ้คิมมันเอารถมารับผม อย่าถามนะครับว่าทำไมไอ้คิมไม่เข้าประชุม มันไม่ได้หลบหรอกครับแต่โดนเรียกให้ไปช่วยทำวิจัยต่อที่คณะเกษตรนั่นแหละ
“คิม มึงรู้ยังปีนี้เค้าไม่ให้รับน้องแยก เค้าให้รับรวมทีเดียวเลยว่ะ แปลกดี”
“มึงไม่รู้เหรอว่าทำไม” มันถามผมกลับครับ
“จะไปรู้ได้ไงวะ”
“แสดงว่ามึงไม่ได้ตั้งใจฟังที่รุ่นพี่เค้าพูดเลยใช่ป่ะเนี่ย มึงเข้าประชุมยังไงของมึงวะ”
“กูก็มัวแต่คุย ช่างเหอะว่ะ จะเป็นไงก็ช่างแม่งไม่รับแยกก็ดีเหมือนกันกูขี้เกียจคิดแผน กลับห้องเลยป่ะ กูจะรีบไปเล่นเกมส์ต่อเมื่อคืนแม่งค้างไว้เสต็ป 4 ด้วย อีกแค่นิดเดียว”
“อืม..แต่ไปกินข้าวกันก่อน กูหิว”
“กินไหน”
“ใกล้ ๆ นะ กูจะรีบกลับไปอาบน้ำเหมือนกันว่ะเมื่อกี้ไปเล่นบาสกับรุ่นน้องมาเหนื่อยชิบหาย”
“ เหี้ยคิมไหนว่ามึงไปช่วยงานวิจัยแล้วอะไรเล่นบาสของมึง”
“ขากลับเจอรุ่นน้องอ่ะดิ มันเรียกกูไม่เข้าไปก็ยังไงอยู่ พอเล่นแล้วกูเลยติดลม”
“มิน่าล่ะมึง กว่าจะมาถึง” ผมแกล้งงอนมัน
“กูไมได้สายนะเว้ย ดูเวลาอยู่ตลอดแหละ”
“งั้นมึงต้องโดนทำโทษที่ไปเล่นบาสแล้วไม่ชวนกู”
“อะไรครับโน่เรื่องแค่นี้” มันขมวดคิ้วเลยครับหันมามองผมนิดหน่อย
“คืนนี้พวกกูจะไปเที่ยว มึงไม่ต้องไปด้วย”
“เที่ยวที่ไหน” มันหันมาถามทันที
“ZZZ เห็นไอ้ดิวมันบอกว่าเปิดใหม่ เดี๋ยวมึงอยู่วันหลังกูพาไป วันนี้ขอกูไปเซอเวย์ก่อน”
“ไม่ให้ไป!”
“ไปแป็บเดียว ไอ้แบงค์ ไอ้ดิว ไอ้โป้งก็ไปด้วย ไม่มีปัญหาหรอก” ผมอ้อนมัน
“ไม่อยากให้ไปกลัวมีเรื่อง”
“ไม่มีหรอกกว่าจะไปก็ดึกแล้วนั่งแป็บเดียวก็กลับ”
“......ก็ได้.. อย่าซ่าให้มากนะครับโน่ แล้วก็ห้ามกินเหล้าด้วย” มันทำท่าคิดนิดหนึ่งแต่ก็ตอบตกลง
“เออเข้าใจแล้ว กินนิดเดียวคงไม่เป็นไรมั้ง กูไม่อยากสั่งน้ำแดงนะมึง มึงเป็นแฟนกูหรือว่าเป็นพ่อกูเนี่ยคิม”
“ก็กูหวงของกูอ่ะ ทำไมต้องไปวันที่กูไม่อยู่ด้วยวะ” เอาแล้วครับมันเป็นไรขึ้นมาอีกอารมณ์แม่งขึ้น ๆ ลง ๆ
“ของมึงที่ไหนพูดให้มันดี กูไปเป็นของมึงตั้งแต่เมื่อไหร่”
“พูดแบบนี้เหรอครับโน่ วันนี้มึงเป็นอะไรพูดไม่เพราะกับกูเลย ไม่พอใจที่กูจะไปญี่ปุ่นแล้วไม่พามึงไปด้วยรึไง กูไม่เห็นอยากไปถ้าพ่อกูไม่ย้ำมานะยังไงก็ไม่ไปหรอก อุตสาห์ได้หยุดตั้ง 3 วันพามึงไปนอนเกาะยังดีกว่าเลย”
“นี่มึงบ่นเป็นด้วยเหรอวะเนี่ย พูดซะยาว”
“ก็กูอารมณ์เสียนี่หว่า มึงจะหนีเที่ยว”
“เอ๋า หนีอะไรเมื่อกี้กูก็บอกแล้ว” ผมชักงงแล้ว มันหาเรื่องรึเปล่าเนี่ย
“โอเคครับโน่ ไปก็ไปไม่ได้ว่าหรอกถึงแล้วเดี๋ยวกูโทรหาถ้าไม่ลืมนะ” ผมหน้างอสิครับ มันหันมายิ้มให้ผมอีกต่างหากตกหลุมพรางมันจนได้ แม่งกวนชะมัด
“นี่ขนาดไม่ได้ว่านะมึงอ่ะ กวน!”
………………………………………….
……………………..
หลังจากผมส่งมันที่สนามบินเรียบร้อยก็ตรงกลับเข้าห้องเลยครับโทรหาไอ้โป้งมันบอกว่ารออยู่ที่ห้องผมแล้ว พวกมันสองคน ไอ้โป้งกับไอ้ดิวนั่งดู TV กันอยู่ หัวเราะกันซะดังร่วนเชียว
“พวกมึงมานานยังวะ” ไม่ต้องแปลกใจครับห้องผมเอง แต่ไอ้โป้งมันมีการ์ดอีกใบเป็นการ์ดสำรองที่ผมให้มันไว้
“นานว่ะ มึงช้า มัวแต่ร่ำลากันอยู่รึไงวะ”
“ห่าดิวมึงพูดดี ๆ กูนั่งเล่นเกมส์อยู่เว้ย เจอไอ้คิมมันบ่นชิบหายเลย พอกูส่งมันเสร็จก็รีบมาเลยเนี่ย ข้าวเย็นก็แดกไม่อิ่มด้วยซ้ำ”
“โป้งกูหิวอ่ะ ข้าวเวฟเหลือมั๊ยวะ” ผมยังพูดต่ออีกครับอ้อนไอ้โป้งมัน ผมขี้เกียจลุกไปทำเอง
มันปลดกระดุมเสื้อลง ถอดออกแล้วเอาพาดไว้ข้าง ๆ ผม จากนั้นเดินเข้าไปในครัว มันจะทำอะไรครับ?
