ดอกฟ้ากับหมาวัด (Out Of Reach) ตอนพิเศษ - 02

 ตอนพิเศษ(เชนซ่าร์)

วันนั้น.....ผมกับอันวาไปนอนค้างที่บ้านเชน

“อาเชนครับอันวาชอบอันนี้”

ดึกแล้วเจ้าลูกชายตัวดีของผมยังไม่นอน เราสามคนนั่งดูหนังกันอยู่ข้างล่าง หนูน้อยปีนขึ้นไปบนตักมัน อันวาพยายามเหยียบที่หน้าขาของคเชนทร์เพื่อปีนต่อขึ้นไปบนเคาน์เตอร์ใกล้ ๆ    ที่ตู้โชว์กระจกนั่นเต็มไปด้วยโมเดลหุ่นยนต์เครื่องบินและรถถัง  ช่างดึงดูดความสนใจของเจ้าหนูได้ดีมากจริง ๆ

“ระวังจะตกนะ” เชนลุกขึ้นประคองก้นเจ้าหมูอ้วน เขาหยิบโมเดลเครื่องบินออกมายื่นส่งให้

“มีเครื่องบินเต็มเลย อันวาชอบ” แก้มกลมขึ้นสี ดวงตาสวยน่ารักเป็นประกาย อันวาคงจะชอบมากจริง ๆ

“ระวังบาดมือนะครับ” คเชนทร์ยื่นเครื่องบินอีกลำส่งให้

“อันวาคิดถึงคุณปู่กับคุณย่า ทำไมถึงไม่อยู่   คุณปู่ไปไหนครับอาเชน อันวาอยากเล่นเครื่องบินกับคุณปู่” ผมไม่รู้นะว่าลูกชายผมคนนี้ไปหัดนิสัยออดอ้อนออเซาะแบบนี้มาจากใคร พักหลังเชนพาผมกับอันวามาค้างที่นี่บ่อย  จนหมาน้อยสนิทกับพ่อแม่ของเขาไปแล้ว อันวาชอบเล่นสนุกกับคุณพ่อของเชนมาก   

และไม่เฉพาะที่นี่นะ แม้แต่ที่บ้านผม  คุณพ่อคุณแม่รวมถึงคุณย่าเดี๋ยวนี้หลงเจ้าอันวาหัวปักหัวปำ  โดนเจ้าหมูน้อยหว่านเสน่ห์ให้หลงไปหมดทุกคนเรียบร้อย

“คุณปู่พาคุณย่าไปเที่ยวหัวหินนะ  เราสามคนก็เลยต้องมาเฝ้าบ้านแบบนี้ไง”  เจ้าหนูเอื้อมแขนป้อม ๆ ไปกอดรัดคอมันไว้ ดึกแล้วอันวาอาจจะง่วงนอน แก้มกลมซุกลงที่บ่าแกร่ง

“อันวาคิดถึงคุณปู่  ทำไมคุณปู่ไม่พาอันวาไปด้วย หัวหินไกลเหรอ หรือเพราะอันวาเป็นเด็กไม่ดี” ปากเล็ก ๆ เบะออกจมูกรั้นเริ่มแดงก่ำ  ผมรีบลุกขึ้นตกใจเหมือนกันกลัวว่าเจ้าหนูจะร้องไห้ แต่คเชนทร์กลับปลอบใจน้องได้ดีมากๆ

“ไม่ใช่หรอกครับ อันวาเป็นเด็กดีอาเชนรู้ แต่ที่คุณปู่ไม่พาอันวาไปด้วยเพราะว่าจะไปสวีทกับคุณย่าสองต่อสองไง ครบรอบวันแต่งงานของคุณปู่คุณย่าพอดี”

“ครบรอบวันแต่งงานเหรอ??” หมาน้อยผละจากไหล่ออกมาถาม

“ใช่ครับ ถ้าอันวาอยากไปวันหลังอาเชนพาไปนะ”

“อันวาจะได้ไปเหรอ  ที่หัวหินน่ะนะ”

“ใช่แล้ว หัวหิน”

“แล้วใครไปบ้าง มีอันวา มีอาเชน แล้ว..........มีใครอีกคร้าบ” เจ้าตัวดีหันมามองผม ตอนที่ทิ้งช่วงก่อนคำว่า มีใครอีกหลุดออกมา คเชนทร์นี่ส่ายหัวเลย ผมแอบขำ ยักไหล่บอกไม่รู้นะ กูไม่ได้สอนนะเว้ย

“ใครดีน๊าาา อาเชนให้อันวาเลือกละกัน อันวาเลือกใครก็คนนั้นแหละ”

“จริงเหรอครับ อันวาเลือกได้เหรอ”

