บทที่ 13
ผมปรือตาขึ้นอย่างช้า ๆ รู้สึกร่างกายหนักอึ้ง เจ็บ ร้าวไปหมดทั้งตัว นึกถึงเหตุการณ์ที่เพิ่งเกิดขึ้น หรือว่าผมฝันไป ?
เสื้อผ้าถูกเปลี่ยนใหม่เรียบร้อย ผ้าปูที่นอนสีขาวถูกเปลี่ยนและจัดใหม่จนตึง พยายามฝืนกายลุกขึ้น
“ โอ๊ย ! ” เผลออุทานออกมาจนได้ สะโพกเจ็บร้าวไปหมด แต่ก็ต้องลุกขึ้น นั่งอยู่สักพักหลับตาลงอีกครั้งสะบัดหัวไล่ความมึนงงออกไป ต้องออกจากที่นี่โดยเร็ว! รู้สึกได้ว่าใบหน้าร้อนผ่าวคล้ายจะเป็นไข้เลยลองจับหน้าผากดู จริงแฮะ!
พยายามลากขาไปถึงประตูห้องพอเปิดออกมาภาพที่เห็นตรงหน้า ช่างแสนเจ็บปวด.....เขาสองคน คิมกับพลอยนั่งดูทีวีอยู่ด้วยกันที่โซฟาทั้งคู่ส่งเสียงหัวเราะเบา ๆ
เจ็บใจ..............
“ อ้าว ! โน่ ดีขึ้นแล้วเหรอคะ เห็นคิมบอกว่าไม่ค่อยสบาย” เธอหันมาทักผมครับมือข้างนึงยังวางอยู่บนตักไอ้คิม
“....ครับ ” ผมพยักหน้าให้ เจ็บและจุกไปหมดพูดอะไรไม่ออก ฝืนเดินไปจนจะถึงประตูอยู่แล้ว
“เดี๋ยวค่ะโน่ พลอยว่าให้คิมลงไปส่งดีกว่านะ ท่าทางโน่ไม่ค่อยดีเลย” เธอยังพูดต่ออีกครับหันหน้าพยักเพยิดไปบอกไอ้คิม มันหันหน้ามามองผมนิดหน่อยก่อนหันไปสนใจทีวีของมันต่อ....เหี้ย !
“ ไม่เป็นไรครับ ผมขอตัวนะ ” ผมเลี่ยงเดินออกมา ไม่สนใจใครแม่งแล้ว ร่างกายผมเจ็บปวดไปหมดพอถึงหน้าลิฟท์กดโทรหาไอ้โป้งทันที...ไม่มีคนรับ? ขาแม่งสั่นไปหมดจนผมต้องยืนพิงผนังไว้
“ หึ! ” ผมหันไปตามเสียงครับ เห็นไอ้คิมยืนกอดอกพิงประตูห้องมองมาทางผม อยากวิ่งลงบันไดก็ทำไม่ไหวห่าเอ๊ย! รันทดร่างกายตัวเองชิบหาย เพราะมันคนเดียวเลย ไอ้บ้าคิม!
ติ๊ง!!
ลิฟท์เปิดออกพอดีผมเดินเข้าไปครับ
ครืดดดดด ครืดดดดดดดด ไอ้โป้งโทรมาผมกดรับทันที
“ โป้ง มึงอยู่ไหน รออยู่ข้างล่างรึเปล่า ” หันกลับมากำลังจะกดปุ่มชั้นผมตกใจครับไอ้คิมยืนอยู่ในลิฟต์ด้วย แถมยืนบังปุ่มตัวเลขไว้จนมิด
< มาแล้ว มึงลงมาเลย >
“อืม” ผมกดวางครับ เอื้อมมือไปจะกดปุ่มหมายเลขชั้นแต่ไอ้คนที่บังอยู่ไม่ยอมถอยออก ผมจ้องหน้ามัน มันมองผมสักพักก็กดหมายเลขให้เอง เราสองคนไม่พูดอะไรหลังจากนั้นจนกระทั่ง
ติ้ง!!