“มึงถอดเสื้อทำไมวะโป้ง” แต่ก่อนที่มันจะตอบผมเสียงไอ้ดิวแทรกขึ้นครับ
“เฮ้ยเชี่ยโป้งซิกแพ็คแมร่งสวยว่ะ มึงดูแลยังไงเนี่ย”
“ไม่ได้ทำไร กูหล่อโดยกำเนิด ฮ่าฮ่า” ดูมันตอบ
“ไอ้ห่าหลงตัวเองนะมึง มึงไม่ไปสักอ่ะ เสริมความเท่มึงไง”
“ไม่เอาอ่ะ กูไม่ชอบอะไรแบบนั้นว่ะ”
“ทำไมอ่ะ” มันยังซักต่อไม่หยุดครับ
“จริง ๆ แล้วกูกลัวเข็มว่ะดิว ตลกป่ะ”
“หึหึหึ กูรู้จุดอ่อนมึงแล้วไอ้โป้ง” ดูครับไอ้ดิวมันทำหน้าทำตาใส่ไอ้โป้ง ซึ่งตอนนี้ยกข้าวที่เวฟเสร็จแล้วมาให้ผมครับ ....อืม หอมจัง แต่ควันเต็มเลยแฮะท่าทางร้อนว่ะ
“แล้วตกลงมึงถอดเสื้อไมเนี่ย กูอยากรู้ว่ะ” ผมถามออกไปครับใช้ช้อนคุ้ย ๆ ข้าวไปด้วยไล่ความร้อน
“กลิ่นกับข้าวมันจะติดเสื้อกู” มันนั่งอยู่ติดกับผมยังไม่ยอมใส่เสื้ออีกครับ ผมมองมันใกล้ ๆ เห็นสร้อยเชือกที่มันใส่อยู่ที่คอ
“เส้นนี้มึงยังเก็บไว้อีกเหรอวะ” ผมใช้มือจับดูครับเห็นเชือกมันบิ่น ๆ แล้ว มันไม่ตอบอะไรนั่งดูทีวีต่อไป
“เชือกจะขาดแล้วถอดออกมาเดี๋ยวกูซื้อให้ใหม่” ผมบอกต่อ
“ไม่เอา กูชอบเส้นนี้เวลาไปเที่ยวกับมึงค่อยเอามาใส่ นอกนั้นก็ไม่ได้ใส่หรอกเก็บไว้” พูดจบมันหยิบเสื้อขึ้นมาสวมทันทีเลยครับ สงสัยไม่อยากให้ถามอีก จริง ๆ แล้วสร้อยเส้นนั้นผมซื้อให้มันตอนวันเกิด ม. 5 ไม่คิดว่าจะเก็บไว้ดีขนาดนี้
“กินเร็วดิมึง เดี๋ยวจะได้ออกไปกัน มัวแต่รำลึกอดีตอยู่นั่นแหละ” ไอ้ดิวหันมาบอกผมด้วยสายตาแปลก ๆ ตอนที่เห็นผมกับไอ้โป้งคุยกัน
“เสร็จแล้วเว้ย กูกินนิดเดียวกันหิว เผื่อได้แดกเหล้าจะได้ไม่เมามาก”
“มึงจะเมา ?” ไอ้โป้งมันถามผม
“ไม่รู้ดิ”
“ถ้ามึงจะเมา ไปรถกู เอาไง?”
“....ไปรถกู เพราะกูว่ามึงนั่นแหละจะเมาก่อนน่ะ” ไอ้โป้งยิ้มเลยครับ ผมรู้ใจมันอยู่แล้วถ้าผมไปด้วยแบบนี้มันเมาได้ไม่มีปัญหา พราะรู้ว่าผมจะพามันกลับได้แน่นอน
“เชี่ยแบงค์อ่ะดิว มึงไม่โทรตาม” ไอ้โป้งพูดขึ้น
“กูโทรแล้วเมื่อกี้ มันให้ไปรอที่นั่นเลย”
“’งั้นเดี๋ยวกูเปลี่ยนเสื้อแป็บ” ผมบอกแล้วลุกเลยครับ หลังจากทุกอย่างเรียบร้อยเราก็ออกจากคอนโดโดยมีผมเป็นคนขับ วันนี้ใช้รถผมเอง
“เชี่ยโน่มึงยังขับรถเป็นอยู่เหรอวะ” เสียงไอดิวดังมาจากเบาะหลังมันค่อย ๆ แทรกตัวมาตรงกลางยื่นมือมากดเลือกเพลง
“ทำไมมึงถามงั้น” ผมสงสัยครับ
“ก็หลัง ๆ มานี่ไอ้คิมมันคอยรับส่งมึงตลอด กูว่าพวกมึงมันแปลก ๆ ว่ะ เหมือนกับแฟนกันชิบหาย แต่จะว่ายังงั้นก็ไม่ใช่ เพราะมึงกับไอ้โป้งเองก็แปลกเหมือนกัน”
“ฮ่า ฮ่า ก็กูมีเสน่ห์อ่ะ มีแฟนพร้อมกันสองคนเลยมึงไม่เคยเห็นรึไง” ผมตอบเล่นไปงั้นแหละครับไอ้โป้งส่ายหน้ายิ้ม ๆ แล้วหันไปมองข้างทางแทน
“โป้ง มึงรับได้เหรอวะ” เหี้ยดิวแม่งเสือกถามต่ออีก
“รับได้อะไร”
“ก็ถ้าไอ้โน่มันจะควบสองแบบเนี่ย มึงรับได้ ?”
“...........”
“ฮ่าฮ่า กูว่าแล้ว ไม่มีทางหรอกเป็นกูกูก็ไม่ยอม” มึงจะจริงจังไปไหนวะเนี่ย
“รับได้สิ” จู่ ๆ ไอ้โป้งมันก็พูดขึ้นครับ ผมกับไอ้ดิวมองหน้ากันแล้วก็ยิ้มออกมาอย่างตลก ๆ
“มึงก็ไปแกล้งมันไอ้ดิว ถามอะไรไม่ได้เรื่อง” ผมรีบชวนเลี่ยงออกนอกเรื่องดีกว่าครับ
“กูอิจฉามึงว่ะโน่ผู้ชายล้อมหน้าล้อมหลังมึงทำบุญอะไรมาวะเนี่ย”
“บุญหนักเลยล่ะมึง แบบกูนี่นะน่าอิจฉา ถ้าเป็นผู้หญิงกูจะไม่ว่าเลย กูอิจฉาไอ้โป้งมากกว่าโว้ย แม่งผู้หญิงเยอะฉิบหายกูอยากมีแบบนั้นบ้างว่ะ”
“น้องรหัสมึงก็สวยนี่หว่า น้องกรีนไรนั่น มึงไม่ลองจีบดู” มันยังพูดต่ออีก
“กูก็คิดอยู่”
“จีบดิ เดี๋ยวกูช่วยอีกแรง”
“พวกมึงเมื่อไหร่จะคุยเสร็จวะเนี่ย พูดแม่งเรื่องห่าอะไร” ไอ้โป้งหันมาพูดท่าทางหงุดหงิด
“คุยเสร็จอะไรวะโป้ง พวกกูก็คุยกันไปเรื่อย ๆ มันจะเสร็จได้ยังไง เห็นไอ้โน่มันยังไม่มีแฟนกูก็กลัวมันเหงาอะดิ อย่าบอกนะว่ามึงหวงมันอ่ะ”
“พอ..พอ..ดิว มึงอย่าไปกวนมันเห็นหน้ามันไหมน่ะอย่างกับยักษ์” ผมรีบตัดบท ท่าทางไอ้โป้งซีเรียสขึ้นมาแล้ว
ถึงหน้าผับพอดีครับพวกผมหาที่จอดรถเรียบร้อยลงมารอไอ้แบงค์อยู่ฝั่งตรงข้าม โหสาว ๆ แต่ละคนแเดินผ่านไปมาเสื้อผ้างี้ได้ใจผมจริง ๆ ใจผมแทบจะละลายเป็นไอติมอยู่แล้ว สังเกตสายตาสาว ๆ หลายคนเลยครับมองมาทางพวกผม ก็นะ พวกผมมันหล่อกันทั้งกลุ่มนี่นา อิอิ