“ใช่ เลือกได้เลย” ผมยิ้มไม่หุบ เมื่อลูกชายของผมเก่งฉกาจโดยไม่ต้องให้สอน แหม่ๆ รู้ใจแด๊ดดี้ ดีที่สุดเลยเดี๋ยวกลับบ้านให้รางวัลงาม ๆ

ขณะความคิดกำลังฟุ้งซ่านเตลิดไปไกล เสียงเล็กก็ดังขึ้นทำลายมโนของผมแทบจะหมดทุกอย่าง

“งั้นอันวาจะชวนเอตั้นไป  เราไปกันฉามคน มีอันวา มีอาเชนแล้วก็มีเอตั้น อันวาจะไปเล่นเรือกล้วย เล่นคายัก แล้วก็ไปขี่ม้า”

โปรดอย่าถามถึงสีหน้าของคเชนทร์ แค่ได้ยินว่าเจ้าอันวาจะชวนเจ้าเอย์ไป แทนที่จะเป็นผม เชนงี้เหมือนคนกล้ำกลืนฝืนยิ้ม  หน้าทั้งหน้าแทบจะปั้นออกมาเป็นยางยืด

..

“อันวาหลับแล้ว?”

หลังจากเราขึ้นมาชั้นบน เชนพาอันวาไปอาบน้ำ แต่งตัวปะแป้ง ผมเป็นคนเล่านิทานกล่อมเจ้าหนูนอน

เรื่องมันดูเหมือนธรรมดาใช่ไหม มันจะไม่มีอะไรเลยนะถ้าหากว่าตอนที่ผมอาบน้ำเสร็จแล้วออกมานั่งดูรูปภาพวัยเด็กของมันในอัลบัมภาพเก่า ๆ   มาที่นี่หลายครั้งแต่ก็ยังไม่เคยเอามาดูเลยสักที  คเชนทร์เปิดประตูเข้ามา มันเดินเช็ดหัวมองมาที่ผม

“เป็นเหี้ยไร ดูทำหน้าเข้า”

ผมดึงรูปเจ้าปัญหาออกมาถือไว้อยู่ในมืออยู่ก่อนแล้ว  เอาโชว์ให้มันดูพร้อมกับถาม   “ผู้หญิงคนนี้ใคร?”

มันนั่งลงข้าง ๆ ขัดสมาธิอยู่ที่พื้น 

“อ๋อ เพื่อนไง  ไม่เห็นตั้งนานนะรูปนี้คิดถึงเหมือนกัน”

อะไรวะ!!  ผมเริ่มฉุน มาบอกว่าคิดถงคิดถึงอะไรกัน คนยิ่งคิดมากๆอยู่  ก็รูปที่ถืออยู่เนี่ยมันเป็นรูปถ่ายคู่กันระหว่างเชนกับผู้หญิงสวย ๆ นั่น

ใครที่ไหนก็ไม่รู้  แล้วทำไมยัยนี่ต้องยิ้มหน้าบานท่าทางมีความสุขมากๆด้วยวะ ผมดูรูปนี้แล้วหงุดหงิดเลยดึงออกมานี่แหละ

“ท่าทางเขาชอบมึงนี่ ดูหน้าดิ่ ดีใจใหญ่เลยไม่ใช่รึไง” ผมประชด

เชนมันยังก้ม ๆ เช็ดหัวมันต่อ แต่ปรายตามองมาที่รูป  “อือ  ก็เคยคบกันระยะนึงอ่ะนะ”

“ห๊ะ!!”  ผมอุทานลืมตัวรีบเอามือปิดปากลืมไปว่าอันวานอนอยู่

“อะไร มีอะไร?” ยังจะมาถาม

“เธอคนนี้เคยคบกับมึงเนี่ยนะ!?”

“เออ  แปลกเหรอ ทำไมวะ”

ผมอึ้งแดกไปพักใหญ่ แต่รีบดึงตัวเองกลับมา ก็รู้หรอกว่าขี้หึงมากไป แต่ก็...... อะไรของมันวะทำท่าไม่รู้ร้อนรู้หนาวว่าผมหึงจริงนะ

“ปะ...เปล่า  ก็แค่คิดว่ามึงเคยเป็นของคนอื่นด้วยเหรอ อะไรแบบนั้น”

“ห๊ะ?!   อะไรของมึงซ่าร์”

“ไม่รู้อ่ะ มึงนอกใจกู” ผมสรุปความเอาดื้อๆ งอนขึ้นมาเสียเฉย ๆ อารมณ์แบบแปรปรวน คงเหมือนผู้หญิงที่รอบเดือนมา ช่างดิ ผมแกล้งงอนให้มันง้อบ้างไรบ้าง

“นอกใจอะไรของมึง  แฟนเก่าใคร ๆ ก็เคยมีกันทั้งนั้น ถ้าแบบนี้เรียกว่านอกใจ ของมึงเป็นยี่สิบสามสิบไม่เรียกว่านอกใจมากกว่ารึไง”

