S.W.A.T - D (หน่วยสืบคดีโหด) *Yaoi * ตอนที่ 16

#16



พอเดินเข้ามาด้านในได้ทั้งฟ็อกซ์และเคนก็ขอตัวกลับกันเลยบอกว่ามีงานด่วนแจ้งเข้ามา  เคนยะไม่ลืมที่จะคืนแว่นสีชาใสให้ซาโต้พร้อมกระซิบบอกเขาด้วยว่าชายหนุ่มลืมวางไว้บนรถเมื่อเช้า ส่วนผลไม้ดองของหัวหน้าฟ็อกซ์อย่าคิดว่าใครจะได้กินด้วยเพราะหัวหน้าตัวแสบหิ้วถุงกลับไปด้วยเรียบร้อย 


ภารกิจยังไม่จบสิ้น คืนนี้ทั้งคริสและซาโต้จะต้องเข้าไปทำงานจอมปลอมที่บาร์นั่นอีก  บาร์ยังไม่ได้ถูกสั่งปิดเพราะเคนยะช่วยเดินเรื่องยืดเอาไว้ให้ ขอสืบจุดที่น่าสงสัยตรงนี้ก่อน คดียังถูกปิดข่าวในขณะที่หน้าที่หลักของสองหนุ่มในคืนนี้ยังต้องดำเนินต่อไปกับผู้ต้องสงสัยรายที่สอง


คริสตินนั่งว่าง ๆเขากางเปิดหนังสือพิมพ์ที่หยิบฉวยมาเมื่อสักครู่เพื่อไล่อ่านหัวข้อข่าวที่น่าสนใจ ขณะซาโต้กำลังชัตดาวน์อุปกรณ์อิเล็คทรอนิคส์ต่าง ๆ บนโต๊ะ 


“ซาโต้มึงส่งข้อมูลเข้าเมล์ให้กูด้วยรึเปล่า” ปากพูดแต่สายตาสแกนอยู่ที่หน้าหนังสือพิมพ์


“ส่งเรียบร้อยแล้วล่ะครับ ว่างเมื่อไหร่อย่าลืมมาเปิดอ่านล่ะ คริสต้องทำรายงานสรุปนะ อย่าลืม”


“อืมๆ”  คนตอบก็ตอบส่ง ๆ ไปอย่างนั้นเพราะสายตาตอนนี้กำลังโฟกัสอยู่ที่หัวข้อข่าวใหญ่พาดหัวหลักตัวเบ้อเริ่ม คริสเปิดเข้าไปที่หน้าในเพื่ออ่านรายละเอียดของข่าว


ซาโต้ลุกขึ้นเดินไปถอดเสื้อผ้าเตรียมเข้าไปอาบน้ำ เวลาตอนนี้เกือบจะสองทุ่มแล้วเขาสองคนยังไม่ได้กินอะไรกันเลย ชายหนุ่มเริ่มคิดแผนไว้คร่าว ๆ ก่อนเดินหายเข้าไปในห้องน้ำกับผ้าเช็ดตัวแค่ผืนเดียว


‘วันนี้เวลาประมาณ 7.00 นาฬิกา บนถนนสายด่วนพิเศษ.... เกิดเหตุถล่มยิงรถนักธุรกิจดังข้ามชาติเชื้อสายไทยที่กำลังมีข่าวเรื่องการฟอกเงินผิดกฎหมายผ่านนอมินียักษ์ใหญ่และเพิ่งได้รับอนุมัติจากการประชุมสภาฯเมื่อเย็นวานให้สามารถสานต่อการเปิดบริษัทเงินทุนภายใต้การควบคุมของชาวต่างชาติได้ทั้งหมด...... ที่สำคัญ นาย ดาริน เสนีย์ นักธุรกิจหนุ่มใหญ่รายนี้กำลังมีข่าวใหญ่พัวพันเกี่ยวกับเรื่องผิดกฎหมายหลายประเภท ทั้งยาเสพติดและอาวุธเคมีชีวภาพ...........’


ถูกเก็บ ?? 

คริสตินรีบพุ่งไปกดเปิดโทรทัศน์เพื่อดูรายงานข่าวท้องถิ่นภาคค่ำทันที รออยู่สักครู่ในที่สุดก็ถึงช่วงรายงานข่าวด่วนความคืบหน้าเหตุลอบถล่มยิงนักธุรกิจหมื่นล้านพัวพันข่าวผิดกฎหมายหลายประเภท ภาพถ่ายจากกล้องวงจรปิดตัดทุกมุมทุกช็อตที่จะสามารถมองมองเห็นโฉมหน้าและรูปร่างของกลุ่มคนร้ายได้ 