ไอ้โป้งเอาบุหรี่ขึ้นมาจุดแล้วครับสงสัยสูบแก้เขินมันแหละ เพราะปกติมันไม่สูบนะยกเว้นเวลามาเที่ยวกันแบบนี้ มันบอกว่ามันประหม่าเวลาคนมองมาก ๆ ไม่รู้จะทำอะไรสูบมันซะเลยมือจะได้ไม่ว่าง แถมสาว ๆ ยังชอบแบดบอยอีกต่างหาก
ไอ้แบงค์เดินมาพอดีครับ โห...มึงจะเท่ห์ไปไหนครับคุณแบงค์พ่อมึงสั่งให้ใส่สีแรงขนาดนั้นเลย
“โทษทีว่ะพวกมึงรถแม่งเต็มกว่ากูจะหาที่จอดได้” มาถึงมันก็แก้ตัวเลยครับ
“ไอ้ดิวอ่ะ”
“รอมึงจนงอนแล้ว” ไอ้โป้งแกล้งแหย่มัน สักพักเห็นไอ้ดิวเดินกลับมาแล้วเมื่อกี้มันกลับไปที่รถเห็นว่าทำอะไรสักอย่างตกไว้
“ขอต่อไฟหน่อยได้ไหมคะ” เสียงใส ๆ ดังมาจากด้านหลังครับผมรีบหันไปดู โห...แม่งไอ้โป้งยังไม่ได้เข้าไปเลยมึงจะได้เหยื่อแล้วหรือไงวะ เห็นไอ้โป้งใช้ปากคาบบุหรี่โน้มตัวลงไปต่อไฟให้ หน้าใกล้กันสุด ๆ อ่ะ สายตาเปลวเพลิงของเจ้าหล่อนเจอกับสายตาน้ำแข็งของมัน จ้องกันอยู่นานไม่มีใครยอมลงเลยครับ โอ...คาสโนว่าตัวพ่อ ละลายสิครับพวกผมน่ะ อายแทนเลยแมร่ง ต่อไฟกันอยู่สักพัก (แอร๊ะ! ต่อนานอ่ะอีนี่มันคงไม่ยอมดูดเข้าสักที)
“ขอบคุณคะ นุ่นค่ะ”
“โป้งครับ”
“ไปนะคะโป้ง เพื่อนนุ่นรออยู่ บายคะ” เธอพูดพร้อมยกมือขึ้นมาแตะหน้าอกไอ้โป้งครับ เห็นเพื่อน ๆ ของเธอยิ้มแซวกันใหญ่เลย
“เสน่ห์แรงนะมึงอ่ะ” ไอ้ดิวผลักหัวไอ้โป้งอย่างแรงเลยครับ แต่มันไม่สนใจ เดินเข้ามากอดคอผมแล้วพาข้ามถนนเข้าร้านไปด้วยกัน
“แบงค์แว่นมึงอ่ะ”
“กูจะใส่มาทำพ่อมึงเหรอครับดิว”
“อ้าวกูก็ถามมึงดี ๆ ห่านี่กวนตีน เชี่ยโป้งน้องนุ่นมึงนั่งอยู่ตรงนั้นแน่ะ”
“มองมาทางนี้ด้วยว่ะ โคตรอ่อยมึงเลย คืนนี้ตอกมันสักหน่อยเป็นไงวะ” ไอ้แบงค์เสริมครับ
“แบงค์มึงเป็นไรวะพอถอดแว่นออกแล้วสันดานมาเลยนะมึงอ่ะ อยู่ ม. ล่ะทำเป็นเจี๋ยมเจี้ยม” ผมอดไม่ไหวแซวมันบ้างครับ เห็นไอโป้งออร์เดอร์เครื่องดื่มไปเรียบร้อย น้อง ๆ ทยอยมาส่งกันแล้ว
“เชี่ยโน่เสื้อมึงแมjง” ไอ้ดิวแซวผมครับปากซดเหล้าไปด้วย
“กูเพิ่งซื้อมาเว้ยเท่ป่ะ”
“มึงแม่งซื้อเป็นแต่สีดำไงวะ กูไม่เห็นมึงเคยใส่สีอื่น”
“ดำกับเทาไอ้เหี้ย กูไม่ชอบสีแปร๋น ๆแบบไอ้แบงค์นี่หว่า ไม่ใจใส่วะ”
“โน่ ไปเต้นป่ะ ออกไปกะกู ลุกเร็ว” ไอ้โป้งไม่พูดเปล่าครับดึงมือผมลุกเลย
“เต้นอย่างเดียวนะครับพวกมึง ไม่ต้องเอาของแถมมาล่ะ” เสียงไอ้แบงค์ตะโกนไล่หลังครับ
คนเยอะแม่งเบียดกูจริง ๆ เป็นผู้หญิงหน่อยไม่ว่าเลย ผับนี่ห่าไรทำไมผู้ชายเยอะงี้วะเนี่ยกูเริ่มรู้สึกรำคาญแล้ว มองไปไอ้โป้งโดนผู้หญิงล้อมหน้าล้อมหลังอยู่ กูชักรู้สึกแปลก ๆ แล้วห่าไอ้เหี้ยด้านหลังมึงจะสีกูไปถึงไหนลองหันไปดู ผมตกใจสิครับตัวเล็ก ๆ หน้าขาว ๆ ปากแมร่งแดงแป๊ดอ่ะกูต้องรีบเต้นหนีไปด้านอื่นก่อนดีกว่าไอ้โป้งแมร่งมึงชวนกูออกมาแล้วทิ้งไปเต้นกับสาวดูมันครับอ้าวน้องนุ่นมันนี่หว่า เต้นโอบเอวกันอีกต่างหากนี่ขนาดเพลงเร็วนะเนี่ย มันถึงขนาดจับคู่เต้นไปพร้อมกันได้
เฮ้ย ! ตกใจครับผมสะดุดขาใครเนี่ยกูเกือบล้ม ดีไม่รู้มือใครดึงกูไว้ก่อน
“เป็นไรไหม” เสียงไอ้คนที่มันดึงแขนผมไว้ทักขึ้น
ผมไม่ตอบพยักหน้าให้มันเล็กน้อยเป็นการขอบคุณแล้วเต้นต่อไป อายสิผมอ่ะ เห็นมันเองก็เต้นอยู่ข้าง ๆ แถมยิ้มให้ผมอีกต่างหาก ผมไม่สนใจครับเต้นต่อไปยังไม่เหนื่อยเดี๋ยวค่อยไปนั่ง
“เจ็บรึเปล่า” มันเข้ามาพูดใกล้ๆหน้าแมร่งเกือบติดกูอ่ะ ผมรีบเบี่ยงตัวออก มันยังตามมาคราวนี้เต้นชิดตัวผมเลยครับผมก็ถอยต่อไปมันยังตามมาอีก
“หนีทำไมครับ เต้นด้วยกันสิ” มันยังไม่เลิกตาม ตอนนี้ผมเลยกลับมาอยู่ที่เดิมแถว ๆ กลางแล้วมองไปอ้าวไอ้โป้งเปลี่ยนหญิงเต้นอ่ะ มันมองมาทางผมนิดหน่อยน้องนุ่นมันหายไปไหนวะ
“พี่ขอเบอร์หน่อยได้มั๊ยครับ” ห่านี่ยังตามมาอีก โธ่เว้ยแทนที่จะเป็นหญิงกูถูกผู้ชายตามสีเหรอวะไม่ได้การต้องเต้นไปเบียดพวกผู้หญิงสักหน่อยตอนแรกกะเกาะกลุ่มพวกผู้ชายจะได้ไม่มีปัญหาที่ไหนได้...ไม่เอาแล้วครับผมรีบแทรกตัวไปทางด้านที่มีผู้หญิงเยอะ ๆ ทันที
“ว่าไงครับน้อง ไปเต้นต่อที่ห้องน้ำด้วยกันไหม” ห้องน้ำพ่อมึงสิกูจะไปเต้นทำไมที่นั่นมึงก็เต้นสีกูอยู่ได้เนอะผมเริ่มอารมณ์ไม่ดีแล้ว รำคาญมัน ออกไปดีกว่า เออพูดถึงห้องน้ำปวดเยี่ยวพอดี ผมรีบแทรกตัวหลบออกไปทันทีเลยครับกลัวไอ้ห่านั้นมันจะตามมาอีก
