# 9
“นานวะพวกมึง” พอเดินมาถึงเคาเตอร์ปุ๊บ พี่การ์ดหน้าโหดก็เปิดฉากใส่ทันที
“โทษทีครับพี่ กว่าจะตกลงกันได้” ซาโต้ตอบ
“เออไม่เป็นไร เข้าไปด้านในกัน กูบอกเจ๊ไว้ให้แล้ว” ชายหนุ่มพูดพร้อมเลิกผ้าม่านเล็ก ๆ ข้างเคาเตอร์นำทางสองหนุ่มให้ตามเข้าไป
ภาพที่เห็นคือ
ห้องที่เต็มไปด้วยผู้ชายนุ่งน้อยห่มน้อยมากหน้าหลายตา ยืนสาละวนอยู่กับการแต่งหน้าบ้าง ทำผมบ้าง บางคนสวมคอสเพลแปลก ๆ น้อยชิ้นยืนคุยโทรศัพท์อยู่ก็มี
หญิง(?) สาวร่างใหญ่อวบอัดในชุดแซกสีแดงปักดิ้นทองเลื่อมไปทั้งตัว ดูแล้วเหมือนงูเหลือมไม่มีผิด ทรงผม(ที่น่าจะเป็นวิก)ทรงอะไรไม่รู้หยิก ๆ ยาว ๆ แต่งหน้าเข้มปรี๊ด ปากหนาๆทาลิปสติกสีน้ำตาลเข้ม อายลายเนอร์ถูกกรีดลงอย่างเหนือชั้นพร้อมแผงขนตาขนาดใหญ่เวอร์ เรียวขาคู่งามมีกล้ามเป็นมัด ๆ ส้นสูงสีแดงคู่โตมีสายพันขึ้นมาจนถึงครึ่งน่อง หล่อนนั่งไขว่ห้างรออยู่ที่โซฟา ในมือคีบบุหรี่ไว้อย่างหลวม ๆ
“นี่เจ๊เปรี้ยว มาม่าซังของที่นี่ไหว้พี่เขาซะสิ ” พี่การ์ดร่างยักษ์แนะนำ พอบอกเสร็จก็เดินเลี่ยงออกไป
“สวัสดีครับ/หวัดดีครับ” ทั้งซาโต้ทั้งคริสเอ่ยขึ้นพร้อม ๆ กัน
กระเทยร่างยักษ์อัดควันเข้าปอดเป็นอึกสุดท้ายก่อนบี้ก้นบุหรี่ลงที่โต๊ะข้าง ๆ แล้วลุกขึ้นมายืนเผชิญหน้ากับสองหนุ่ม
“ชื่ออะไรจ๊ะ ไหนเอ่ย คนไหนที่จะเข้ามาอยู่ในความดูแลของพี่” ริมฝีปากหนาสีกระปิขยับเอื้อน
“ผมซามอนครับ” ซาโต้บอกชื่อปลอมออกไป งานแบบเขาต้องมีชื่อสำรองไว้เพื่อสวมรอยสืบอยู่เสมอ
มาม่าซังร่างใหญ่กระตุกยิ้มที่มุมปากเบา ๆ คิดว่าคงจะขำกับชื่อของเขา แต่ไม่เป็นไร เขาชินแล้วไม่ว่างานก่อนหน้าหรืองานไหน ๆ พอบอกชื่อ ซามอนออกไป ผู้คนก็หัวเราะทุกที
“โทษทีครับพี่ กว่าจะตกลงกันได้” ซาโต้ตอบ
“เออไม่เป็นไร เข้าไปด้านในกัน กูบอกเจ๊ไว้ให้แล้ว” ชายหนุ่มพูดพร้อมเลิกผ้าม่านเล็ก ๆ ข้างเคาเตอร์นำทางสองหนุ่มให้ตามเข้าไป
ภาพที่เห็นคือ
ห้องที่เต็มไปด้วยผู้ชายนุ่งน้อยห่มน้อยมากหน้าหลายตา ยืนสาละวนอยู่กับการแต่งหน้าบ้าง ทำผมบ้าง บางคนสวมคอสเพลแปลก ๆ น้อยชิ้นยืนคุยโทรศัพท์อยู่ก็มี
หญิง(?) สาวร่างใหญ่อวบอัดในชุดแซกสีแดงปักดิ้นทองเลื่อมไปทั้งตัว ดูแล้วเหมือนงูเหลือมไม่มีผิด ทรงผม(ที่น่าจะเป็นวิก)ทรงอะไรไม่รู้หยิก ๆ ยาว ๆ แต่งหน้าเข้มปรี๊ด ปากหนาๆทาลิปสติกสีน้ำตาลเข้ม อายลายเนอร์ถูกกรีดลงอย่างเหนือชั้นพร้อมแผงขนตาขนาดใหญ่เวอร์ เรียวขาคู่งามมีกล้ามเป็นมัด ๆ ส้นสูงสีแดงคู่โตมีสายพันขึ้นมาจนถึงครึ่งน่อง หล่อนนั่งไขว่ห้างรออยู่ที่โซฟา ในมือคีบบุหรี่ไว้อย่างหลวม ๆ
