S.W.A.T - D (หน่วยสืบคดีโหด) *Yaoi * บทที่ 10

# 10

- โรงแรม -


ตุ๊บ  ตุ๊บ  ตุ๊บ  ตุ๊บ  ตุ๊บ!

ปืน โทรศัพท์ บลูธูท พวงกุญแจ กระเป๋าสตางค์ ถูกวางเรียงลงที่โต๊ะข้างเตียงอย่างเป็นระเบียบ ในขณะที่อีกคนโยนอุปกรณ์ที่คล้ายคลึงกันทั้งหมดไว้บนเตียงอีกฝั่งอย่างลวก ๆ 

 

นิสัยของคนเรานั้น ช่างต่างกันจริง ๆ ....

“คริสจะอาบก่อนหรือจะให้ผมอาบก่อนครับ” ซาโต้ถามขึ้นพร้อมจัดแจงถอดเสื้อแล้ววางพับไว้ที่โต๊ะข้างตู้เสื้อผ้าอย่างเรียบร้อย

“ชะ..เชิญอาบก่อนเลย” คริสตอบกล้า ๆ กลัว ๆ ชายหนุ่มนั่งมองเพื่อร่วมห้องเดินไปเดินมาทำภารกิจส่วนตัวก่อนที่แผ่นหลังกว้างจะหายไปในห้องน้ำ 

ก็จะไม่ให้เขากลัวได้ยังไงล่ะ ตั้งแต่เจ้าซาโต้มันหายขึ้นไปกับเจ๊เปรี้ยวกระเทยร่างยักษ์มันบอกครึ่งชั่วโมง แต่เอาเข้าจริงตั้ง 40 นาทีแน่ะ แถมตอนลงมาเจ๊เปรี้ยวเองก็แสดงอาการอ่อนปวกเปียกนอบน้อมมันซะสุด ๆ  เจ๊แป๋วจะขอต่อคิวเจ๊เปรี้ยวก็เอ็ดเอาซะเกือบมีเรื่องมีราวกัน 

สุดท้ายแล้วตอนจะกลับมาม่าร่างยักษ์ยังถึงขนาดเอายูนิฟอร์มเด็กเสิร์ฟมาให้เขาด้วยตัวเอง ส่วนของเจ้าซาโต้ไม่มี

ฟอร์มแน่นอนตายตัว ขึ้นอยู่กับเพล์แต่ละวันว่าจะมีโชว์อะไรบ้าง แถมยังเดินออกมาส่งกันจนถึงหน้าบาร์

จะว่าไปเขาไม่เห็นว่าเจ้าซาโต้จะแสดงท่าทีเดือดร้อนอะไร  ออกจะเฉย ๆ อารมณ์ดีซะด้วยซ้ำ ตอนขากลับยังมีการชวนเขาแวะกินผลไม้สดข้างทางอยู่เลย(มันบ้ารึเปล่า ได้ยินว่าพรุ่งนี้มึงต้องซ้อมโชว์ด้วยนะ ยังจะทำเฉย แล้วกูจะรอดู ฮ่าๆๆๆกร๊ากกกกก)

หรือมันชอบแนวนี้จริง ๆ ก็ไม่ทราบได้

ไอ้ห่า !! กับกระเทยก็ยังสอยไม่เว้น กูเสียวตูดดดด  ไม่นึกไม่ฝันว่าไอ้คู่หูมันจะชอบอะไรแบบนี้ แล้วนี่ใครหน้าไหนในหน่วยก็ดั้นนนน เสือกจองห้องเตียงเดี่ยวขนาดคิงส์ไซด์ให้อีกต่างหาก กูอยากจะบ้า! หมอนข้งหมอนข้างก็ไม่มี ผ้าห่มก็มีผืนเดียว ไม่สิ ต้องเรียกว่าผ้าคลุมเตียงมากกว่า ต้องห่มด้วยกัน แอร์ก็หนาวโคตร 

ยิ่งคิดยิ่งหลอน...