“หยุดพูดนะ” ผมตะคอกเบา ๆ โมโหแล้วลุกขึ้น มันดึงแขนไว้

“ไม่ง้อนะ บอกไว้ก่อน”

ผมหันขวับไปจ้องหน้ามันเลย เอาดิ๊  มันไม่ง้อผมจริงใช่ไหม ผมสะบัดมือออก เดินมานั่งลงที่โซฟากอดอก มองไปที่อันวาที่นอนหลับไม่รู้เรื่องอยู่บนเตียง แล้วหันไปที่มันอีกครั้งก่อนสะบัดไปอีกทาง

ชิ!  ไม่อยากจะมองหน้ามัน  ผมนึกอะไรบางอย่างขึ้นมาได้เลยลุกขึ้นไปหยิบโทรศัพท์มือถือที่วางอยู่แถวเตียงมากดๆดู  รูปภาพผมถ่ายกับเพื่อน ๆ ในวงการผู้หญิงสามสี่คนยังอยู่ในนั้น  ผมเลือกรูปที่คล้ายคลึงกับรูปเมื่อตะกี้ของเชนมากที่สุดออกมาตั้งเป็นวอลที่หน้าจอ

หึหึ

เดินกลับไปนั่งลงข้างมันอีกครั้ง วางมือถือตัวเองลง แล้วเหล่ตามอง

“ไร้สาระ” มันว่าแล้วลุกขึ้นเลย โยนผ้าเช็ดตัวทิ้ง ไม่รู้รำคาญผมหรือว่าหึง  เดินไปนั่งเสย ๆ ผมที่โซฟายาวข้างเตียง

ผมนั่งอยู่ที่เดิม หน้างอโดยไม่ต้องให้บอก ผมไม่พูดก่อนหรอกช่างดิ่  อะไรวะไม่รู้ว่าหึงกันบ้างไหมยังไง ไม่รู้กำลังคิดอะไรอยู่บ้าง ผมก็แกล้งงอนไปงั้นแหละ ก็รู้ว่าต่างคนก็ต่างมีอดีตกันทั้งนั้น แต่ประเด็นแฟนเก่ามันเซ้นท์ซิทีฟไม่ใช่รึไง มาบอกว่าคิดถึงรูปนี้จัง แบบนั้น ผมเองก็คิดสิ ถึงผมจะเคยมีมาเยอะก็เถอะ

“นั่งทำไรอยู่ตรงนั้น ขึ้นมานั่งบนตักกูนี่”  ผมหันไปทันที อยากจะเล่นตัวต่ออยู่หรอกนะ แต่โอกาสแบบนี้หาไม่ได้ง่าย ๆ มันเรียกผมให้ขึ้นไปนั่งตัก ดีใจฉิบหายเลย แต่ก็แกล้งลุกทั้ง ๆ ที่หน้างอๆแบบนั้น

ผมปีนขึ้นไปนั่งลงที่ตักมัน

“ทำไมทำหน้าแบบนั้น ไม่เต็มใจงั้นดิ” ผมยกสองมือคล้องคอมัน ขณะที่สองมือของเชนเอื้อมมาบีบเข้าที่แก้มก้นผม

“ก็มึง......บังคับ”

“งั้นเหรอ หึหึ”

“กูยังโกรธอยู่นะ” ผมผลักหน้ามันออก เมื่อเห็นว่าใบหน้าคมนั้นกำลังโน้มเอียงเข้ามา  ริมฝีปากเราจวนจะแตะกัน  ถึงจะเสียดายอยู่บ้างแต่ขอเล่นตัวต่ออีกนิด

“บอกแล้วไงว่าไม่ง้อ” มันยังพูดแบบนั้นอยู่อีก

“แล้วนี่ไม่เรียกว่าง้อเหรอ”

มันส่ายหน้าปฏิเสธ กระตุกยิ้มร้ายนิด ๆ เป็นผมเองที่เผลอเอามือเลื่อนขึ้นไปประคองแก้มมันแล้วรั้งใบหน้าให้เข้ามารับจูบ

เราจูบกันแบบธรรมดา ใช้สกิลระดับเด็กประถม ขบเม้มริมฝีปากกันเล่น ๆ

“คนลามก แข็งแล้วนี่หว่า”  ผมผละออกแล้วก้มลงดู เชนหน้าแดงนิด ๆ แต่ใบหน้าผมนี่ร้อนวูบวาบมาก

“มึงลามกกว่า แข็งตั้งแต่ปีนขึ้นมาแล้วเหอะ กูรู้” 