“นี่เจ๊เปรี้ยว มาม่าซังของที่นี่ไหว้พี่เขาซะสิ ” พี่การ์ดร่างยักษ์แนะนำ พอบอกเสร็จก็เดินเลี่ยงออกไป
“สวัสดีครับ/หวัดดีครับ” ทั้งซาโต้ทั้งคริสเอ่ยขึ้นพร้อม ๆ กัน
กระเทยร่างยักษ์อัดควันเข้าปอดเป็นอึกสุดท้ายก่อนบี้ก้นบุหรี่ลงที่โต๊ะข้าง ๆ แล้วลุกขึ้นมายืนเผชิญหน้ากับสองหนุ่ม
“ชื่ออะไรจ๊ะ ไหนเอ่ย คนไหนที่จะเข้ามาอยู่ในความดูแลของพี่” ริมฝีปากหนาสีกระปิขยับเอื้อน
“ผมซามอนครับ” ซาโต้บอกชื่อปลอมออกไป งานแบบเขาต้องมีชื่อสำรองไว้เพื่อสวมรอยสืบอยู่เสมอ
มาม่าซังร่างใหญ่กระตุกยิ้มที่มุมปากเบา ๆ คิดว่าคงจะขำกับชื่อของเขา แต่ไม่เป็นไร เขาชินแล้วไม่ว่างานก่อนหน้าหรืองานไหน ๆ พอบอกชื่อ ซามอนออกไป ผู้คนก็หัวเราะทุกที
มันน่าขันตรงไหน เขาเองก็ยังไม่รู้
แต่แล้วสายตาของมาม่าซังก็เลื่อนไปจับจ้องอยู่ที่ผู้หมวดหนุ่มเหมือนกับรอคอยคำตอบ
แต่...สายตาของคริสกลับโฟกัสอยู่ที่มะพร้าวสองลูกโตที่ดันชุดแซกแดงนั้นอยู่ เขากำลังคิดว่าตกลงแกใช้อะไรยัดระหว่างลูกโป่งผสมน้ำหรือซิลิโคนของแท้ จนลืมฟังว่าสาวเทียมร่างยักษ์ตรงหน้าถามอะไรมาบ้าง ขณะความคิดและสายตากำลังจดจ่อหาคำตอบกับสองลูกสุดอัปลักษณ์ที่ดันอยู่ที่เนินอกของเจ๊แก ผู้หมวดหนุ่มก็เจอศอกของคู่หูถองเข้าเบา ๆ
“อะไร?” ยังมีหน้ามาถาม
“ชื่อ บอกชื่อ” ซาโต้กระซิบกระซาบเตือน นำให้คริสนึกขึ้นมาได้
แต่แล้วสายตาของมาม่าซังก็เลื่อนไปจับจ้องอยู่ที่ผู้หมวดหนุ่มเหมือนกับรอคอยคำตอบ
แต่...สายตาของคริสกลับโฟกัสอยู่ที่มะพร้าวสองลูกโตที่ดันชุดแซกแดงนั้นอยู่ เขากำลังคิดว่าตกลงแกใช้อะไรยัดระหว่างลูกโป่งผสมน้ำหรือซิลิโคนของแท้ จนลืมฟังว่าสาวเทียมร่างยักษ์ตรงหน้าถามอะไรมาบ้าง ขณะความคิดและสายตากำลังจดจ่อหาคำตอบกับสองลูกสุดอัปลักษณ์ที่ดันอยู่ที่เนินอกของเจ๊แก ผู้หมวดหนุ่มก็เจอศอกของคู่หูถองเข้าเบา ๆ
“อะไร?” ยังมีหน้ามาถาม
“ชื่อ บอกชื่อ” ซาโต้กระซิบกระซาบเตือน นำให้คริสนึกขึ้นมาได้
“ครับ คริสครับ ผมชื่อ...” ยังเอ่ยไม่จบซะด้วยซ้ำ
“คิตตี้ครับ เพื่อนผมเขาชื่อ คิตตี้” ซาโต้รีบแทรก
เฮ้อ! สติสตังกลับมาได้แล้วครับคริส ซาโต้ทำตาดุ ๆ ส่งไปให้ ชายหนุ่มจึงแกล้งดูนั่นดูนี่ไปเรื่อยแก้เขินที่ตัวเองเหม่อจนเลินเล่อแบบนั้น
‘แต่จะว่าไป มึงช่วยตั้งชื่อที่มันดูแมนกว่านี้ให้กูหน่อยไม่ได้รึไงวะไอ้ซาโต้ คิตตี้อะไรของมึงพาลให้นึกถึงแต่สีชมพูอยู่เรื่อยเชียว’