เดินลัดเลาะไปด้านข้างครับกะจะเข้าห้องน้ำเพราะรู้สึกปวดฉี่มากพอไปถึงเข้าคอกเลย กำลังปลดปล่อยอย่างมีความสุขไอ้ห่าเมื่อกี้แมร่งมายืนยิ้มพิงฝาอยู่ข้างประตู กูหมดอารมณ์แม้แต่จะเยี่ยว ผมรีบจัดการให้เสร็จแล้วไปล้างมือที่อ่างทันที ตกใจมากครับหันมามันมายืนอยู่ด้านหลังแล้วใกล้โคตรเลยผมรำคาญเบี่ยงตัวหลีกมันจะเดินออกมา
แต่มันไม่ยอมครับใช้สองแขนล็อคผมเอาไว้กับเคาเตอร์
“มึงจะทำอะไรวะ” ผมถามมันครับ
“อะไรครับพูดกับพี่ไม่เพราะเลย” ห่าแมร่งเอาหน้ามาใกล้กูชิบหาย ลูกครึ่งนี่หว่าหล่อดีเหมือนกันแฮะ
“ชื่ออะไรครับเราอ่ะ” มันถาม
“เอามือมึงออกไป” ผมอึดแล้วครับมันโดเลยคนเดินเข้าเดินออกแต่ไม่มีใครสนใจกันเลย
“ชื่อไรบอกมาก่อน”
“กูไม่บอก กูจะนับ 1-3 แค่นั้น ถ้ามึงยังไม่ยอมปล่อย มึงโดน” กูเดือดแล้วนะ
“ลองดูดิ ”
“ 1…..2…..” ยังไม่ทัน 3 เลยครับไอ้ห่าบ้านั่นมันกัดลงมาที่คอผมอย่างแรงแมร่งกูยิ่งใส่เสื้อคอปาด
“โอ๊ย !” ผมไม่รอช้าครับทันทีที่ถูกกัดผมผลักมันออกแล้วถีบเข้าที่ขามันทันทีจนมันล้มลงไปกองอยู่ที่พื้น โชคดีที่ห้องน้ำตอนนี้คนไม่มีครับ ผมรีบกระทืบซ้ำทันทีแต่มันเบี่ยงตัวหลบเลยโดยที่เอว แทนเห็นมันทำหน้ามุ่ยตัวงอเลยครับ
“อย่ามาลองดีกับกู ไอ้เหี้ย กูไม่ใช่เพื่อนเล่นมึง”
“โน่ ! มึงทำไรวะ” เสียงไอ้โป้งตะโกนมาจากด้านหน้าครับมันรีบเดินมาดูไอ้คนที่กองอยู่ที่พื้นผมรีบถอยออกมา ไอ้นั่นก็ลุกขึ้นมายืนแล้ว มันเอามือกุมท้องไว้เลย สมน้ำหน้ามึง
“หึ ดุจังเลยนะครับน้องโน่ พี่ไม่อยากสู้หรอกนะ ไม่ใช่ว่าสู้ไม่ได้ ..หล่อแต่ดุแบบนี้น่าสนใจดีว่ะ หึหึ” มันยังยิ้มหน้าตาเฉยครับเดินมาที่ผมอีกต่างหากตอนนี้ไอ้โป้งเข้ามาขวางไว้แล้ว
“โอ้.....มีผัวแล้วด้วย”
“ไอ้เหี้ยมึงเงียบปากไปเลยนะ” ผมตะโกนโหวกเหวกอยู่ด้านหลังไอ้โป้งครับโดนไอ้โป้งบังเอาไว้
“มึงออกไปเดี๋ยวนี้ถ้ายังไม่อยากเจอตีนกู” ไอ้โป้งแมร่งพูดหน้าตาย
“โป้ง ไอ้เหี้ยนี่มันกวนกู มึงจัดการเลย” ผมได้ทีรีบฟ้องเลยครับ
“กูจำมึงได้แล้ว ไอ้หัวทองเด็กวิทย์คอม มึงไปได้หญิง ม. กูหลายคนแล้วนี่หว่า ไม่นึกว่ามึงจะแดกได้ทั้งหญิงทั้ง...”
ผั๊วะ!!
เรียบร้อยครับไม่ต้องรอให้พูดจบไอ้ห่านั่นโดนไอ้โป้งต่อยเลือดกลบปากไปเลย
หมัดหนักโคตร มันเช็ดมุมปากออกเบา ๆ ดุนลิ้นที่กระพุ้งแก้ม เดินเลี่ยงออกไปแถวหน้าประตู แล้วยิ้มเย้ยมาที่ผม
“กูชอบมึงขึ้นมาจริงแล้วว่ะ ยิ่งผัวหวงแบบนี้กูยิ่งชอบ” พูดจบมันเดินออกไปเลยครับไอ้โป้งกำลังจะตามไปผมรีบดึงเสื้อมันไว้ทันที
“พอแล้วมึง ช่างมันเหอะไปแดกเหล้าต่อป่ะ” หน้าตามันตอนนี้ท่าทางซีเรียสเลยครับ ผมรีบดึงเสื้อมันออกจากห้องน้ำทันที พอมาถึงที่โต๊ะเห็นไอ้ดิวนั่งคอพับคออ่อนอยู่ข้างไอ้แบงค์
“ห่าดิวมันเมา คออ่อนชิบหาย” ผมทักครับ
“พวกมึงแม่งนาน โน่มึงเต้นเหี้ยไรวะ ไอ้โป้งต้องไปตามกว่าจะมาได้” ไอ้แบงค์จับหัวไอ้ดิวมาพิงไว้บนบ่ามัน เห็นไอ้โป้งยกแก้วขึ้นแดกเอาแดกเอาท่าทางอารมณ์ค้างจากเมื่อกี้
“โป้งเยอะนะมึง เดี๋ยวก็เมากูไม่แบกกลับห้องนะเว้ย”
“............” เงียบครับมันไม่ตอบผม แถมยังไม่สนใจผมอีกด้วย
“แบงค์มึงไม่ไปเต้นอ่ะเดี๋ยวกูดูไอ้ดิวไว้ให้” ผมถามขึ้น
“ไม่อ่ะกูชอบนั่งดูมากกว่าเก็บรายละเอียดเว้ย พวกผู้หญิงโต๊ะนั้นมองหามึงใหญ่เลยวะโป้ง น้องนุ่นหน้าผับเมื่อกี้อ่ะ มึงไม่ไปสนองมันหน่อย” ไปแล้วครับทันทีที่ไอ้แบงค์พูดจบมันยกแก้วขึ้นซดจนหมดปลดกระดุมออกอีก 2 เม็ดแล้วเดินออกไปเลย
“ห่าโป้งมึงจะเอาจริงเหรอวะ พกมาป่ะมึง ถุงอ่ะ” ไอ้แบงค์ร้องทักไว้แต่ไม่ทันหรอกครับมันเดินออกไปแล้ว
มองจากตรงที่ที่ผมนั่งซึ่งไม่ห่างจากโต๊ะนั้นมาก มันเดินเข้าหาเค้าครับเห็นเพื่อน ๆ ที่เหลือกรี๊ดกร๊าดกันใหญ่สักพักผู้หญิงคนนั้นยืนขึ้นเป่าควันบุหรี่ใส่หน้ามันไม่ต้องรอให้ควันจางหรอกครับมันคว้าคอผู้หญิงคนนั้นแล้วโน้มตัวลงจูบทันทีเพื่อน ๆ นี่เงียบกันเลยครับมือเธอข้างนึงโอบเอวมันไว้อีกข้างสอดลงในเสื้อมัน ซัดกันอยู่นัวเนียสักพักมันถึงผละออก เธอยกเหล้าส่งให้มัน 1 แก้วแล้วหยิบแก้วของเพื่อนดื่มเองอีก 1 แก้ว ก่อนดึงมือมันเดินไปทางห้องน้ำทันที
ผมบอกไม่ถูกครับว่ารู้สึกยังไง ผมตื้อ ๆ ไงไม่รู้ ไม่ใช่ว่าไม่เคยเห็นมันจีบหญิงนะ แต่ไม่เคยเห็นมันจูบใครต่อหน้าต่อตาผมเลยสักครั้ง เหมือนใจผมเจ็บปวด ผมเป็นอะไรไป ผมหวงเพื่อนงั้นเหรอ ?