คริสตินนั่งชันเข่ากุมขมับ หน้าซีดเป็นไก่ต้ม เมื่อนึกถึงเรื่องราวที่จะต้องผ่านไปให้ได้ในคืนนี้

แต่ทำไม่ด้ายยยยย ....จะทำไงดี  วันนี้กูต้องร่วมเตียงเคียงหมอนกับมึงจริงเหรอวะไอ้ซาโต้  กูกลัววววมึงงงงง  ฮือ ๆๆๆ

“คริสครับ เป็นไร”  แว๊กกกกกกกกกกกก!!  ตกใจหมด จู่ ๆ เดินมาถามใกล้ขนาดนี้

คริสตินหน้าตื่นเด้งตัวถอยหลังจนไหล่ชนเข้ากับผนังอย่างแรง

“ปะ...เปล่า  มึงอาบน้ำเสร็จแล้วเหรอ” 

“ครับเสร็จแล้ว  คริสไปสิครับ อาบดึกมากไม่ค่อยดีนะ” ซาโต้ตอบสบาย ๆ ขณะยืนหาเสื้อผ้าใส่อยู่ที่หน้าตู้ ผู้หมวดหนุ่มเริ่มลอบสำรวจแผ่นหลังกว้างของคู่หู พยายามเพ่งดูให้ชัด ๆ ว่ามีรอยข่วนรอยเล็บหรือรอยอะไรผิดปกติรึเปล่า แต่ก็ไร้ประโยชน์แผ่นหลังกว้างยังเนียนสนิทไร้ร่องรอยใด ๆ 
  

ตอนนั่งซ้อนมอเตอไซด์ขากลับกันมานั่นเขาก็พยายามดมสุดชีวิต กลิ่นของน้ำหอมแปลก ๆ ว่าจะมีติดมาตามผม ตามซอกคอผมเผิมบ้างรึเปล่า แต่ก็ไร้ผล

นี่ผมทำอะไรอยู่...อย่างกับภรรยากำลังตรวจจับความผิดของสามี

คริสขมวดคิ้ว ครุ่นคิด แต่ก็ยังคิดอะไรไม่ตก

“ซ....ซาโต้”

“ครับ” 

ชายหนุ่มขานตอบหลังจากแต่งตัวเป็นชุดนอนง่าย ๆ เรียบร้อย เขาก็เดินไปนั่งจัดการเสียบต่อพอร์ตโน๊ตบุคเข้ากับอุปกรณ์สื่อสารบางอย่าง ข้อมูลสำคัญกำลังถูกถ่ายเทลงไฟล์พิเศษของหน่วยงานลับ S.W.A.T-D

“เมื่อกี้ อะ เอ่อ มึง ขึ้นไป กะ...กับเจ๊เปรี้ยว เป็นไงบ้างล่ะ  ล...เล่าให้กูฟังบ้างสิ” คริสถามขึ้นอย่างกล้า ๆ กลัว ๆ ใจหนึ่งก็อยากรู้อีกใจก็ไม่อยากได้ยินคำตอบเอาซะเลย

“อ๋อ ไม่มีอะไรนี่ครับทุกอย่างเรียบร้อย เจ๊เปรี้ยวให้ความร่วมมืออย่างดีเลย”  

คนตอบไม่ได้หันหน้ามาแต่อย่างใด สายตายังจดจ้องอยู่ที่หน้าจอโน๊ตบุคนั่น

ให้ความร่วมมืองั้นเหรอ?? เคยได้ยินมาเหมือนกันว่าผู้ชาย อะไร ๆ มันก็ฝืด ถ้าไม่ให้ความร่วมมือกันทั้งสองฝ่ายก็คงต้องยุ่งยากและเจ็บตัวเล็กน้อย

โถๆๆๆ  นี่มึงคงเสร็จกระเทย เอ้ย ฟันกระเทยเรียบร้อยแล้วสินะ วันนี้มึงคงเป็นเกย์เต็มตัวแน่แล้ว กูขอไว้อาลัยให้กับความเป็นชายของมึง ในฐานะผู้ชายคนหนึ่งนะเพื่อน

คริสเพ้อ 

แต่ก่อนที่ความคิดบ้าบอจะฟุ้งซ่านมากไปกว่านี้ พลันสายตาผู้หมวดหนุ่มสะดุดอยู่ที่หน้าจอเครื่องโน๊ตบุ๊คนั่นซะก่อน

อะไรน่ะ !!??

“เฮ้ยซาโต้!  มึงถ่ายโอนข้อมูลอะไรวะ” 

คริสรีบลุกเดินเข้ามายืนอยู่ด้านหลังอีกคนที่กำลังนั่งทำงานอยู่ ตอนนี้ในหัวโฟกัสอยู่ที่หน้าจอเรียบร้อย เขาลืมเรื่องที่กำลังคุยค้างอยู่ไปเลย

“ไฟล์รายชื่อลูกค้าประจำของบาร์นั่น ผมได้มาแล้ว”

“อะไรกันเยอะขนาดนั้นเชียว” ไม่อยากจะเชื่อ ระบบบอกเวลาตั้ง 2 นาที  จริง ๆ แล้วข้อมูลลูกค้าในบาร์แบบนั้นมันเป็นความลับไม่ใช่รึไง แล้วก็ไม่น่าว่าจะเยอะ

แล้วทำไม.... ?