ผู้หมวดหนุ่มเริ่มมองไปรอบ ๆ ห้อง จนสังเกตได้ว่าตอนนี้เหล่าชายแท้(?)ชายเทียมที่ยืนอยู่รอบ ๆ เริ่มหันมามองพวกเขาสองคนบ้างแล้ว
“หืม ชื่อน่ารักน่ากินนี่ทั้งสองคนเลยนี่ ซามอนกับคิตตี้เหรอ ว่าแต่คนไหนที่จะเข้าทำงานล่ะ หล่อนะ รูปร่างก็ดี หรือจะเข้ามันทั้งคู่เลยล่ะ เอามะ”
ว่าแล้วก็เดินเข้ามาลูบลงที่แผงหน้าอกกว้างของคริสเบา ๆ ผู้หมวดหนุ่มที่ตอนนี้อึ้งอยู่กับสภาพรอบตัวถึงกับผงะถอยหลัง จนซาโต้ที่ยืนอยู่ข้าง ๆ ต้องโอบเอวดันเอาไว้พร้อมใช้ตัวเองก้าวขึ้นมาบังไว้แทน
“แหมๆๆๆ หวงกันจริงน้า อย่างนี้คงไม่ใช่แค่เพื่อนแล้วมั้ง แฟนกันเหรอจ๊าาา”
ริมฝีปากหนายังเอื้อนเอ่ยต่อไม่หยุด และก่อนที่อะไร ๆ จะเกินเลย เจ้าซาโต้ก็พุ่งเข้าประเด็นทันที
“เอ่อ ขอโทษนะครับมาม่า รบกวนกวนช่วยเลือกพวกเราเข้าทำงานสักคนเถอะครับ ขอความกรุณาด้วย”
“หืม เลือก?? ทำไมล่ะ ก็บอกมาเลยสิว่าใครจะทำ หรือจะทำทั้งสองคนเจ๊ก็ไม่ขัดนะขอบอก หน้าตาดี ๆ รูปร่างดี ๆ แบบนี้เจ๊ช๊อบชอบ คริ คริ คริ” สายตาหยอกล้อวาบไหวจับจ้องอยู่ที่สองหนุ่มไม่วางตา
“คิตตี้ครับ เพื่อนผมเขาชื่อ คิตตี้” ซาโต้รีบแทรก
เฮ้อ! สติสตังกลับมาได้แล้วครับคริส ซาโต้ทำตาดุ ๆ ส่งไปให้ ชายหนุ่มจึงแกล้งดูนั่นดูนี่ไปเรื่อยแก้เขินที่ตัวเองเหม่อจนเลินเล่อแบบนั้น
‘แต่จะว่าไป มึงช่วยตั้งชื่อที่มันดูแมนกว่านี้ให้กูหน่อยไม่ได้รึไงวะไอ้ซาโต้ คิตตี้อะไรของมึงพาลให้นึกถึงแต่สีชมพูอยู่เรื่อยเชียว’
ผู้หมวดหนุ่มเริ่มมองไปรอบ ๆ ห้อง จนสังเกตได้ว่าตอนนี้เหล่าชายแท้(?)ชายเทียมที่ยืนอยู่รอบ ๆ เริ่มหันมามองพวกเขาสองคนบ้างแล้ว
“หืม ชื่อน่ารักน่ากินนี่ทั้งสองคนเลยนี่ ซามอนกับคิตตี้เหรอ ว่าแต่คนไหนที่จะเข้าทำงานล่ะ หล่อนะ รูปร่างก็ดี หรือจะเข้ามันทั้งคู่เลยล่ะ เอามะ”
ว่าแล้วก็เดินเข้ามาลูบลงที่แผงหน้าอกกว้างของคริสเบา ๆ ผู้หมวดหนุ่มที่ตอนนี้อึ้งอยู่กับสภาพรอบตัวถึงกับผงะถอยหลัง จนซาโต้ที่ยืนอยู่ข้าง ๆ ต้องโอบเอวดันเอาไว้พร้อมใช้ตัวเองก้าวขึ้นมาบังไว้แทน
“แหมๆๆๆ หวงกันจริงน้า อย่างนี้คงไม่ใช่แค่เพื่อนแล้วมั้ง แฟนกันเหรอจ๊าาา”
ริมฝีปากหนายังเอื้อนเอ่ยต่อไม่หยุด และก่อนที่อะไร ๆ จะเกินเลย เจ้าซาโต้ก็พุ่งเข้าประเด็นทันที
“เอ่อ ขอโทษนะครับมาม่า รบกวนกวนช่วยเลือกพวกเราเข้าทำงานสักคนเถอะครับ ขอความกรุณาด้วย”
“หืม เลือก?? ทำไมล่ะ ก็บอกมาเลยสิว่าใครจะทำ หรือจะทำทั้งสองคนเจ๊ก็ไม่ขัดนะขอบอก หน้าตาดี ๆ รูปร่างดี ๆ แบบนี้เจ๊ช๊อบชอบ คริ คริ คริ” สายตาหยอกล้อวาบไหวจับจ้องอยู่ที่สองหนุ่มไม่วางตา
ปึง!!!!!!!