“ แบงค์ มึงพาไอ้ดิวกลับเถอะว่ะ มันเมามากจนหลับไปแล้ว เดี๋ยวกูเคลียร์เองวันหลังมึงค่อยเลี้ยงกู” ผมพูดกับไอ้แบงค์ครับ มันรับคำค่อย ๆ พยุงไอ้ดิวลุกขึ้น
“มึงดูไอ้โป้งด้วยนะเว้ย อีนั่นท่าทางไม่เบา แม่งไม่รู้ใครจะเสร็จใคร” ดูครับ มันยังมีหน้ามาห่วงเพื่อนอยู่อีก
“เออมึงไปเหอะเดี๋ยวกูจัดการทางนี้เอง” แล้วมันก็พาไอ้ดิวเดินออกไปครับด้วยสภาพที่ทุลักทุเลเล็กน้อย ผมมองไปทางโต๊ะผู้หญิงคนนั้นยังไม่เห็นเธอออกมาเลยครับ บอกไม่ถูกว่ารู้สึกไงแต่ผมไม่ค่อยสบายใจ นั่งอยู่สักพักมันยังไม่ออกมาสักที
ผมเรียกน้องพนักงานเช็คบิลเรียบร้อยออกมายืนคอยอยู่ด้านนอก ผมไม่อยากเดินเข้าไปตามด้านในนะครับไม่อยากยุ่งเรื่องสวนตัวมัน มันเป็นเพื่อนผมก็จริงแต่เรื่องแบบนี้ก็นะ..ผมไม่มีสิทธิ์อะไรอยู่แล้วนี่ ยืนรออยู่ไม่นานมันก็เดินออกมาครับ พอเห็นมันผมก็เดินข้ามถนนกลับไปที่รถส่วนมันเดินตามมาอยู่ด้านหลังไม่ไกลเท่าไหร่ พอถึงรถผมเปิดประตูเข้าไปสตาร์ทเครื่องรอทันทีครับ
มันขึ้นรถมาก็เงียบเลยไม่รู้เป็นไร รถเคลื่อนตัวออกไปแล้วผมเร่งความเร็วขึ้นนิดหน่อยเมื่อออกมาจากซอย ถนนค่อนข้างเงียบครับอาจเพราะดึกมากแล้วแต่เชื่อไหมว่าในรถเงียบกว่า ไม่มีเสียงเพลง ไม่มีเสียงคุย ผมอยากขับกลับให้ถึงห้องเร็วที่สุดครับ ผมเป็นอะไร ผมกำลังสับสน..
“กูไปส่งมึงที่ห้อง” ผมพูดทำลายความเงียบระหว่างเราออกไป
“...........” มันไม่ตอบ หันมองนอกหน้าต่าง ไม่สนใจคำพูดอะไรของผมเลย
“โป้ง ให้กูไปส่งมึงที่ห้องใช่ไหม?”
“อืม”
ไม่อยากพูดก็ไม่ต้องพูดครับผมเองก็ไม่อยากพูดเหมือนกัน เอาเป็นว่าเราเงียบต่อไปแบบนี้ก็ดี ผมเอื้อมมือไปกดเปิดเพลงกะว่าจะให้ลดบรรยากาศแปลก ๆ ลงบ้าง แต่ทันทีที่เสียงเพลงดังขึ้นไอ้โป้งก็เอื้อมมือมากดปิดทันทีเลย ผมมองหน้ามันนิดหน่อยลองกดเปิดใหม่มันอาจไม่ชอบเพลงเมื่อกี้เอาเป็นแผ่น 2 เพลงโปรดของมันละกัน และก็อีกครั้งครับทันทีที่เพลงเล่นมันกดปิดทันทีอีกเหมือนกัน แถมทำหน้านิ่งไม่สบอารมณ์อีกต่างหาก
“มึงเป็นไรโป้ง?”
“...................”
“ไรวะ มึงโกรธห่าไรเนี่ย!” ผมเริ่มอารมณ์เสีย รถติดไฟแดงพอดีผมหยุดรถแล้วหันไปมองมันนิ่ง
“มึงเป็นไรไหนบอกกูสิ” ผมจ้องหน้ามัน
“...มันจูบมึงรึยัง”
“...................” มันถามอะไรเนี่ย ผมเซ่อเลยครับ มันหันมาจ้องผมเขม็งเลย
“กูชอบมึงขึ้นมาจริงแล้วว่ะ ยิ่งผัวหวงแบบนี้กูยิ่งชอบ” พูดจบมันเดินออกไปเลยครับไอ้โป้งกำลังจะตามไปผมรีบดึงเสื้อมันไว้ทันที
“พอแล้วมึง ช่างมันเหอะไปแดกเหล้าต่อป่ะ” หน้าตามันตอนนี้ท่าทางซีเรียสเลยครับ ผมรีบดึงเสื้อมันออกจากห้องน้ำทันที พอมาถึงที่โต๊ะเห็นไอ้ดิวนั่งคอพับคออ่อนอยู่ข้างไอ้แบงค์
“ห่าดิวมันเมา คออ่อนชิบหาย” ผมทักครับ
“พวกมึงแม่งนาน โน่มึงเต้นเหี้ยไรวะ ไอ้โป้งต้องไปตามกว่าจะมาได้” ไอ้แบงค์จับหัวไอ้ดิวมาพิงไว้บนบ่ามัน เห็นไอ้โป้งยกแก้วขึ้นแดกเอาแดกเอาท่าทางอารมณ์ค้างจากเมื่อกี้
“โป้งเยอะนะมึง เดี๋ยวก็เมากูไม่แบกกลับห้องนะเว้ย”
“............” เงียบครับมันไม่ตอบผม แถมยังไม่สนใจผมอีกด้วย
“แบงค์มึงไม่ไปเต้นอ่ะเดี๋ยวกูดูไอ้ดิวไว้ให้” ผมถามขึ้น
“ไม่อ่ะกูชอบนั่งดูมากกว่าเก็บรายละเอียดเว้ย พวกผู้หญิงโต๊ะนั้นมองหามึงใหญ่เลยวะโป้ง น้องนุ่นหน้าผับเมื่อกี้อ่ะ มึงไม่ไปสนองมันหน่อย” ไปแล้วครับทันทีที่ไอ้แบงค์พูดจบมันยกแก้วขึ้นซดจนหมดปลดกระดุมออกอีก 2 เม็ดแล้วเดินออกไปเลย
“ห่าโป้งมึงจะเอาจริงเหรอวะ พกมาป่ะมึง ถุงอ่ะ” ไอ้แบงค์ร้องทักไว้แต่ไม่ทันหรอกครับมันเดินออกไปแล้ว
มองจากตรงที่ที่ผมนั่งซึ่งไม่ห่างจากโต๊ะนั้นมาก มันเดินเข้าหาเค้าครับเห็นเพื่อน ๆ ที่เหลือกรี๊ดกร๊าดกันใหญ่สักพักผู้หญิงคนนั้นยืนขึ้นเป่าควันบุหรี่ใส่หน้ามันไม่ต้องรอให้ควันจางหรอกครับมันคว้าคอผู้หญิงคนนั้นแล้วโน้มตัวลงจูบทันทีเพื่อน ๆ นี่เงียบกันเลยครับมือเธอข้างนึงโอบเอวมันไว้อีกข้างสอดลงในเสื้อมัน ซัดกันอยู่นัวเนียสักพักมันถึงผละออก เธอยกเหล้าส่งให้มัน 1 แก้วแล้วหยิบแก้วของเพื่อนดื่มเองอีก 1 แก้ว ก่อนดึงมือมันเดินไปทางห้องน้ำทันที
ผมบอกไม่ถูกครับว่ารู้สึกยังไง ผมตื้อ ๆ ไงไม่รู้ ไม่ใช่ว่าไม่เคยเห็นมันจีบหญิงนะ แต่ไม่เคยเห็นมันจูบใครต่อหน้าต่อตาผมเลยสักครั้ง เหมือนใจผมเจ็บปวด ผมเป็นอะไรไป ผมหวงเพื่อนงั้นเหรอ ?