ผมเดินออกจากลิฟท์โดยไม่ได้หันกลับมามอง ได้ยินแต่เสียงลิฟท์ปิดตัวลงโดยที่คนด้านในไม่ได้เดินออกมา.............
.........
........
.......
......
สภาพผมตอนนี้ร่อแร่มากครับสุดจะฝืนทนอีกแล้ว คิดว่าไอ้โป้งเองก็คงสังเกตเห็นได้
“ นอนพักซะโน่ ” มันเอามือมาวางไว้ที่หน้าผากผม แล้วห่มผ้าให้ปรับแอร์ขึ้นนิดหน่อย
“ มึงหนาวรึเปล่า ” มันยังถามต่ออีกครับ แต่ผมไม่ไหวแล้วตาผมจะหลับ ปวดเนื้อปวดตัวปวดหัวระบมไปหมด ในที่สุดผมก็หลับไปจริง ๆ ไม่รู้ว่านานแค่ไหน…..
ตื่นมาอีกที เห็นไอ้โป้งนั่งจ้องหน้าผมนิ่งอยู่ข้างเตียง ดวงตามันแดงก่ำเลยครับไม่ต้องบอกก็รู้ว่ามันกำลัง.....ร้องไห้...... มันนั่งอยู่ตรงนี้นานเท่าไหร่แล้ว
“ โป้ง! มึง.....เป็นไรวะ? ”
“ ดึกแล้ว ”
“ อืม ” ผมงง
“ หิวไหม? ”
“ ...ไม่ ”
“..................”
“ โป้ง ? ”
“ เจ็บ...ไหม ”
“ !!!!!! ”
ผมก้มลงมองร่างกายตัวเอง เสื้อผ้าถูกเปลี่ยนให้ใหม่เป็นชุดนอนมันเรียบร้อย
“...............” ผมไม่กล้าสบตามันครับ.....มันรู้แล้ว !
“ ตัวมึงร้อน กูเช็ดตัวให้มึงแล้ว เช็ด! เท่าที่กูจะเช็ดออกได้แล้วโน่! ” น้ำตามันไหลลงมาครับ ดวงตายังคงแน่นิ่งอยู่ที่ผม
“ ............... ”
“มึง...............................................................รักมันรึเปล่า ? ”
“..............”
“ตอบกูเถอะโน่ กูขอร้อง! ถ้ามึงรักมัน กูจะปล่อยให้มึงตัดสินใจเอง......แต่ถ้ามึงตอบว่าไม่! กูจะเอาให้มันตายไปเลยโน่! ” มันกัดฟันพูดตาแดงก่ำ
“...................”
“ โน่ครับ ตอบกูที ”
ผมใช้สองมือกอดคอมันไว้ครับ คล้องเอาไว้ให้แน่นโน้มตัวจนหน้าชิดติดไหล่ของมัน น้ำตาผมไหลลงมา…………..
“ รัก ”
เราสองคนกอดคอกันร้องไห้อย่างไม่มีใครอายใคร ผมรู้ใจมันดีครับ รู้ว่ามันเจ็บปวดแค่ไหนที่เห็นสภาพผมแบบนี้ ผมทั้งสงสารมันทั้งสงสารตัวเอง หัวใจเจ็บปวดไปหมด เราสองคนอยู่กันแบบนั้นสักพัก มันละตัวออกใช้สองมือเช็ดน้ำตาให้ผมอย่างเบามือ
“ กินยาซะ นอนพักอีกสักหน่อย เดี๋ยวตอนเช้ากูทำอะไรอ่อน ๆ ให้กิน ” มันส่งยาและน้ำให้ผมครับ
“ หนาวรึเปล่า ลดแอร์ไหม ” มันจ้องผมนิ่งเลยครับ
“ โป้ง ? ”
“ นอนซะมึงอ่ะ กูจะนั่งอยู่ตรงนี้แหละ ”
“ มึง...ก็ขึ้นมานอนด้วยกันดิวะ ” มันลังเลเล็กน้อยก่อนจะเดินไปปิดไฟแล้วมานอนลงข้าง ๆ ผมครับ จับมือผมไว้แต่ระยะของเราห่างกันจนน่าใจหาย มัน...ไม่เหมือนเดิม!
