S.W.A.T - D (หน่วยสืบคดีโหด) *Yaoi * บทที่ 11

# 11



…..One: you're like a dream come true
Two: just wanna be with you
Three: girl, it's plain to see that you're the only one for me and
Four: repeat steps 1 though  3
Five: make you fall in love with me
If ever I believe my work is done
Then I start back at one……


เสียงเพลง Black At One ของ Brian Mcknight  ดังสนั่นลั่นบาร์ 

นาฬิกาข้อมือบอกเวลาที่ 5 โมงเช้าพอดิบพอดี 

สองหนุ่มคริสกับซาโต้ เข้ามาที่ ‘Candy Gay Bar’ เรียบร้อย

วันนี้ซาโต้มีนัดซ้อมเต้น

“ตัวเอ๊งงงงง  ตัวเอง มาแล้วเหรอ”  เจ๊แป๋ว กระเทยร่างบางหน้าสวย(?)วิ่งโล่ถลาจากหลังร้านเข้ามากอดแขนซาโต้ไว้แน่น


กางเกงรัดรูปสีชมพูแป๋นอวดรอยนูนระหว่างง่ามขาเด่นชัด


แต่หล่อน....หาได้แคร์ไม่



“วันนี้ตัวเองต้องซ้อมเต้นใช่ป่ะ เดี๋ยวเค้าจะดูให้ตัวเองนะ ตัวเองเต้นให้เต็มที่ไปเลยน้าาา ตัวเองอยากให้เค้าขึ้นเต้นเป็นตัวอย่างให้ดูก่อนไหม หืมมมม  ซามอนจัง ตัวห้อมมม หอม ใช้น้ำหอมยี่ห้อไรเนี่ย” 


คนที่ถูกกอดแขนไว้แน่นหน้าเหวอ เหล่ตามองคนที่กำลังใช้สันจมูกโด่งจากแท่งซิลิโคนเกรดต่ำถดถูอยู่ที่ท่อนแขนเขาไปมา



ฝั่งผู้หมวดคริสที่ตอนนี้จับจองที่นั่งได้เรียบร้อยลอบกลืนน้ำลายอึกใหญ่ ๆ อยู่ในลำคอ 



‘ซาโต้เอ๋ยยย   ถึงแม้กูจะยังเคือง ๆ มึงเรื่องเมื่อคืน แต่ตอนนี้กูว่ามึงเป็นคนที่น่าสงสารที่สุดแล้ว ฮือๆๆ หึหึหึ(ไม่รู้จะหัวเราะหรือร้องไห้ดี)  RIP. ว่ะเพื่อน’ คริสตินลอบไว้อาลัยในใจให้กับคู่หูของตนอย่างขบขัน ฮิ้วววววว



ป้าปปป ปป!!!


จู่ ๆ มือแข็งแรงของเจ้าซาโต้ก็ผลักเข้าที่หัวของเขาอย่างแรง (แต่ผมว่าเหมือนมันตบหัวผมมากกว่า)


สองคนมองกันตาเขียว แต่ในคนละความหมาย....



คริสตินยกมือปัดเสยผมเบา ๆ พร้อมกับคิด ‘ฮึ่ยยยย ไอ้ซาโต้งี่เง่า จู่ ๆ มาตบหัวกัน กูอุตสาห์สงสารมึงแท้ ๆไอ้ห่า!’ 



ส่วนซาโต้เองก็ได้แต่นึกหน้าเครียดเมื่อได้เห็นสายตาแบบนั้นของคู่หู  ‘อย่ามามองผมด้วยสายตาแบบนั้นนะครับคริส คิดว่าผมชอบแบบนี้รึยังไง งึ่มๆๆๆ’ 



ชายหนุ่มพยายามแกะไม้แกะมือของคนที่เกาะแขนเขาแจออกไป แต่ก็ไม่เป็นผล ‘คนอะไรเนี่ยมือเหนียวอย่างกับตุ๊กแก’