ริมฝีปากเราแตะกันอีกเป็นครั้งที่สอง มันยังขบเม้มต่อเบา ๆ ผมเอียงหัวให้เข้ากับทิศทางที่ควรจะเป็น

“อันวาจะเห็นป่ะเนี่ย”

“หลับแล้วไม่รู้เรื่องหรอก”

“หัดอายลูกบ้างเหอะ”

“มึงเองก็หัดมีความต้องการให้มันน้อยลงบ้างนะ”

“บ้าๆ เชนคนบ้า” ผมทุบอกมันทำท่าทางให้ออดอ้อนเหมือนเด็กวัยรุ่น  

เราสองคนพูดคุยกันแค่นั้นก่อนที่กิจกรรมทุกอย่างจะดำเนินไปตามที่มันควรจะเป็น

เวลาผ่านไปได้สักครู่....เสื้อผ้าสองเราต่างหลุดลุ่ย กองอยู่ตามพื้น มันกับผมกำลังอยู่ในท่า....เอิ่ม อะไรสักอย่าง 

ทำไมผมต้องโก้งโค้งโดนมันรั้งก้นยกลอยเด่นขึ้นมาแบบนี้ด้วยวะ เห็นภาพตัวเองในกระจกผ่านตู้เสื้อผ้าบานใหญ่แล้วแบบ.......สองมือผมยึดเบาะของโซฟาไว้แน่นมาก ขณะที่อีกฝ่ายกระแทกกระทั้นลงมาไม่หยุด

ผมว่า ผมกำลังจะตก

“เชน อ๊ะ เดี๋ยว ๆ อ๊ะ....อื้ออ.....”  ผมครางลั่น ครั้งนี้เชนดูแปลก ๆ มันต้องเป็นอะไรสักอย่างแน่ ๆ  ผมเอี้ยวตัวหันไปดู มันโน้มลงมาจูบปิดปากแล้วครางเสียงต่ำ ๆกระซิบอยู่ที่ข้างหู

“กูไม่ชอบ รูปที่มึงตั้งเป็นวอลในโทรศัพท์ พรุ่งนี้ตื่นมาถ้ายังเจออีก กูจะจัดมึงให้หนักกว่านี้สามเท่า”

“โอ๊ยยย เชนเบาหน่อยเดี๋ยวกูตก”

“...หึ....”

มันไม่ฟังที่ผมพูดหรอก รู้เลยว่าตัวผมไหลลงจากโซฟาเรื่อย ๆ

จนกระทั่ง.....

“เฮ้ยยยยยยยยย หยุดก่อนเดี๋ยววววว.....โอ้วววววว โคร้ม!!”

ผมว่าแล้ว......

ครึ่งตัวของผมร่วงลงที่พื้นขณะที่มันยังรั้งสะโพกผมกับสะโพกมันติดกันอยู่อย่างนั้น

ภาพในกระจกช่างน่าขบขันเป็นบ้า ขาผมชี้ไปคนละทิศละทางอยู่บนโซฟาขณะที่ลำตัวช่วงบนกองตกลงมาที่พื้น เชนพ่นเสียงหัวเราะเสียงดัง มันขำจนหน้าแดงคอแดง  ก่อนฉุดดึงผมให้ขึ้นมานั่งข้างกันดี ๆ

“หัวเราะเหี้ยไรล่ะ ก็บอกแล้วว่าจะตกๆ มึงไม่ฟังเองนี่” ผมก้มลงหยิบผ้าห่มที่กองอยู่ที่พื้นขึ้นมาพันตัวไว้

“หึหึ” มันยังขำต่ออีก ผมเลยหันไปจ้องหน้ามัน เชนผลักหัวผมเบา ๆ หนึ่งที

มันยิ้ม

“อยู่กับมึงนี่ไม่มีเบื่อเลยจริง ๆ นะ ซีซ่าร์”

มันว่าแล้วลุกพรวดขึ้นก่อนอุ้มผมทั้ง ๆ ผ้าห่มไปโยนโครมลงที่เตียงแล้วตัวมันเองกระโดดทับลงมา โดยไม่สนสักนิดว่าอันวาจะตื่นรึเปล่า

“ชอบไม่ใช่เหรอ ทำแรง ๆ เล่นแรง”

ผมหันไปกัดนมมัน  เชนซี๊ดปากแล้วบอกเจ็บ

“เออ กูชอบ”

“หึหึหึ” มันหัวเราะเสียงต่ำๆในคอ ก่อนขยับตัวผมเข้าไปกอดจนแน่น

สรุปคืนนั้น......ไม่เสร็จกันทั้งคู่ เพราะว่าหลับกันไปทั้ง ๆ แบบนั้นจริง ๆ  

นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า อย่าไปแหย่ให้มันหึงเด็ดขาด ไม่งั้นคนที่เจ็บตัวจะเป็นผมเอง

***Special Complete***