“ โป้ง! ”
“ ว่าไงวะ”
“ อย่าคิดมากนะ กู...ก็ยังเป็นกูคนเดิมนั่นแหละ เพื่อนคนที่มึงเคยบอกว่ารักที่สุดยังไงล่ะ! ”
“ ............. ” มันไม่ยอมมองหน้าผม
“ หรือว่ามึง....ไม่รักกูแล้ว ”
“ ไม่มีทาง” มันรีบสวน
ใช่แล้ว ! ต้องเป็นมันที่เป็นแบบนี้เท่านั้น ผมรู้สึกอุ่นใจครับถ้ามีมันอยู่ข้าง ๆ
“ไม่เป็นไรแล้วนะครับโน่ โป้งอยู่ตรงนี้ จะอยู่ข้าง ๆ ตลอดไปเลย ”
สายตาที่อ่อนโยนผ่านแสงรำไรของดวงจันทร์ จ้องมองจนผมหลับไปโดยไม่รู้ตัว...........
………………………………………………………………………
บ็อค บ็อค บ็อค บ็อค บ็อค บ็อค งิ๊ง งิ๊ง งิ๊ง
“ อืม......อะไรวะเนี่ย ” ตัวอะไรมาเลียหน้าเลียตากูวะ เสียงแม่งหนวกหู!
บ็อค..... บ็อค..... บ็อค......
“ อื้อ.....ไม่เอาอ่ะ ฮ่ะฮ่ะฮ่ะฮ่ะ จั๊กจี้! พอแล้ว ” ไม่ต้องลืมตาก็รู้ครับว่าไอ้โป้งมันให้ไอ้ตัวเล็กมาปลุกผมแน่นอน ก็เตียงสูงขนาดนี้ หมา 3 เดือนคงขึ้นมาเองไม่ได้อยู่แล้วใช่มะ
“ ตัวเล็ก มานี่ มาหาพี่โป้ง! ” นั่นไงครับมันเดินเข้ามาอุ้มหมาลงจากเตียงแล้ว ผมลุกขึ้นนั่ง มันส่งยางมัดผมที่หัวเตียงมาให้ครับ ช่วงนี้ผมด้านหน้าค่อนข้างยาวมากเลยต้องรวบไว้ตลอด
“ มึงไปเรียนไหวป่ะวะ ดีนะวันนี้เรียนบ่ายอย่างเดียว ”
“ อืม กูไม่เป็นไรแล้ว เดี๋ยวกูอาบน้ำก่อน ” ผมมัดผมเสร็จกำลังจะลุกครับนึกขึ้นได้
“ โป้ง ตกลงมึงตั้งชื่อไอ้หมาน้อยนี่รึยัง จะให้มันชื่อไอ้ตัวเล็กรึไงวะ ”
“ ไม่รู้ดิ มึงอยากได้ชื่ออะไรอ่ะ ”
“ เอาตามนั้นแหละ กูไม่ค่อยรู้เรื่องพวกนี้ว่ะ ไงก็ได้ ชื่อตัวเล็กก็น่ารักดีนี่เนอะ ใช่ไหมครับตัวเล็กของพี่โน่ ” ผมอุ้มมันขึ้นมา
“ จุ๊บ ” ผมจุ๊บลงไปที่ปากมันเบา ๆ ครับ มันเลียปากผมใหญ่เชียว ไอ้โป้งที่ยืนพับผ้าห่มอยู่หัวเราะผมเบา ๆ
“ โป้ง ! เสาร์นี้เราไปหาซื้อโบว์มัดจุกให้มันดีไหมวะ ”
“ โน่ครับ ผมมันยังไม่ยาวเลย เพิ่ง 3 เดือนครับโน่ มึงคิดจะให้มัดจุกเหมือนมึงแล้ว? ”
“ เออกูรู้น่า แค่เตรียมไว้อ่ะ แล้วจะเอาไงกับมัน ? ตอนเราไปเรียน ”