“ แบงค์ มึงพาไอ้ดิวกลับเถอะว่ะ มันเมามากจนหลับไปแล้ว เดี๋ยวกูเคลียร์เองวันหลังมึงค่อยเลี้ยงกู” ผมพูดกับไอ้แบงค์ครับ มันรับคำค่อย ๆ พยุงไอ้ดิวลุกขึ้น
“มึงดูไอ้โป้งด้วยนะเว้ย อีนั่นท่าทางไม่เบา แม่งไม่รู้ใครจะเสร็จใคร” ดูครับ มันยังมีหน้ามาห่วงเพื่อนอยู่อีก
“เออมึงไปเหอะเดี๋ยวกูจัดการทางนี้เอง” แล้วมันก็พาไอ้ดิวเดินออกไปครับด้วยสภาพที่ทุลักทุเลเล็กน้อย ผมมองไปทางโต๊ะผู้หญิงคนนั้นยังไม่เห็นเธอออกมาเลยครับ บอกไม่ถูกว่ารู้สึกไงแต่ผมไม่ค่อยสบายใจ นั่งอยู่สักพักมันยังไม่ออกมาสักที
ผมเรียกน้องพนักงานเช็คบิลเรียบร้อยออกมายืนคอยอยู่ด้านนอก ผมไม่อยากเดินเข้าไปตามด้านในนะครับไม่อยากยุ่งเรื่องสวนตัวมัน มันเป็นเพื่อนผมก็จริงแต่เรื่องแบบนี้ก็นะ..ผมไม่มีสิทธิ์อะไรอยู่แล้วนี่ ยืนรออยู่ไม่นานมันก็เดินออกมาครับ พอเห็นมันผมก็เดินข้ามถนนกลับไปที่รถส่วนมันเดินตามมาอยู่ด้านหลังไม่ไกลเท่าไหร่ พอถึงรถผมเปิดประตูเข้าไปสตาร์ทเครื่องรอทันทีครับ
มันขึ้นรถมาก็เงียบเลยไม่รู้เป็นไร รถเคลื่อนตัวออกไปแล้วผมเร่งความเร็วขึ้นนิดหน่อยเมื่อออกมาจากซอย ถนนค่อนข้างเงียบครับอาจเพราะดึกมากแล้วแต่เชื่อไหมว่าในรถเงียบกว่า ไม่มีเสียงเพลง ไม่มีเสียงคุย ผมอยากขับกลับให้ถึงห้องเร็วที่สุดครับ ผมเป็นอะไร ผมกำลังสับสน..
“กูไปส่งมึงที่ห้อง” ผมพูดทำลายความเงียบระหว่างเราออกไป
“...........” มันไม่ตอบ หันมองนอกหน้าต่าง ไม่สนใจคำพูดอะไรของผมเลย
“โป้ง ให้กูไปส่งมึงที่ห้องใช่ไหม?”
“อืม”
ไม่อยากพูดก็ไม่ต้องพูดครับผมเองก็ไม่อยากพูดเหมือนกัน เอาเป็นว่าเราเงียบต่อไปแบบนี้ก็ดี ผมเอื้อมมือไปกดเปิดเพลงกะว่าจะให้ลดบรรยากาศแปลก ๆ ลงบ้าง แต่ทันทีที่เสียงเพลงดังขึ้นไอ้โป้งก็เอื้อมมือมากดปิดทันทีเลย ผมมองหน้ามันนิดหน่อยลองกดเปิดใหม่มันอาจไม่ชอบเพลงเมื่อกี้เอาเป็นแผ่น 2 เพลงโปรดของมันละกัน และก็อีกครั้งครับทันทีที่เพลงเล่นมันกดปิดทันทีอีกเหมือนกัน แถมทำหน้านิ่งไม่สบอารมณ์อีกต่างหาก
“มึงเป็นไรโป้ง?”
“...................”
“ไรวะ มึงโกรธห่าไรเนี่ย!” ผมเริ่มอารมณ์เสีย รถติดไฟแดงพอดีผมหยุดรถแล้วหันไปมองมันนิ่ง
“มึงเป็นไรไหนบอกกูสิ” ผมจ้องหน้ามัน
“...มันจูบมึงรึยัง”
“...................” มันถามอะไรเนี่ย ผมเซ่อเลยครับ มันหันมาจ้องผมเขม็งเลย
“กูถามมึง ว่าไอ้เหี้ยนั่นมันจูบมึงรึยัง?” เสียงแตรรถไล่มาจากด้านหลังพอดีครับ ผมรีบขับออกไปทันที ในหัวมีแต่เรื่องที่มันถามออกมา ทำไมมันพูดกับผมแบบนี้ ทำไมถามออกมาได้มันไม่ไว้ใจผมสักนิดมันคิดว่าผมจะเสียท่าใครง่าย ๆ แบบนั้นรึไง
“มึงจอดรถซิ” เสียงมันดังขึ้นมาครับผมไม่สนใจขับต่อไป รู้สึกว่าตัวเองโกรธมันไม่ชอบคำพูดเมื่อกี้ของมันเลยครับ
“โน่ ! มึงจอดรถตรงนี้คุยกับกู” มันดึงพวงมาลัยเหวี่ยงมาทางซ้ายนิดหน่อยครับ ดีนะที่ไม่มีรถด้านหลังผมรีบจอดเบี่ยงเข้าข้างทางทันที
“ ทำบ้าอะไรของมึง ! ” ของขึ้นเลยครับผมอ่ะ
“มึงตอบกูมา เมื่อกี้มันจูบมึงรึยัง!”
“มึงเมามากแล้วโป้ง มึงนอนซะเดี๋ยวถึงห้องแล้วกูเรียก” ผมตั้งท่าจะจะออกรถแล้วครับ
“ถ้างั้นไปคุยที่ห้องกู มึงต้องตอบกูให้รู้เรื่องทุกอย่าง”
“...................” ผมไม่ตอบครับเคลื่อนรถออกไปทันทีอีกไม่ไกลก็ถึงคอนโดมันแล้ว อยู่ใกล้ ๆ ผมนั่นแหละห่างกันแค่ถนนเดียว
“มึงมาถามกูทำไมทีมึงยังไปจูบกับอีนั่นต่อหน้าต่อตาพวกกูเลย” ผมพูดออกไปทำไมไม่รู้ครับ รู้แต่ว่าอยากพูดก็พูด พอพูดแล้วค่อยคิดได้ว่าไม่น่าพูดเลยแมร่ง
“.............” มันไม่พูดอะไรนั่งนิ่งหันไปมองด้านข้างแทน ผมรู้ครับวันนี้มันดื่มหนักคงเมาอยู่ไม่น้อย แต่ปกติแล้วถ้ามันเมามันจะหลับ แต่วันนี้แปลกมากตามันแข็งค้างเลย
....................................................
.................................
...............
ผมขึ้นมาส่งมันที่ห้องครับเห็นท่ามันแปลก ๆเซนิดหน่อยกลัวจะไม่รอดเกินหน้าลิฟต์ ระหว่างอยู่ในลิฟต์มันไม่คุยเลยนะไม่มองหน้าผมด้วย แมร่งโกรธห่าอะไรกูนักหนา กูยังไม่ได้ทำอะไรเลยสักอย่าง
ทันทีที่เปิดเข้าห้องผมตรงไปที่ห้องน้ำเลย ปวดฉี่ตั้งแต่อยู่บนรถแล้ว พอออกจากห้องน้ำเห็นไอ้โป้งถอดเสื้อนั่งกินเบียร์อยู่หน้า TV มันหันมามองผม
“มานั่งนี่” อืม มึงสั่งกูเข้าไป ผมเดินเข้าไปนั่งกับมันที่โซฟา ห้องมันยังสะอาดเหมือนเดิม โทนสีที่ใช้เป็นสีน้ำตาลทั้งหมด มี LCD จอใหญ่อยู่กลางห้อง ด้านหน้าคือโซฟานุ่มตัวยาวที่พวกผมนั่งอยู่
“มึงตอบกูมาก่อน คำถามที่กูถาม ตอบกูได้ไหม” ถามแบบไม่มองหน้า ยกเบียร์ซดหมดกระป๋อง ตอนนี้นอนเรียงกันอยู่บนโต๊ะ 3 กระป๋องแล้ว
“มึงเป็นไรเนี่ย วันนี้มึงงอแงนะเว้ย โป้ง....” ไม่รอให้พูดจบครับ
“มึงอย่าเลี่ยงไปเรื่องอื่นครับโน่ ตอบกู ได้โปรด” มันบดกรามแน่น
“ไม่ได้จูบ มันไม่ได้ทำอะไรกูหรอก”
“ แน่ใจ ? ”
“แน่ใจ” ผมตอบครับ มันจ้องนิ่งเลย
“เออออ บอกว่าไม่ได้ทำก็ไม่ได้ทำสิวะ” ผมต้องย้ำลงไปอีก
“แล้วรอยที่คอมึง มันรอยอะไร?” เสียงแม่งเย็นไปถึงกระดูกเลย
ตายห่ามันเห็น ทำไงดีครับถ้าบอกมันว่าไอ้นั่นมันกัด ผมจะเป็นไงบ้างวะเนี่ย ระหว่างที่ผมคิดหาคำตอบอยู่นั้น
“ทำไม.....มึงตอบไม่ได้เหรอ? ก่อนไปกูยังไม่เห็นรอยนั่นเลยนะ”
“................”