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
เสียงตบโต๊ะดังลั่นมาจากด้านหลัง พร้อมเสียงกรีดร้องดังสนั่น
พาลให้สองหนุ่มหน้าเหวอด้วยความยังไม่คุ้น
“อิแป๋ว!! มึงเป็นบ้าอะไร
ดูสิน้องเขาตกใจหมดแล้ว!” เจ๊เปรี้ยวเอ็ดเพื่อนอีกคนที่เพิ่งเดินลงมาจากบันได
“กูจะเอาคนเน้....คนนี้ของกู
มึงอย่าหวังว่าจะเก็บไว้กินได้คนเดียวนะอิเปรี้ยว กูจะเอาคนนี้ กูชอบเด็กแว่นนนน”
กระเทยสาวรูปร่างบอบบาง(แห้ง)หน้าตาสะสวยต่างจากเจ๊เปรี้ยวลิบลับ
ตะโกนใส่เจ๊เปรี้ยวแบบไม่ไว้หน้า โผเข้ามากอดแขนซาโต้ไว้แน่น
“หล่อจังเลย ถูกใจเจ๋เจ้ที่สุด อร้ายยยยยย ~ ~ ไม่ได้กินเด็กแว่นแบบนี้มานานแล้ว ป่ะ ปะ ปะ ขึ้นห้องกันเลย มาสมัครงานใช่ไหม เดี๋ยวเจ๋เจ้รับเอง แต่ก่อนอื่นต้องผ่านด่านแรก ตัวเองต้องทดสอบความอึด กับเค้าก่อนน้า นะ นะนะ ป่ะ ป่ะ ป่ะ” หล่อนเริ่มพยายามลากซาโต้เพื่อดึงไปทางขึ้นบันไดเต็มที่
คริสหน้าหราได้แต่นึกในใจเมื่อเห็นว่าคู่หูตัวเองกำลังจะถูกลากไปแล้ว เขาเอื้อมมือไปดึงชายเสื้อของเพื่อนไว้โดยไม่รู้ตัว ‘ที่นี่น่ากลัวชะมัด ซาโต้ มึงอย่าเพิ่งทิ้งกูตอนนี้นะ กูกลัวววว’
“นี่อิแป๋วมึงหยุดเลย ให้กูถามน้องเขาให้เสร็จก่อน หยุด กูบอกให้หยุดดดด!!” เจ๊เปรี้ยวขึ้นเสียงเมื่อเห็นว่าเพื่อนอีกคนยังพยายามยื้อยุดฉุดกระชากชายหนุ่มไม่วางมือ
“หล่อจังเลย ถูกใจเจ๋เจ้ที่สุด อร้ายยยยยย ~ ~ ไม่ได้กินเด็กแว่นแบบนี้มานานแล้ว ป่ะ ปะ ปะ ขึ้นห้องกันเลย มาสมัครงานใช่ไหม เดี๋ยวเจ๋เจ้รับเอง แต่ก่อนอื่นต้องผ่านด่านแรก ตัวเองต้องทดสอบความอึด กับเค้าก่อนน้า นะ นะนะ ป่ะ ป่ะ ป่ะ” หล่อนเริ่มพยายามลากซาโต้เพื่อดึงไปทางขึ้นบันไดเต็มที่
คริสหน้าหราได้แต่นึกในใจเมื่อเห็นว่าคู่หูตัวเองกำลังจะถูกลากไปแล้ว เขาเอื้อมมือไปดึงชายเสื้อของเพื่อนไว้โดยไม่รู้ตัว ‘ที่นี่น่ากลัวชะมัด ซาโต้ มึงอย่าเพิ่งทิ้งกูตอนนี้นะ กูกลัวววว’
“นี่อิแป๋วมึงหยุดเลย ให้กูถามน้องเขาให้เสร็จก่อน หยุด กูบอกให้หยุดดดด!!” เจ๊เปรี้ยวขึ้นเสียงเมื่อเห็นว่าเพื่อนอีกคนยังพยายามยื้อยุดฉุดกระชากชายหนุ่มไม่วางมือ