“ มึงออกไปดูดิ กูซื้อบ้านติดแอร์มาให้มันเว้ย เอาแม่งหลังใหญ่สุดในแคตฯละวะ ” ผมรีบเดินออกไปดูเลยครับ
โห............ไอ้โป้ง! มึง...........ไม่ค่อยเห่อเลย!!!! บ้านน้องหมามึงอ่ะ
“ เวอร์ป่าวมึงอ่ะโป้ง แล้วมึงไปซื้อตอนไหน ”
“ กูสั่งในเน็ตวันก่อน เค้าเพิ่งมาส่งเมื่อวานตอนเย็น ๆ ว่ะ....ไปอาบน้ำเหอะ เสร็จแล้วออกมากินข้าวกูทำไข่กวนใส่มะเขือเทศเอาไว้ให้แล้ว ”
“ อืม ทำให้มันเย็นด้วยล่ะ ปากกูยังกินของร้อนไม่ได้นะมึง ”
“ สมน้ำหน้ามึง แฟนมึงซาดิสต์นี่หว่า ”
“ เชี่ยโป้ง! กูเลิกกับมันแล้ว มึงอย่า ”
“ คร้าบบบบบบบบบบบบ...กูรู้แล้วน่า ไปได้แล้วมึงอ่ะ! ปากไม่ตรงกับใจจริงนะ” มันผลักหัวผมดันเข้าห้องน้ำเบา ๆ ครับ ได้ยินแต่เสียงหัวเราะหึหึดังอยู่ด้านหลัง
...............................................................
“ เฮ้ย! พวกมึงช้าว่ะแมร่งงง ! ไงวะปิด 3 วันได้ข่าวว่าพวกมึงไปพัทยากันมาไม่ชวนกูบ้าง ” ไอ้ดิวทักครับทันทีที่พวกผมนั่งลงที่ม้าหินอ่อนหน้าตึกคณะเพื่อรอขึ้นเรียน
“ ห่าดิว ข่าวเร็วนะมึง ” ไอ้โป้งทักมันบ้าง
“โน่ เมื่อกี้ไอ้คิมมันตามหามึงอยู่ หน้าแม่ง งอสุด ๆ เลยว่ะเป็นเชี่ยอะไรของมันกูถามดี ๆ เสือกตอบกวน พวกมึงสองคนมีเรื่องอะไรกัน ” ไอ้แบงค์ถามขึ้นครับแต่ท่าทางมันไม่ได้สนใจคำตอบเท่าไหร่เพราะเห็นนั่งดูแมกกาซีนคอมฯอยู่
“ เล่มใหม่ป่ะวะ กูกำลังหาวิธีแฮกเกมส์ใหม่ ๆ อยู่โว้ย เล่มนี้ไกด์ไว้มั่งป่ะ” ผมเลี่ยงไปที่เรื่องอื่นดีกว่าครับ
“ โน่ครับมึงดูที่หน้าปก HARDWARE TODAY ไม่ใช่ SOFTWARE TODAY ครับโน่ ” ไอ้แบงค์แม่งกวนตีน
“ เชี่ยโป้ง งานรับน้องรวมศุกร์นี้มึงไปเอา schedule รึยังวะพี่ตุ้ยถามหามึงอยู่ ” เสียงไอ้ดิวแทรกขึ้นขณะไอ้โป้งกำลังนั่งเล่นมือถือของมัน
“ ยังว่ะ เมื่อวานพี่โอ๊คโทรมาเห็นพูดแต่เรื่องงานกีฬามหาลัย แม่งจะให้กูกะไอ้โน่ลงบอลด้วย.....เอ้อโน่กูลืมบอกมึง ลงป่ะ เตะบอลกัน ”
“ ห๊ะ! อะไรโป้งกูลืมฟัง ” เพราะผมมัวแต่สนใจหนังสือของไอ้แบงค์นั่นแหละครับ
“ไอ้โป้งถามมึงว่า จะลงฟุตบอลรึเปล่า งานกีฬาน่ะ”