“โน่!”
“ไม่มี.....”
เพล้ง!!!!
มันฟาดกระป๋องเบียร์ลงบนโต๊ะอย่างดังอ่ะครับ
“อย่าโกหกกูครับโน่” เสียงแมร่งกัดฟันพูดอีกต่างหาก มันยืนขึ้นแล้วครับหายใจแรงขึ้นจนหน้าอกเปลือยเปล่าของมันกระเพื่อมขึ้นลง ผมว่าท่าทางไม่ค่อยดีต้องรีบทำอะไรสักอย่างดีกว่ามันไม่เคยโกรธผมขนาดนี้ซะด้วย
“โป้ง มึงนอนเถอะ วันหลังค่อยคุยกันกู........” โดนลากครับ ! ยังพูดไม่ทันจบเลย
“โป้ง ! กูเจ็บนะโว้ย มึงทำห่าไรเนี่ย” มันกระชากแขนผมไปที่ครัว เหวี่ยงผมเซไปชนกับโต๊ะอย่างจังเลย มันเดินชิดเข้ามาแล้วตอนนี้ตัวผมติดอยู่ที่โต๊ะเลยครับ มันดันตัวผมให้ขึ้นนั่งบนโต๊ะโน้มตัวลงมากักผมไว้ในอ้อมแขนมัน
“แค่คำตอบ กูขอฟังแค่นั้น...ไอ้-เหี้ย-นั่น-ใช่ไหมที่ทำรอยนี่”
“ตอบ-กู-ครับ-โน่” สองมือมันประคองแก้มผมแล้วครับ น้ำหนักมือที่เพิ่มขึ้นทำให้ผมรู้สึกเจ็บผมหันหน้าหนีแต่ไม่ได้เลย
“....ใช่ ”
ผมเห็นน้ำตามันไหลลงมาแค่แว็บเดียวเท่านั้นเพราะตอนนี้ผมไม่เห็นอะไรนอกจากความมืด ผมหลับตาแน่นในขณะที่มันโน้มใบหน้าลงมาชิด ริมฝีปากที่สัมผัสกันช่างเป็นสัมผัสที่รุนแรงเหลือเกิน! มันใช้ปากของมันลงโทษผมไม่มีการทะนุถนอม จูบที่เหมือนกับไฟถาโถมเข้ามา จูบที่ทำลายหัวใจผม จูบที่ช่วงชิงทุกอย่าง แผดเผาหัวใจของผม.....น้ำตาผมไหลลงมา สองมือของผมกำแขนของมันไว้แน่นจนสุดแรง ผมพยายามยื้อศีรษะแต่ก็ยังคงทำไม่ได้
นี่คือบทลงโทษที่รุนแรงของมัน...ผมเจ็บไปหมดทั้งปาก มันคิดจะลงโทษผมอีกนานแค่ไหน น้ำตาผมไหลลงมาเรื่อย ๆ โดยที่ผมควบคุมไม่ได้แล้ว หายใจไม่ค่อยออก ผมเสียใจสองมือจิกลงไปที่ต้นแขนของมันแน่นยิ่งขึ้น มือข้างนึงของมันค่อย ๆ เลื่อนลงมาจับที่คอของผมไว้ อีกข้างก็จับไหล่ผมไว้แน่นแล้วมันก็เลื่อนริมฝีปากของมันลงมาที่รอยกัดนั่น ผมรู้สึกเจ็บตอนที่มันกัดลงไปซ้ำรอยเดิมจนเผลอทุบหลังมันอย่างแรง
“โป้ง!! กูเจ็บ...”
มันจูบลงไปที่รอยนั่นหนัก ๆ 1 ครั้งก่อนที่จะละริมฝีปากขึ้นมามองที่หน้าผม .....สายตาที่แสนเศร้า ผมเห็นตามันแดงมากเลยครับ สองมือของมันยกขึ้นปาดน้ำตาให้กับผมและประคองสองแก้มผมอย่างแผ่วเบา ขยับริมฝีปากพูดบางอย่างออกมา
“กูไม่ยอม ถ้าคน ๆ นั้นไม่ใช่คนที่มึงรัก”
“อย่าโกหกกูครับโน่” เสียงแมร่งกัดฟันพูดอีกต่างหาก มันยืนขึ้นแล้วครับหายใจแรงขึ้นจนหน้าอกเปลือยเปล่าของมันกระเพื่อมขึ้นลง ผมว่าท่าทางไม่ค่อยดีต้องรีบทำอะไรสักอย่างดีกว่ามันไม่เคยโกรธผมขนาดนี้ซะด้วย
“โป้ง มึงนอนเถอะ วันหลังค่อยคุยกันกู........” โดนลากครับ ! ยังพูดไม่ทันจบเลย
“โป้ง ! กูเจ็บนะโว้ย มึงทำห่าไรเนี่ย” มันกระชากแขนผมไปที่ครัว เหวี่ยงผมเซไปชนกับโต๊ะอย่างจังเลย มันเดินชิดเข้ามาแล้วตอนนี้ตัวผมติดอยู่ที่โต๊ะเลยครับ มันดันตัวผมให้ขึ้นนั่งบนโต๊ะโน้มตัวลงมากักผมไว้ในอ้อมแขนมัน
“แค่คำตอบ กูขอฟังแค่นั้น...ไอ้-เหี้ย-นั่น-ใช่ไหมที่ทำรอยนี่”
“ตอบ-กู-ครับ-โน่” สองมือมันประคองแก้มผมแล้วครับ น้ำหนักมือที่เพิ่มขึ้นทำให้ผมรู้สึกเจ็บผมหันหน้าหนีแต่ไม่ได้เลย
“....ใช่ ”
ผมเห็นน้ำตามันไหลลงมาแค่แว็บเดียวเท่านั้นเพราะตอนนี้ผมไม่เห็นอะไรนอกจากความมืด ผมหลับตาแน่นในขณะที่มันโน้มใบหน้าลงมาชิด ริมฝีปากที่สัมผัสกันช่างเป็นสัมผัสที่รุนแรงเหลือเกิน! มันใช้ปากของมันลงโทษผมไม่มีการทะนุถนอม จูบที่เหมือนกับไฟถาโถมเข้ามา จูบที่ทำลายหัวใจผม จูบที่ช่วงชิงทุกอย่าง แผดเผาหัวใจของผม.....น้ำตาผมไหลลงมา สองมือของผมกำแขนของมันไว้แน่นจนสุดแรง ผมพยายามยื้อศีรษะแต่ก็ยังคงทำไม่ได้
นี่คือบทลงโทษที่รุนแรงของมัน...ผมเจ็บไปหมดทั้งปาก มันคิดจะลงโทษผมอีกนานแค่ไหน น้ำตาผมไหลลงมาเรื่อย ๆ โดยที่ผมควบคุมไม่ได้แล้ว หายใจไม่ค่อยออก ผมเสียใจสองมือจิกลงไปที่ต้นแขนของมันแน่นยิ่งขึ้น มือข้างนึงของมันค่อย ๆ เลื่อนลงมาจับที่คอของผมไว้ อีกข้างก็จับไหล่ผมไว้แน่นแล้วมันก็เลื่อนริมฝีปากของมันลงมาที่รอยกัดนั่น ผมรู้สึกเจ็บตอนที่มันกัดลงไปซ้ำรอยเดิมจนเผลอทุบหลังมันอย่างแรง
“โป้ง!! กูเจ็บ...”