“เจ๊เปรี้ยวล่ะครับพี่แป๋ว”  ต้องหาตัวช่วย



“เชอะ  ถามหาทำไมกัน เดี๋ยวเค้าซ้อมให้ตัวเองก็ได้ ป่ะ ไปถอดเสื้อผ้ากันก่อน” เหยดดดดดดดดด เวรแล้วไหมล่ะไอ้ซาโต้จู่ ๆ โดนชวนไปถอดเสื้อผ้าซะงั้น 



ชายหนุ่มเบนสายตาขึ้นไปบนเวที มีเด็กหนุ่มสองคนใส่กางในเซ็กซี่ตัวจิ๋วกำลังซ้อมเต้นคู่ ร่างกายไหวอ่อนเลื้อยไหลไปกับเสาสีเงินที่ตั้งตระหง่านอยู่กลางเวที พร้อมกับบทเพลงไพเราะคลออยู่ตลอด 



ช่วงเวลาสาย ๆ ของทุกวันแบบนี้ ที่แคนดี้เกย์บาร์ จะเป็นเวลาของการซ้อมเต้นของเหล่านักเต้นชายหนุ่มเล็กหนุ่มใหญ่



ตั้งแต่ทั้งคริสและซาโต้เข้ามาถึงก็มีชายหนุ่มนักเต้นประจำหลายคนทยอยเข้ามากันเรื่อย ๆ แล้ว 



เด็กหนุ่มหน้าตาดีหลากหลายเดินเข้าไปเปลี่ยนเสื้อผ้า(ถอดให้เหลือกางเกงในตัวเดียว)แล้วก็มานั่งรอคิว



จนเมื่อถึงเพลงประจำตัวของตน ก็ขึ้นเวทีไป(จะเรียกว่าเป็นเวทีได้รึเปล่า มันเป็นคล้าย ๆ เคาเตอร์บาร์แคบ ๆ แล้วมีทางเดินตรงกลางยื่นออกมาเหมือนตัว T)


นักเต้นชายแต่ละคน...ก็นะ รูปร่างหน้าตา  อย่าให้ต้องบรรยายเลย หล่อมากบ้างน้อยบ้าง มันก็แล้วแต่สเป็คคนใช่ไหมล่ะ


สำหรับพวกที่เก๋า ๆ หน่อย ก็จะใส่เสื้อผ้าซ้อมแบบเบา ๆ บ้างก็นั่งคุยกันด้านล่าง ไม่ได้ถอดเหมือนเวลาโชว์จริง


แต่สำหรับเด็กใหม่ ถึงค่อนข้างใหม่ จะต้องถอดเท่านั้น ถือเป็นการฝึกความกล้าไปในตัว 


คริสรู้สึกได้ถึงสายตาคู่หนึ่งที่กำลังจ้องมองเขาอยู่จากระยะไกล จึงได้หันกลับไปมอง เด็กหนุ่มหน้าหวานผิวพรรณดีคนหนึ่งนั่งล้อมวงที่โต๊ะห่างออกไป อยู่กับเพื่อน ๆ 2-3 คน พยักหน้ายิ้มทักทายเขาให้เขาอย่างเป็นมิตร คริสยิ้มบางพยักหน้าตอบกลับไปเบา ๆ 


ถ้าจำไม่ผิดน่าจะเป็นเด็กคนเมื่อวานคนที่เจ๊เปรี้ยวบอกให้เข้ามาดึงเจ๊แป๋วออกจากแขนเจ้าซาโต้นั่นเอง ‘น้องหนึ่ง’


“อิแป๋ว!! มึงปล่อยมือเลยนะ” จู่ ๆ เจ๊เปรี้ยวกระเทยร่างใหญ่เดินออกมาจากประตูผ้าม่านหลังร้าน ตะโกนแว๊ดเสียงดังใส่เพื่อนสาว  