“ซาโต้ มึงไปเอามาจากไหน” ขณะที่ถาม   สายตาเห็นคำว่า 100% เด้งขึ้นมาเรียบร้อย

“เจ๊เปรี้ยวไงครับ เมื่อกี้นี้”

“อะไรนะ  นี่มึงนอนกับเจ๊แก แล้วแถมยังไปขอไฟล์ลับ ๆ แบบนี้มาได้  เฮ้ยๆๆ นี่มาม่าเขาติดใจมึงขนาดนั้นเชียว!” คริสตินใส่คู่หูเข้าเป็นชุด ด้วยสีหน้าอย่างเหวอ  

ซาโต้เองยิ่งแล้วใหญ่ หน้าเหวอซะยิ่งกว่า รีบละสายตาจากหน้าจอทันที

“หืออออ!!!  อะไรนะครับ??”

“ซาโต้ กูว่ามัน....มันไม่น่าเกลียดไปหน่อยเหรอวะ!!  มึงอยากได้ข้อมูลถึงขนาดต้องทำอะไร ๆ ขนาดนั้นน่ะนะ”  

ซาโต้ได้ฟังคู่หูพูดแบบนั้นก็เข้าใจขึ้นมาในทันที ‘ที่แท้ คิดว่าเขากับเจ๊เปรี้ยวทำอะไรแบบนั้นกันมาแล้วแลกกับข้อมูลนี่สินะ’

แววตาซุกซนของซาโต้กลอกกลิ้ง พร้อมนึกอะไรบางอย่างขึ้นมาได้ 

หึหึหึ  แต่ก่อนอื่น....

“เรียบร้อยครับ ข้อมูลอินเตอร์เซคชั่นของรายชื่อแขกที่ใช้บริการผู้ตายทั้งสามราย” แผนภูมิวงกลมแสดงจุดร่วมของวงอินเตอร์เซคคาบเกี่ยวข้อมูล  อืม...มันเก่งจังวะ ใช้โปรแกรมอะไรเนี่ย??

“ผู้ต้องสงสัยมีแค่ 2 คน ระหว่าง นายคเชนทร์ โชนิน  กับ นายศิริชัย คงศรี”

“อาชีพล่ะ” สายตาผู้หมวดหนุ่มจ้องอยู่ที่แผนภูมินั้นไม่วางตา

“ข้อมูลของนักท่องราตรีแบบนี้ไม่มีบันทึกอาชีพหรอกครับ เผลอ ๆ ชื่อก็ยังไม่รู้เลยว่าเป็นชื่อปลอมรึเปล่า เสี่ยงดวงกันหน่อย ผมส่งไฟล์เข้าที่หน่วยเรียบร้อยเดี๋ยวพรุ่งนี้คงรู้ผล”

ผู้หมวดคริสตินพยักหน้าเบา ๆ “ซาโต้มึงทำดีมาก”  

“นายคเชนทร์ จะมาที่บาร์นี้ทุกคืนวันศุกร์  ส่วนนายศิริชัย จะมาที่บาร์ทุกคืนวันเสาร์กับวันจันทร์บ้างในบางสัปดาห์ ทั้งสองคนต่างเคยใช้บริการผู้ตายทั้งสามราย” 

วันนี้เป็นวันพฤหัสนั่นหมายถึงพรุ่งนี้สินะที่ นายคเชนทร์จะต้องมาที่บาร์แห่งนี้  เมื่อนึกได้ดังนั้นคริสจึงตบลงที่ไหล่คู่หูเบา ๆ 

“ซาโต้ พรุ่งนี้มึงต้องเตรียมตัวให้ดีด้วยล่ะ อย่าลืม” 

คู่หูคนเก่งกำลังกดปิดอุปกรณ์ทุกอย่างให้เรียบร้อย นาฬิกาที่ผนังบอกเวลา หกทุ่มสามสิบนาทีแล้ว 

“อื้มครับ  งั้นวันนี้รีบนอนดีกว่าเนอะ เดี๋ยวพรุ่งนี้ต้องขึ้นเต้นล่อเหยื่อ เดี๋ยวหน้าไม่หล่อ”  

เจ้าซาโต้พูดยิ้ม ๆ ท่าทางเจ้าเล่ห์ พร้อมกระโดดขึ้นเตียงทันที

คริสเองก็นึกขึ้นมาได้ว่าตัวเองนั้นยังไม่ได้อาบน้ำ สายตาเหลือบมองเจ้าคนอยู่บนเตียงนิดหน่อยก่อนเดินแยกตัวไปที่ห้องน้ำ