มันจูบลงไปที่รอยนั่นหนัก ๆ 1 ครั้งก่อนที่จะละริมฝีปากขึ้นมามองที่หน้าผม .....สายตาที่แสนเศร้า ผมเห็นตามันแดงมากเลยครับ สองมือของมันยกขึ้นปาดน้ำตาให้กับผมและประคองสองแก้มผมอย่างแผ่วเบา ขยับริมฝีปากพูดบางอย่างออกมา
“กูไม่ยอม ถ้าคน ๆ นั้นไม่ใช่คนที่มึงรัก”
ดวงตาที่แดงก่ำของมัน จ้องมาในดวงตาของผม
แววตาที่แสนเศร้า................มีแต่ร่องรอยของความเจ็บปวด
บางที.....มันอาจกำลังเห็นแบบเดียวกันกับที่ผมเห็น....ในดวงตาผมก็ได้
♫♫~♬ ♫~♬ ในใจไม่เคยมีผู้ใด จนความรักเธอเข้ามา ทำให้แววตาฉันเห็นความสดใส♫♫~♬ ♫~♬
เหมือนเสียงโทรศัพท์เรียกสติผมกับมันให้กลับคืนมาครับ ผมล้วงมือหยิบลงไปที่กระเป๋ากางเกง คิม
มองมันเล็กน้อยก่อนกดรับสาย ไอ้โป้งเดินกลับไปที่โซฟาแล้ว ผมเห็นมันล้มตัวลงนอน
“ครับ”
< ไรครับโน่พูดเพราะเชียวนะ ทำผิดอะไรรึเปล่าเนี่ย >
“ถึงแล้ว ?”
< มึงเมา ? ทำไมเสียงเป็นแบบนั้น >
“อืม นิดหน่อย ที่นั่นเป็นไง”
< หนาวอ่ะ ไม่มีใครให้กอดไม่อุ่นเลย >
“มึงก็กอดหมอนข้างไปสิ”
< เดี๋ยวกลับไปมึงต้องจูบชดเชยคืนให้กู 2 เท่าเลยนะ >
“สองเท่าบ้านมึงสิ แค่นี้ก่อนนะเว้ย กูง่วงแล้ว”
< ครับ เดี๋ยวพรุ่งนี้กูโทรหาอีกนะ >
“อืม”
< คิดถึงนะครับโน่>
“อืม”
ผมกดวาง ดีดตัวลงจากโต๊ะเดินไปที่หน้าทีวี ไอ้โป้งนอนหลับอยู่บนโซฟายาวตัวโปรดของมัน
ผมนั่งลงข้าง ๆ ลูบผมมันเบา ๆ
“มึงนี่น้า.......ขี้หวงของชะมัดเลยโป้ง”
“กูหวงมึง กูยอมได้เฉพาะคนที่มึงรักเท่านั้น นอกนั้นกูไม่ให้” มันพูดอย่างเอาแต่ใจ
“แล้วทีมึงอ่ะ มึงจูบกับอีนั่นเชียวนะเว้ย มึงคิดว่ากูไม่หวง ?”
“ กูไม่รู้ กูไม่ได้คิดอะไร แต่กูไม่ยอมถ้ามึงทำ”
“มึงมันเกรียนจริง ๆ มึงเป็นเด็ก 5 ขวบรึไงโป้ง”
“กูอยากอ้อนมึง ไอ้คิมมันไม่อยู่กูอยากอ้อนมึงบ้าง”
“มึงเมาของแท้เลยว่ะ ป่ะเข้าไปนอน” ผมชวนมันครับรู้สึกตาจะหลับอยู่แล้ว
“ลุกเร็ว อย่าเรื่องมาก” ดึงแขนมันขึ้นมาแล้วลากเข้าห้องเลย
พอถึงเตียงปุ๊บมันก็ล้มตัวลงนอนเลยไม่สนใจอะไรทั้งนั้นแถมนอนขวางไว้อีก แล้วกูจะนอนยังไงเนี่ย !!!
“โป้ง เดี๋ยวก่อนมึงลุกขึ้นเปลี่ยนกางเกงก่อนสิ” ผมเห็นมันใส่กางเกงยีนส์อยู่กลัวว่าจะอึดอัดส่วนเสื้อนั่นถอดออกตั้งแต่มาถึงแล้วล่ะครับ
ผมพยายามดึงมันขึ้นแต่มันไม่ขยับเลย
“ถ้างั้นมึงเลื่อนให้กูนอนด้วยสิวะ มึงนอนแบบนี้จะให้กูนอนพื้นรึไง”
มันขยับตัวเลื่อนไปด้านขวา ผมรีบล้มตัวลงจะนอน นึกขึ้นได้ว่าตัวเองก็ยังไม่เปลี่ยนเสื้อผ้าเหมือนกันเลยเดินไปเข้าห้องน้ำล้างหน้าถอดทุกอย่างครับให้เหลือแค่บ็อคเซอร์ตัวเดียว ร้อนครับเวลากินเหล้ามาแบบนี้ถ้าอยู่ห้องคนเดียวถอดหมดทั้งตัวเลย
พอออกมาสังเกตที่โต๊ะหนังสือมันเล็กน้อย ทุกอย่างยังเหมือนเดิม ภาพถ่ายทั้งของมันและของผมหลายร้อยใบยังคงแปะอยู่ที่ผนังเหมือนเดิม.... แม้แต่ภาพล่าสุดที่มันถ่ายให้ผมเมื่ออาทิตย์ที่แล้ว.......
มันรักผมขนาดนี้ ?
ผมมองกลับไปที่เตียง เหมือนมันจะหลับไปแล้ว กางเกงถูกถอดเรียบร้อยแล้วครับสภาพเดียวกับผม บ็อคเซอร์ตัวเดียว มันคงร้อนมากจริง ๆ ก็แดกเหล้าซะเยอะขนาดนั้น ผมเดินไปปิดไฟแล้วกลับมานอนลงข้างๆ
..
“มึงเจ็บรึเปล่า” อยู่ ๆ มันก็ถามขึ้น
“…………….” ผมไม่ตอบครับตอนนี้ง่วงเต็มที่แล้ว
“เจ็บแล้วก็จำเอาไว้ด้วย กูดูแลแทนไอ้คิมมันได้ไม่ตลอดนะเว้ย” มันนอนคว่ำหันหน้ามาทางผม
“อย่าให้กูต้องทำแบบนี้กับมึงอีก เพราะไม่รู้ว่ากูจะควบคุมตัวเองได้มากแค่ไหน” มันลูบเบา ๆ ที่รอยกัดบนคอของผม
“ลืมไอ้ห่านั่นไปซะ! รอยนี่กูเป็นคนทำให้กับมึง” มันตะแคงตัวนอนดีๆ สอดแขนเข้ามาใต้คอผม แล้วกระชับเอาตัวผมเข้ามากอดไว้ที่อก
“มึงเป็นเพื่อนที่กูรักมากที่สุด คนที่กูยอมยกมึงให้ได้ คน ๆ นั้นจะต้องเป็นคนที่มึงรักและเค้าก็ต้องรักมึงมากเท่า ๆ กับกู.....จำเอาไว้ด้วยนะครับโน่ !”
ผมได้ยินบ้างไม่ได้ยินบ้างรู้แต่ว่ามันเน้นย้ำที่ประโยคสุดท้ายเหลือเกิน ตอนนี้ผมลืมตาไม่ขึ้นครับผมง่วงมากสติสัมปชัญญะหลุดลอยไปเรื่อย ๆ แล้ว
กูรู้สิ.....ทำไมกูจะไม่รู้....................
..
..
ความรู้สึกของ 'เพื่อน' แบบมึงน่ะ
Tbc.