ดั่งเสียงสวรรค์(?)แหบ ๆ มาช่วยซาโต้ไว้


“หวงกันจริงนะอิเปรี้ยว ขอกูบ้างไม่ได้รึไงอินี่” แป๋วว่าหน้างอ ซาโต้ส่งสายตาพยักหน้าให้เจ๊เปรี้ยวเบา ๆ 


“ปล่อยมือมึงออก กูจะพาเด็กกูไปเทรนนนนน” เปรี้ยวว่าแล้วก็ง้างมือที่ทาเล็บสีดำของแป๋วออกไปจากท่อนแขนแกร่ง


“จิ๊!  แค่นี้ทำหวง วันนี้กูไม่ยุ่งก็ด้ายยยย”คนพูดทำปากยื่นปากยาวบ่นอุกอยู่ในลำคอ แต่ในที่สุดก็ยอมปล่อยมือ


นั่นทำเอาซาโต้ถึงกับถอนใจโล่งเฮือกใหญ่


แต่...อะไรที่น่ากลัวกว่านั้นก็เกิดขึ้นกับอีกคนเมื่อเธอย้ายสะโพกแบน ๆ  มานั่งลงข้าง ๆ คริส


ผู้หมวดหนุ่มถึงกับสะดุ้งโหยง ดีดตัวลุกขึ้นจากเก้าอี้ทันที    “อุ้ยย!!”

แต่เมื่อเห็นสายตาช่างสงสัยที่จ้องมาของแป๋ว นำให้สำนึกความเป็นตำรวจนักสืบกลับมาอีกครั้ง‘ต้องแนบเนียนสินะ’ 


พอนึกได้ดังนั้นคริสจึงนั่งลงนิ่ง ๆ หรี่ตาส่งยิ้มหวาน ๆ ให้กับคนข้าง ๆ 


นั่นทำให้หัวใจแป๋วพองโตขึ้นมาอีกครั้ง ลืมเรื่องสงสัยเมื่อกี้นี้ไปหมดสิ้น


“กรี๊ดดดดดดดดดดดดด น่ารักที่สุดฮิ้ววว  กูเอาคนนี้ก็ได้ ไม่ยุ่งด้วยแล้วซามอนของมึงน่ะอิเปรี้ยว คราวนี้เชิญตามสบายเลยอิเจ้ หวงกันดีนัก น้องคิตตี้ของกูน่ารักกว่าเยอะ อิอิ”  


‘อะไรของมัน ได้กันทีเดียวทำเป็นหวง ทีเด็ดอะไรกันนักกันหนา’ แป๋วนึกในใจ ขณะโผซบกอดแขนผู้หมวดหนุ่มไม่ยอมห่าง พร้อมเบ้ปากแลบลิ้นส่งไปให้มาม่าซังหนึ่งที นั่นทำเอาคริสถึงกับต้องยิ้มฝืดออกมาเบาๆเนื่องเพราะสมเพศตัวเองอยู่เป็นนัย Chewit_Gu


แต่ทันใดนั้นเอง เจ๊เปรี้ยวมาม่าซังร่างยักษ์ กลับมากระชากแขนแป๋วออกอีกครั้ง   “คนนี้ก็ไม่ได้!  มึงนี่พูดไม่รู้เรื่องนะ” เจ๊เปรี้ยวโวยขึ้น  ทำเอาแป๋วถึงกับหน้าหราออกมาอีกครั้ง


“ไรของมึง!! ซามอนจังก็ไม่ได้ น้องคิตตี้ก็ไม่ได้ มึงจะเก็บไว้แดกคนเดียวเลยรึไง อีนี่นี่กูโมโหแล้วนะ!!” คราวนี้แป๋วถึงกับลุกขึ้นยืน เล็บยาวสีดำจิกเข้าที่บ่าผู้หมวดหนุ่มจนแน่น


เมื่อเสียงสองสาว(?)เริ่มดังขึ้น เหล่านักเต้นที่นั่งรอยืนรอกันอยู่ก็เริ่มมอง 


คริสตินเห็นบรรยากาศเริ่มแหม่ง ๆ จึงตัดสินใจพูดขึ้น(เจ็บไหล่ด้วยแหละ)


“ไม่เป็นไรครับมาม่า ผมไม่ได้ซ้อมด้วยอยู่แล้วเพราะงั้นให้พี่แป๋วนั่งนี่เถอะฮะ” 


ไงล่ะ ๆ   สัญชาตญาณตำรวจนักสืบของกูไม่เลวเลยใช่ไหม แม้เป็นกระเทยกูก็รับได้โว้ยยย  ซาโต้มึงดูไว้ซะ!!