“ไอ้ห่าดิวมึงจะแหกปากไปไหนครับเสียงมึงแม่ง!กรอกอยู่ข้างหูกูนี่แหละ ขี้หูกูเต้นระบำไปหมดแล้ว ” คราวนี้เป็นไอ้แบงค์แหกปากด่าไอ้ดิว
“ เออก็เอาดิวะ เตะบอลก็ดีเหมือนกัน กูกำลังเซ็งเลย ” เซ็งพวกมันแหละครับเถียงกันอยู่ได้
“ เชี่ยคิม! ไอ้โน่มันมาแล้ว มึงหามันอยู่ไม่ใช่? ” ไอ้ดิวตะโกนเรียกไอ้คิมที่เดินอยู่บนตึก เห็นมันเดินตรงลงมาทันที
“ อ่ะ! โน่ ตัวอย่างงานที่มึงเคยขอกูไว้ ” มันเลื่อนเล่มรายงานปึกใหญ่มาให้ผมครับ ผมไม่สนใจลุกขึ้นทันทีเลยครับ
“ เดี๋ยว! ” มันคว้าข้อมือผมไว้ ไอ้ดิวไอ้แบงค์จ้องผมใหญ่ ส่วนไอ้โป้งจ้องไปที่ไอ้คิม!
“ คุยกันหน่อย เรียนเสร็จมึงกลับกับกู ”
“ กูคุยไปหมดแล้ว เรื่องมันจบตั้งแต่เมื่อวานแล้วคิม ”
“ หรือมึงอยากคุยตรงนี้ ตอนนี้ ที่นี่ ! ” มือยังไม่ยอมปล่อยครับแถมจ้องผมตาเขม็ง
“ เฮ้ย เฮ้ย ! พวกมึงมีเรื่องอะไรกันเนี่ย ” ไอ้ดิวยืนขึ้นแกะมือไอ้คิมออกจากมือผมครับเจอสายตาพิฆาตของไอ้คิมมันรีบนั่งลงเลยครับ
“ ดิว โป้ง พวกมึงขึ้นห้องกับกูก่อนเหอะ ให้พวกมันสองตัวเคลียร์กัน ” ไอ้แว่นแบงค์เห็นท่าไม่ดีรีบพูดแทรกขึ้น พร้อมเก็บของลุกขึ้นพยักหน้าให้ไอ้ดิวกับไอ้โป้งครับ ไอ้โป้งตบที่ไหล่ผมเบา ๆ 1 ที แล้วเดินออกไปพร้อมพวกนั้น
“ ว่าไง ? จะคุยตอนนี้หรือตอนเย็น ” ไอ้คิมถามขึ้นขณะที่ไอ้ 3 ตัวนั่นกำลังเดินขึ้นตึกไปเห็นแต่ไอ้โป้งหยุดยืนรอผมอยู่ที่หน้าบันได
“....ตอนเย็น! มึงอยากคุยอะไรก็ไปที่ห้องไอ้โป้งกูอยู่ที่นั่น ”
“ ห้องมึงไม่มี ? ทำไมต้องไปนอนห้องมัน ? ”
“ ........กูพอใจ ”
“ ถ้างั้นไปนอนห้องกู ”
“ ไม่! ”
“ ทำไม ”
“ เพราะมึงไม่เหมือนไอ้โป้ง!.....ไม่ต้องให้บอกใช่ไหมว่ามึงทำอะไร ”
“ …………. ”
“ หมดธุระมึงยัง? ”
“ ขึ้นเรียนก่อน เดี๋ยวเย็นนี้มึงกลับพร้อมกู มีเรื่องต้องเคลียร์ยาวเลย ”
“ ไม่ ”
“ โน่ครับ ”
“ เราเลิกกันแล้วคิม! ถ้ามึงอยากคุยมึงค่อยไปหากู ”
“ โน่! ”
“ ตามนั้นแหละ” ผมกำลังจะเดินออกไปแล้วครับ
“ มึงเกลียดกู ? ”
“ ..............แล้วถ้าเป็นมึง มึงจะรู้สึกยังไง ? ”
Tbc.