“เออก็ด้ายยย งั้นมึงรีบถามสิ กูหิวแล้วท่าทางน่าอร่อยแบบนี้มึงจะให้กูยืนแดกด้วยสายตากูไม่อิ่มหรอกนะ อิเพื่อนสาว”
คริสค่อยโล่งอกเมื่อเห็นว่าหล่อนยอมปล่อยมือจากซาโต้เรียบร้อย ‘มึงอย่าเพิ่งทิ้งกูไปตอนนี้นะซาโต้ให้กูได้ทำใจสักหน่อยก่อน’
“อ่ะ งั้นตกลงใครจะเป็นคนทำ จะเข้ากันทั้งคู่เลยไหมล่ะ” เจ๊เปรี้ยวเข้าโหมดเอาจริง
“ไม่ครับ คุณเลือกมาเลยครับ ว่าคุณจะเอาคนไหน” ซาโต้เองก็เข้าสู่โหมดเอาจริงแล้วเหมือนกัน
แป๋วหน้าหราเมื่อได้ยินคำนั้นของซาโต้
“โอ๊ยยยยย อกอีแป๋วจะแตกตัวเองอย่าไปพูดอย่างน้านนนนน อร้ายยยยยยยยย ~ ไปถามมันทำไมว่ามันจะเอาใคร แป๋วไม่ยอม แป๋วไม่ยอม”
เธอเริ่มกลับมากอดเอาแขนซาโต้ไว้อีกรอบ พร้อมกับดิ้นพราด ๆ เหมือนหนอนโดนน้ำร้อนลวก
“เงียบก่อนอิแป๋ว กูคัดเด็กอยู่มึงไม่เห็นรึไงฮึ!! ‘น้องหนึ่ง’ มาเอาอินี่ไปเก็บก่อนซิ” เจ๊เปรี้ยวสุดทนเรียกเด็ก(นักเต้นชาย) ที่ยืนอยู่แถว ๆ นั้นให้มาดึงตัวแป๋วออกไป
“อ่ะ ๆ ต่อ ๆ แล้วรับหรือรุกล่ะ ทั้งสองคนเลย”
หืมมม....รับไร ลุกไรวะ รับแขกตอนเข้ามาหรือลุกเชิญแขกตอนขากลับ รึไง? คริสกลอกตานึกอย่างครุ่นคิด
“รุกครับ” ซาโต้ตอบขึ้นแบบสบาย ๆ
เอ๊ะ ไอ้ห่า! มึงไม่อยากทำถึงขนาดอยากลุกขึ้นไล่แต่แขกกลับเลยรึไงวะ คงคิดว่าแบบนี้เจ๊เปรี้ยวเขาจะไม่เลือกมึงใช่ไหม ฮิฮิ เดี๋ยวกูจะแสดงสปิริตให้มึงดู
“ผมก็ลุกครับแต่ให้รับด้วยก็ได้” คริสรีบตอบอย่างเร็ว ตีคิ้วเย้ยคนข้าง ๆ อย่างเหนือกว่า ‘ไงล่ะ กูจะแสดงให้มึงดูว่ากูเองก็อยากทำนะงานต้อนรับแขก ลุกส่งแขกนะ แต่เขาไม่เลือกกูเอง ฮ่าๆๆๆๆๆ’
“ต๊ายยยยยย แมนเว่อร์ เหล่าลูกวัวน้อยๆของเจ๋เจ้” เจ๊แป๋วแทรกขึ้น
“อิแป๋วมึงเงียบปากก่อน ตกลงว่าจะให้เจ๊เลือกเองจริง ๆ ใช่ไหม ไม่ว่ากันนะ งั้นเจ๊ขอเลือก.....”
“ดะ....ดะ...เดี๋ยวก่อนครับเจ๊เปรี้ยว” คริสชิงพูดตะกุกตะกักเมื่อเห็นว่าสายตาของเจ๊เปรี้ยวโฟกัสมาที่ตนเองอยู่นานแล้ว
หรือว่าอิเจ๊นี่จะถูกใจเขาหว่า ม่ายยยยยยน้า!!!!! แค่คิดก็รับไม่ได้แล้ว หันไปมองไอ้ซาโต้คู่หู มันยืนหนาเหวอตั้งแต่ได้ยินคำตอบเมื่อกี้นี้ของเขา
มันเป็นอะไรของมัน??