คริสขยิบตาให้ซาโต้พร้อมยกยิ้มขึ้นอย่างเจ้าเล่ห์


อีกฝ่ายเห็นดังนั้นจึงได้แต่คิด ‘หึหึหึ คิดจะให้ผมแสดงสัญชาตญาณตำรวจนักสืบเหมือนกันล่ะสิท่า  ได้เลยครับ  เดี๋ยวจะแสดงให้ดู๊’ 


ซาโต้เองก็ยกยิ้มมุมปากแล้วขยิบตาแรง ๆ ส่งกลับไปให้คริสหนึ่งทีเช่นกันแถมยังทำปากเป็นสัญลักษณ์ ‘จุ๊ปปี้’ อีกต่างหาก
.
.
.
.
.
.


ผลก็คือ โดนผู้หมวดหนุ่มชูนิ้วกลางส่งให้เบา ๆ ‘พ่อง’ อิอิ






ในที่สุดเวลาเย็นย่ำก็มาถึง


พัทยาใต้ยามแดดล่มเช่นนี้บรรยากาศก็กลับมาคึกคักอีกครั้ง อย่างกับคนละเมืองกับเมื่อตอนกลางวันไม่มีผิด ร้านรวงที่เคยมีเก้าอี้บาร์คว่ำอยู่บนเคาเตอร์ กลับมาแต่งแต้มสีสันและเสียงเพลงกันอย่างครึกครื้น

ทั้งซาโต้และคริสขับรถกลับโรงแรมตั้งแต่บ่าย 4  โมงกว่าหลังจากที่ซาโต้ซ้อมเสร็จเรียบร้อย

แต่จะเรียกว่าซ้อมนั้นคงไม่ถูกต้องนัก เพราะเจ้าคู่หูตัวดีไม่ได้เดินขึ้นเวทีแม้แต่ก้าวเดียว เจ๊เปรี้ยวนั่งประกบชายหนุ่มไว้ตลอด เธอให้เด็กเก๋า ๆ ขึ้นมาเต้นเป็นตัวอย่างให้ซาโต้ดู

เพลงเดิม ๆ กับนักเต้นคนเดิม เต้นอยู่ประมาณ 3-4 รอบ เจ๊แกก็ให้สัญลักษณ์โบกไม้โบกมือว่า ‘พอ’ ‘อะไรกัน มันเล่นจำเอาแบบนี้พอถึงเวลาต้องโชว์จริงมันจะทำได้ยังไง’ 



“ซาโต้ทำไมมึงไม่ลองซ้อมจริงดูล่ะ ถึงเวลามันจะเนียนเหรอวะ” หมวดคริสถามขึ้นเมื่อทั้งคู่เดินขึ้นมาถึงห้องพัก เหลือเวลาอีกแค่ไม่กี่ชั่วโมง พวกเขาจะต้องกลับเข้าไปที่บาร์นั่นอีกครั้ง



ในฐานะ ‘นักเต้น’ และ ‘เด็กเสิร์ฟ’ 



ซาโต้นั่งลงที่โต๊ะทำงาน  เปิดโน๊ตบุ๊ค เข้ารหัส S.W.A.T-D อีกครั้ง  เขาคีย์บางอย่าง ก๊อก ๆ แก๊ก ๆ อยู่สักพัก จึงหันมาเรียกคู่หูซึ่งตอนนี้นอนแผ่หราหมดสภาพอยู่บนเตียง(นี่ขนาดแค่ไปนั่งดูนะเนี่ย ::ใครว่าล่ะ กูต้องสู้ศึกอยู่กับพี่แป๋วตั้งนานสองนานมึงอย่าได้ลืมเชียวไอ้บ้าซาโต้)