ชายหนุ่มที่นอนทอดตัวสบายอยู่บนเตียงนุ่ม ยกสองมือประสานท้ายทอย 

สายตากลอกกลิ้งเจ้าเล่ห์ ปรากฏออกมาอีกครั้ง พร้อมเสียงหัวเราะในลำคอเบา ๆ 

‘หึหึหึ เดี๋ยวจะแกล้งซะให้เข็ด’ คิดไปได้ยังไงว่าเขาหลับนอนกับเจ๊เปรี้ยวแบบนั้น เขาแค่ขึ้นไปแล้วแสดงตัวพร้อมบังคับแกมข่มขู่นิด ๆ หน่อย ๆ ข้อมูลเกี่ยวกับผู้ตายทั้งสามรายที่เคยเป็นพนักงานของที่นั่น ทำให้มาม่าร่างยักษ์ถึงกับแหวไม่ออก จำใจต้องให้ความร่วมมืออย่างดี พร้อมสัญญาจากซาโต้ที่รับปากว่าจะไม่แพร่งพรายเรื่องการตายของนักเต้นที่บาร์ของเจ้าหล่อน รายละเอียดข้อมูลเกี่ยว ๆ กับเด็ก ๆ ทั้งสามโดยละเอียด ปัญหา บทวิเคราะห์ ข้อสรุป ทุกอย่างเท่าที่ชายหนุ่มจะสรรหาคำถามออกมาได้ 
.
.
.
.
.

ผ่านไปแค่ไม่ถึงสิบห้านาที คนที่แกล้งนอนหลับตาอยู่รู้สึกตัวได้ว่า ที่นอนอีกฝั่งยวบลงไป

ลองหรี่ตามองดู

ไฟถูกปิดลงแล้ว..



ข้างฝ่ายคริสเองก็กลับมาคิดเรื่องที่บาร์ต่ออีกครั้งในขณะที่อาบน้ำ สมองเริ่มประมวลผลอย่างหนักว่าจะทำยังไงกับคืนนี้ที่จะต้องผ่านมันไปให้ได้ 

หลังเสร็จภารกิจในห้องน้ำ

ขณะที่กำลังจะกดสวิทเพื่อปิดไฟชายหนุ่มมองเห็นคู่หูของตัวเองนอนหลับสบายอารมณ์อยู่บนเตียง

‘เอาวะ  ในเมื่อคิดไม่ออกก็อย่าไปคิดมาก  รีบนอนรีบหลับพรุ่งนี้จะได้รีบตื่นมาทำงาน’ เมื่อคิดได้อย่างนั้นผู้หมวดหนุ่มก็แทรกตัวลงในผ้าห่มผืนโตผืนเดียวกับที่อีกฝ่ายนอนห่มอยู่ก่อนแล้ว แต่ก็เอาให้ห่างที่สุดไว้ก่อน

ใครน้อออออช่างจองมาได้  ห้องเตียงเดี่ยวคิงไซด์แบบนี้ ‘เห็นทีภารกิจนี้คงต้องรีบปิดให้เร็วที่สุดซะแล้ว’ 

ข้างฝ่ายซาโต้เมื่อเขารู้สึกได้ว่าคนข้าง ๆ นิ่งเงียบไปแล้ว  มุมปากก็กระตุกยิ้มเจ้าเล่ห์ขึ้นมาอีกครั้ง

ตุ๊บบ..บ

วงแขนแกร่งตบพาดไปโอบคนข้างตัวแบบเต็ม ๆ เล่นเอาคริสตกใจสุดขีดสะดุ้งสุดตัว โวยวายลั่น 

“เฮ้ยยยยย!!!!!  ไอ้ซาโต้  มึงจะทำเหี้ยไรของมึ้ง”  คริสโวยคำหยาบหลุดมาทันที พยายามจะลุกขึ้นนั่งแต่ท่อนขาแข็งแรงของเจ้าคู่หูดันพาดลงมาทับที่หน้าท้องเขาไว้จนแน่นสนิท

ซาโต้ยังคงแกล้งหลับตาต่อไป 

“ไอ้ซาโต้!!! มึงตื่นเลย ตื่นเดี๋ยวนี้!!!!  เอาขามึงออกไปจากตัวกูน้าซาโต้ ฮึ้ยยยยยย ”  ไอ้เหี้ยกูยิ่งกลัวๆอยู่ คริสโวยลั่นต่อไป ทั้งทุบทั้งตี สองเท้าที่ว่างอยู่ถีบลมถีบที่นอนเป็นพัลวัน แต่ทำยังไง้ยังไงท่อนแขนท่อนขาแข็งแรงนั้นก็ยังพาดรัดลำตัวไว้ไม่เคลื่อนไหว 