บ้าเอ้ยยยย หรือมันคิดว่าเราจะต้องถูกเลือกแน่ ห่า!
พลันความคิดชั่วร้ายก็แว๊บมาอีกครั้ง ใช่แล้ว ประกาศนั่น
“ว่าไง มีอะไรจะพูด หรือว่าจะเสนอตัวเองจ๊ะสุดหล่อ ลูกครึ่งเหรอเราหน้าตาน่ารักเชียว อายุเท่าไหร่เนี่ย” หยึ๋ยยย ไม่ต้องมาลูบเลย ขนลุก
“เอ่อ คือ ผะ....ผมเห็นประกาศที่หน้าร้าน” คริสกลืนน้ำลายอึก ๆ กว่าจะพูดออกมาได้ พร้อมเหลือบมองซาโต้ไปด้วย
“จ้าาา ก็แล้วไงล่ะ”
“ก็ สเป็คเครื่อง เอ้ย!!ไม่ใช่ ไม่ใช่ คุณสมบัติของผู้สมัคร ในแบบที่เจ๊ต้องการไงครับ” คริสพูดตะกุกตะกัก
ซาโต้รีบหันมามองคนพูดด้วยสายตาฉงน
คุณสมบัติ???
“เอ้ออออ!!! เกือบลืมไปแล้วไหมล่ะ ความต้องการของตลาดสำคัญสินะ งั้นเอาคนนี้ละกัน หนุ่มแว่นเด็กเรียน
ตอนนี้กำลังเป็นที่ต้องการของตลาดแถบนี้พอดี๊พอดี ดีใจกับมึงด้วยนะอิแป๋ว
คริคริคริ”
คำพูดประโยคยาวที่พรั่งพรูออกมาจากริมฝีปากหนาสีคล้ำของเจ๊เปรี้ยวทำเอาซาโต้ถึงกับหน้าจืดดดดดดดไปเลย(ซาโต้
กูขอโทษนะเว้ย กร๊ากกก ๆๆๆๆ)
แต่เพียงไม่นานชายหนุ่มผู้ถูกเลือกก็ปรับสีหน้าตัวเองเรียบร้อย พร้อมหันมาโปรยยิ้มเย็น(โคตร)ส่งให้คู่หูสุดทรยศที่ยืนอยู่ข้าง ๆ
“กรี๊ดดดดดดดดดดด ตกลงตัวเองได้ใช่ป่าววว ทดลองความอึดกันได้แล้วดิ” แป๋ววิ่งถลาเข้ามากอดเอวถามซาโต้ใกล้ ๆ จนคริสต้องเขยิบออกมานิดหน่อย
“มึงนี่จริง ๆ เลยนะอิแป๋ว ไว้มึงแดกเสร็จแล้วกูรอคิวสอง เด็กเต้นเด็กขายที่นี่อย่างต่ำ ๆ ต้องได้คืนละ 2 น้ำ ถ้าอึดไม่พอ หรือเสร็จก่อนแขก โดนปลดทันทีนะจ๊ะบอกไว้ก่อน ขึ้นไปทดลองงานกับพี่แป๋วเขาก่อนเลย อิแป๋วพาน้องเขาขึ้นไปได้แล้ว”
“เดี๋ยวก่อนครับ” ซาโต้รีบแย้ง
“อะไรอีกล่ะตัวเอ้งงงง” แป๋วขยี้เท้าอ้อน
แต่ชายหนุ่มหาได้สนใจไม่ สายตาโฟกัสอยู่ที่มาม่าซังร่างยักษ์คนนั้น แน่วแน่
“ระหว่างคุณกับพี่แป๋ว ใครใหญ่กว่ากันครับ”
‘ห๋า! ไอ้ซาโต้มันถามอะไรของม้านนน ชักลามกทะลึ่งไปกันใหญ่แล้วไอ้นี่!’ คริสตินนึกในใจหน้าเหวอ
“กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด คำถามบ้าบอคอแตก ตัวเองอ่ะ ตัวเอง ตัวเอง ตัวเอ้งงงง!!” เจ๊แป๋วเองก็กรี๊ดหน้าตื่น
“ตัวเองจะอยากได้ใหญ่ ๆ ไปทำไมกัน ไหนตัวเองบอกว่าตัวเองเป็นรุกไง ไม่เอาอ่ะ เค้าเสียบไม่เป็นนะตัวเองนี่ล่ะก็!” กำปั้นแห้ง ๆ ของแป๋วตะลุมลงที่แขนซาโต้อย่างถี่ไม่รู้กี่สิบหมัดเข้าไปแล้ว