“คริสครับ มานี่”



“อือออ  ว่าไง” ใบหน้าหล่อเหลาเหมือนเด็ก ๆ นั่นกำลังจะหลับอยู่มะรอมมะร่อ



“โฉมหน้าผู้ต้องต้องสงสัยทั้งสองคน” จบคำพูดปุ๊บผู้หมวดหนุ่มเบิกตากว้างเด้งตัวขึ้นจากเตียงทันที



“รายแรกมีดีกรีเป็นถึงนายแพทย์   คเชนทร์  โชนิน กุมารแพทย์โรงพยาบาลเอกชนแห่งหนึ่งของจังหวัดชลบุรี  ส่วนรายที่สองนี่ก็แพทย์เหมือนกันแต่เป็นสัตวแพทย์  ศิริชัย  คงศรี  ทำประจำอยู่ที่โรงพยาบาลสัตว์เอกชนแห่งหนึ่งในอำเภอสัตหีบ”


‘นึกแล้วเชียวว่าต้องเป็นพวกหมอ เพราะวิถีของการใช้เข็มที่แม่นยำขนาดนั้น รวมถึงลักษณะของการใช้มีดกับส่วนของอวัยวะแบบนั้น และที่สำคัญ ไวยอากร้าแบบเติมนั่น ฉีดเข้าหลอดเลือดดำที่ขาหนีบซะมิด’  คริสตินถอนใจนึกถึงร่องรอยของศพและผลการชันสูตรเบื้องต้นที่ได้รับ


“เยี่ยมเลยซาโต้ ข้อมูลที่มึงเจาะเรียบร้อยดีมาก” 


“ครับเรียบร้อย   สุรชัยทำให้นะ   ฮ่า ๆๆๆๆๆ”   โถ  ไอ้ห่า! กูก็นึกว่ามึงทำเอง หลงปลื้มอยู่ตั้งหลายนาที คริสผลัก(ตบ)หัวคู่หูเบา ๆ 


“จดจำใบหน้าสองคนนี้ไว้ให้ดี ๆ นะครับคริส  คืนนี้กับคืนพรุ่งนี้ ถ้าไม่มีอะไรผิดพลาด เราจะได้เจอกับผู้ชายสองคนนี้แน่นอน!”


“คริสตินเบนสายตาโฟกัสไปที่หน้าจอแน่นิ่ง  รูปถ่ายขนาดครึ่งลำตัวของผู้ต้องสงสัยรายแรกโชว์หราอยู่บนหน้าโพรไฟล์



คเชนทร์  โชนิน

คุณหมอหนุ่มใหญ่ วัย 39   รูปร่างดีสมส่วน  ผิวขาว ภูมิลำเนา กรุงเทพฯ จบการศึกษาจากคณะแพทย์ศาสตร์มหาวิทยาลัยอันดับหนึ่งของประเทศ   ปัจจุบันเป็นกุมารแพทย์ประจำอยู่ที่โรงพยาบาล XXXX  จังหวัดชลบุรี   สถานภาพปัจจุบัน  โสด 



ซาโต้คลิกเมาส์เปิดโชว์โพรไฟล์ผู้ต้องสงสัยรายที่สองต่อทันที  



ศิริชัย  คงศรี 

สัตวแพทย์ หนุ่มหล่อวัย 34  ปี ผิวสองสี การศึกษาจากคณะสัตวแพทย์ศาสตร์ มหาวิทยาลัยรัฐบาลชื่อดังของภาคอีสาน ภูมิลำเนาจังหวัดชลบุรี ปัจจุบันประจำอยู่ที่โรงพยาบาลสัตว์เอกชนในอำเภอสัตหีบ สถานภาพปัจจุบัน โสด

Tbc.