‘ไอ้ห่านี่ เห็นผอม ๆ แบบนี้ทำไมมันแข็งแรงจังวะ จะทำยังไงดี ปลุกก็ไม่ยอมตื่นซะด้วย’

ซาโต้กลั้นหัวเราะเต็มที่ พยายามทำหน้าตานิ่งเฉยเหมือนคนหลับสนิท  

‘หึหึหึ จะแกล้งซะให้เข็ด คิดมาได้ว่าเขาไปนอนกับผู้ชาย??  แค่คิดก็ยังไม่เคยเล้ยยยย’ 

เขาหรี่ตามอง คนที่กำลังโวยวายถีบลมต่อยตีเขาอยู่ตอนนี้  ไม่รู้ทำไมหน้าตาเวลาถูกขัดใจของเจ้านี่ถึงได้น่ารักพิกล เส้นผมนุ่มคลอเคลียร์อยู่บริเวณใบหน้าและจมูกของเขาไม่ห่าง 

ไม่มีความรู้สึกรำคาญ ไม่มีความรู้สึกแปลก ๆ 

มีแต่ความรู้สึกว่า มันหอมดี นุ่มดี เหมือนกำลังกอดดมตุ๊กตายักษ์อยู่เลย ซาโต้เผลออมยิ้มออกมา

“เฮ้ย!ไอ้ซาโต้   มึงตื่นอยู่นี่  นี่มึงแกล้งกูเหรออออ ปล่อยสิเว้ยยยย”  คริสยังคงโวยต่อไป และทันทีที่เห็นว่าเจ้าคู่หูตัวแสบอมยิ้มที่มุมปาก เขาก็รู้ได้ว่าตัวเองกำลังโดนแกล้ง

“หืมมม  โวยวายอะไรครับเนี่ย ดึกมากแล้วนอนเถอะนะ” ซาโต้ทำเนียน 

“มึงก็ปล่อยสิโว้ยยย มึงรู้ไหมว่าขามึงกับแขน....”

“ชู่ว์  นอนเถอครับเงียบนะ ผมง่วงแล้วเนี่ย พรุ่งนี้มีนัดซ้อมเต้นตอนห้าโมงเช้าด้วย” 

ว่าแล้วก็เนียนจนถึงที่สุดเมื่อมือแกร่งคู่นั้นรวบเอาตัวแข็ง ๆ เกร็ง ๆ ของคริสเข้ามากอดไว้ทั้งตัว

“อ.....ไอ้ซาโต้....มึง ทะ...ทำอะไรกูเนี่ย” คริสตินนอนนิ่งตัวแข็ง ช็อกสุด ๆ กับการกระทำแบบนั้นของเจ้าคู่หู พูดอะไรไม่ออกหัวสมองตื้อไปหมด

“ซ...ซาโต้ เว้ย”  ยังเงียบอยู่ เปลือกตาไม่กระดิกเลย

“ซาโต้” ลองเรียกดูอีกครั้ง
.
.

“ซาโต้” เสียงผู้หมวดหนุ่มเริ่มอ่อนลงอย่างทำใจ  เพราะไม่ว่าจะดิ้นจะเรียกยังไงไอ้คู่หูตัวดีมันก็ยังทำเฉย 

‘นี่มึงคิดจะหลับไปทั้งแบบนี้จริง ๆ เหรอวะ ให้ตาย!’ ชายหนุ่มได้แต่ทำใจ ร่างกายที่แข็งเกร็งก็เริ่มผ่อนลง เปลือกตาหนักอึ้ง ดำดิ่งลงสู่ห้วงนิทรา...
.
.
.
.
.
.

ซาโต้ลืมตาในความมืดเมื่อเห็นว่าคู่หูจอมโวยหลับสนิทเรียบร้อย 

เขาค่อย ๆ ถอนมือและขาที่กอดก่ายร่างกายนิ่มนั้นออกเบา ๆ 

ชายหนุ่มยิ้มน้อย ๆ เมื่อมองเห็นแพขนตายาวของคนเอาแต่ใจนิ่งสนิท  

มือแกร่งกระชับผ้าห่มหนาให้คลุมลงที่หน้าอกคนที่นอนหลับสนิทแนบแน่น  

เขาเลื่อนตัวออกมานอนที่เดิมตามปกติ ดวงตาสีน้ำเงินเข้มข่มหลับลงในความมืด

.
.
.
.
.

‘หึหึ ได้แกล้งคนแบบนี้ก็สนุกดีเหมือนกัน’

Tbc.