ข้างฝ่ายหมวดคริสพอได้ยินคำพูดแบบนั้นของแป๋วหลุดออกมา ก็ทำให้ถึงกับกลืนน้ำลายอึกใหญ่ เข้าใจแล้วความหมายของ รุกกับรับ อย่างกระจ่างแจ้ง
‘ไอ้บ้าซาโต้แม่งไม่ยอมบอกอะไรกูเล้ยยยย อายวะ ตอบออกไปได้ว่าเป็นได้ทั้งรับทั้งรุก มิน่าล่ะตอนนั้นไอ้ห่านี่มันมองหน้าเขาแปลก ๆ ชอบกล’
“นั่นสิ ไหนว่าเป็นรุกจะอยากได้ใหญ่ ๆ ไปทำไมกัน เจ๊เริ่มงงแล้วนะเนี่ย” เจ๊เปรี้ยวแทรกขึ้น
“ผมหมายถึง ใครตำแหน่งสูงสุดของที่นี่ ไม่ได้หมายถึงเรื่องแบบนั้นหรอกครับ” ซาโต้ตอบพร้อมเบนสายตาเลี่ยงคนทั้งสามอย่างรวดเร็ว
แต่เพียงไม่นานชายหนุ่มผู้ถูกเลือกก็ปรับสีหน้าตัวเองเรียบร้อย พร้อมหันมาโปรยยิ้มเย็น(โคตร)ส่งให้คู่หูสุดทรยศที่ยืนอยู่ข้าง ๆ
“กรี๊ดดดดดดดดดดด ตกลงตัวเองได้ใช่ป่าววว ทดลองความอึดกันได้แล้วดิ” แป๋ววิ่งถลาเข้ามากอดเอวถามซาโต้ใกล้ ๆ จนคริสต้องเขยิบออกมานิดหน่อย
“มึงนี่จริง ๆ เลยนะอิแป๋ว ไว้มึงแดกเสร็จแล้วกูรอคิวสอง เด็กเต้นเด็กขายที่นี่อย่างต่ำ ๆ ต้องได้คืนละ 2 น้ำ ถ้าอึดไม่พอ หรือเสร็จก่อนแขก โดนปลดทันทีนะจ๊ะบอกไว้ก่อน ขึ้นไปทดลองงานกับพี่แป๋วเขาก่อนเลย อิแป๋วพาน้องเขาขึ้นไปได้แล้ว”
“เดี๋ยวก่อนครับ” ซาโต้รีบแย้ง
“อะไรอีกล่ะตัวเอ้งงงง” แป๋วขยี้เท้าอ้อน
แต่ชายหนุ่มหาได้สนใจไม่ สายตาโฟกัสอยู่ที่มาม่าซังร่างยักษ์คนนั้น แน่วแน่
“ระหว่างคุณกับพี่แป๋ว ใครใหญ่กว่ากันครับ”
‘ห๋า! ไอ้ซาโต้มันถามอะไรของม้านนน ชักลามกทะลึ่งไปกันใหญ่แล้วไอ้นี่!’ คริสตินนึกในใจหน้าเหวอ
“กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด คำถามบ้าบอคอแตก ตัวเองอ่ะ ตัวเอง ตัวเอง ตัวเอ้งงงง!!” เจ๊แป๋วเองก็กรี๊ดหน้าตื่น
“ตัวเองจะอยากได้ใหญ่ ๆ ไปทำไมกัน ไหนตัวเองบอกว่าตัวเองเป็นรุกไง ไม่เอาอ่ะ เค้าเสียบไม่เป็นนะตัวเองนี่ล่ะก็!” กำปั้นแห้ง ๆ ของแป๋วตะลุมลงที่แขนซาโต้อย่างถี่ไม่รู้กี่สิบหมัดเข้าไปแล้ว
ข้างฝ่ายหมวดคริสพอได้ยินคำพูดแบบนั้นของแป๋วหลุดออกมา ก็ทำให้ถึงกับกลืนน้ำลายอึกใหญ่ เข้าใจแล้วความหมายของ รุกกับรับ อย่างกระจ่างแจ้ง
‘ไอ้บ้าซาโต้แม่งไม่ยอมบอกอะไรกูเล้ยยยย อายวะ ตอบออกไปได้ว่าเป็นได้ทั้งรับทั้งรุก มิน่าล่ะตอนนั้นไอ้ห่านี่มันมองหน้าเขาแปลก ๆ ชอบกล’
“นั่นสิ ไหนว่าเป็นรุกจะอยากได้ใหญ่ ๆ ไปทำไมกัน เจ๊เริ่มงงแล้วนะเนี่ย” เจ๊เปรี้ยวแทรกขึ้น
“ผมหมายถึง ใครตำแหน่งสูงสุดของที่นี่ ไม่ได้หมายถึงเรื่องแบบนั้นหรอกครับ” ซาโต้ตอบพร้อมเบนสายตาเลี่ยงคนทั้งสามอย่างรวดเร็ว
“เฮ้อ! ค่อยยังชั่ว ตัวเองอ่ะเค้าก็ตกใจหมด นึกว่าจะต้องหลับหูหลับตาเสียบครั้งแรกในชีวิตซะแระ” แป๋วถอนใจเฮือกใหญ่ ถูไถใบหน้าลงที่แขนซาโต้เหมือนแมวเหมียวกำลังอ้อนเจ้าของ
“อ๋อ ถ้าสูงสุดล่ะก็เจ๊เอง มาม่าเบอร์ 1 มีอะไรปรึกษาได้ตลอด 24 ชม. แม้กระทั่งเรื่องเงิน ถ้าเจ๊พอใจล่ะก็นะ” เจ๊เปรี้ยวจิกสายตาลงที่ซาโต้อย่างอารมณ์ดี
“งั้นผมขอทดลองงานกับเจ๊เปรี้ยวเป็นคนแรกก็แล้วกันนะครับ ขึ้นห้องกันเลยดีไหมครับ”
‘ห๊า!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! ไอ้ซาโต้มึงบ้ารึโง่กันแน่ มึงชวนกระเทยขึ้นห้องเนี่ยนะ ไอ้วิปริต ไอ้บ้ากาม ไหนว่ามาทำงาน อะไรกันทำไมต้องทุ่มเทขนาดนั้นด้วย หลีกเลี่ยงเซ่!!!!!! มึงบ้าไรเนี่ย แล้วถ้าหากมึงเงี่ยนคิดจะเอาจริง ๆ เจ๊แป๋วดูน่ารักกว่าตั้งเยอะไม่ใช่รึไง มึงบ้ารึเปล่าไปเลือกกระเทยควายปากหนาแบบเจ๊เปรี๊ยวน่ะแค่คิดถึงตอนต้องจูบกันกูก็รับไม่ได้แล้ว แล้วนี่ถ้าหมอเจด้ารู้จะคิดกับมึงยังไง’
คริสตินตาโตนึกในใจยาวเป็นพรืดเหงื่อเย็บเยียบไหลออกมาเต็มสองมือทั้งที่แอร์ในห้องก็เย็นเฉียบ
คนถูกเลือกอย่างเจ๊เปรี้ยวยิ่งแล้วใหญ่ หล่อนรีบปรับหนังหน้าให้เข้าที่ นาน ๆ ทีจะถูกรางวัลที่หนึ่งแบบนี้สักครั้ง พอตั้งสติได้เธอก็เดินไปดึงแขนแป๋วที่ตอนนี้กำลังอยู่ในภาวะช๊อค! ให้ออกจากแขนแกร่งของชายหนุ่ม พร้อมตีคิ้วเชิดหน้าให้รู้ว่าฉันเหนือกว่าย่ะ ‘ฮ้าฮ้าเขาไม่เลือกมึงเว้ยยเขาเลือกกู’ แป๋วได้แต่ขัดใจขยี้เท้าปึงปังแต่ก็ทำอะไรไม่ได้
“รอนี่นะครับ เดี๋ยวลงมาไม่เกิน 30 นาที ใครชวนไปไหนห้ามไปนะ ต้องรอผมเท่านั้น เข้าใจ” ซาโต้หันมาสั่งเสีย(?) คู่หูก่อนที่จะเดินตามเจ๊เปรี้ยวขึ้นบันไดไปชั้นบน
ผู้หมวดหนุ่มหน้าเหวอหลังได้ยินประโยคยืนยันเป็นมั่นเป็นเหมาะจากคู่หู
'ไอ้เหี้ย!! มึงทิ้งกูจริง ๆ มึงจะขึ้นไปเอากับกระเทยควายแล้วจะให้กูนั่งเป็นเป้าให้พวกเก้งพวกปลวกแถวนี้แดกกูด้วยสายตาอยู่ตรงนี้เนี่ยนะ อย่าไปน้า!!!!!! กูกลัววววว พี่เคนช่วยคริสด้วยยยย'
คริสตินโวยวายอยู่ในใจ พร้อมสายตาที่มองส่งชายหนุ่มคู่หูเดินขึ้นบันไดหายไปกับกระเทยร่างยักษ์
ไอ้วิปริตซาโต้ มึงอย่าได้หวังว่าจะได้มาใกล้กูอีก
จะทำยังไงดี คืนนี้กูจะนอนยังไง(นึกไปถึงห้องพักที่โรงแรม)
ฮือ ๆๆๆๆๆๆ