ภาพมุมกล้องบนถนนสายนั้น......ดูคุ้นตามาก  

ขณะผู้หมวดหนุ่มเอียงศีรษะกำลังนึก ๆ ว่าเคยเห็นภาพนั้นผ่านตามาจากที่ไหน ซาโต้เดินมาจากไหนไม่รู้ใช้ตัวทั้งตัวบังจอโทรทัศน์เอาไว้เกือบมิด


ชายหนุ่มยืนจังก้าเท้าสะเอวต่อหน้าคริส


แผงอกแกร่งแพรวพราวไปด้วยหยาดหยดน้ำใสกับผ้าเช็ดตัวสีขาวแค่ผืนเดียว  เขาโน้มตัวลงมาใกล้ ๆ

“ขอบคุณนะครับคริส” เสียงแหบ ๆ มาพร้อมกับร่างกายแสนเซ็กซี่แบบนั้นทำเอาคริสถึงกับเหวอ ลืมเรื่องข่าวที่กำลังดูอยู่ไปเลย


ผู้หมวดหนุ่มกลืนน้ำลายอึกใหญ่ อย่างไม่เข้าใจความคิดตัวเอง “ขะ...ขอบคุณอะไรของมึง” ปากว่าไปพลางมือก็กดรีโมทเปลี่ยนช่องไปพลางแก้เขินอะไรต่อมิอะไรที่โชว์อยู่ต่อหน้าในตอนนี้

ซาโต้เหลือบมองที่ทีวีนิดหน่อยเมื่อเห็นว่าช่องข่าวท้องถิ่นถูกเปลี่ยนเป็นรายการเพลงบ้างรายการการ์ตูนบ้างมั่วไปมั่วมา เขาจึงอมยิ้มนิด ๆ แล้วนั่งลงข้าง ๆ “อ้าว ก็กุหลาบที่วางไว้ให้ริมอ่างอาบน้ำนั่นไงครับ”

‘ห๋า!!! กุหลาบอะไรของมัน’  คริสกลอกตาหน้าหราประมวลผลความคิดอยู่ในใจ

อ้อ! นึกออกแล้ว หลังจากเข้ามาในห้องเขาก็รีบตรงดิ่งเข้าห้องน้ำทันทีดอกกุหลาบเจ้าปัญหาเลยติดมือเข้าไปด้วย ในขณะกำลังจะปลดทุกข์ก็เผลอวางไว้ที่ขอบอ่างแล้วก็ลืมไปเลย 


คิดแล้วตลกเหอะ!  ไอ้ซาโต้มันช่างหลงตัวเองคิดได้ไงว่าเขาซื้อมาให้มัน 


ฮ่ะ ฮ่ะ ถ้าอย่างนั้นก็แกล้งอำกลับซะหน่อย 


“เออๆ มึงชอบรึเปล่าล่ะ”  เหล่ตาลองถามดูเล่น ๆ บังคับสีหน้าให้เรียบเฉยทั้งที่ในใจอยากจะหัวเราะใจจะขาดที่จะหลอกไอ้คู่หูได้

แต่ผิดคาดซาโต้ไม่ได้ตอบว่าชอบหรือไม่ชอบ เขาลุกขึ้นมาเลือกเสื้อผ้าอยู่ที่หน้าตู้  ชายหนุ่มหันกลับมาปรายสายตาประหลาดมองคริส  ฝ่ายคริสตินเองก็แสร้งแสดงสายตาใสซื่อส่งให้อย่างถึงที่สุด


แน่นอนว่า.....ต่างคนต่างกำลังดูเชิงกันอยู่

“ว่าไง มึงชอบรึเปล่า ไอ้ดอกไม้นั่นน่ะ”  ต้องถามย้ำลงไปอีก หลอกให้มันตอบว่าชอบออกมาให้ได้ จากนั้นพลิกเกมว่าไม่ได้ซื้อมาให้ ทำให้เจ้าซาโต้มันหน้าแตกหงายหลังอายม้วนไปเลยคอยดู วะฮะฮ่าฮ่า  คิดแล้วฟินนน

ผู้หมวดขี้แกล้งวางแผนซับซ้อนหลายตลบเพื่อให้คู่หูตกหลุมพราง อดไม่ได้ที่จะอมยิ้มออกมา แต่แล้วสายตาซุกซนก็ไปสะดุดลงที่ขอบผ้าเช็ดตัวแถว ๆ บั้นท้ายของอีกคนเข้าจนได้ มันนุ่งต่ำซะจนเห็นรอยสักโผล่ขึ้นมานิด ๆ ใจที่อยากรู้ว่ามันเป็นคำว่าอะไรก็ดั้นสะกิดขึ้นอีกครั้ง

มือเรียวยาวของคริสจึงเอื้อมไปรั้งขอบผ้านุ่งจากคนที่ยืนหันหลังอยู่ให้ต่ำลงอีกหน่อย  ‘วันนี้ล่ะกูต้องรู้ให้ได้เลย’

แต่เสียใจครับ ซาโต้มีหรือจะพลาด 

มือหนาตะปบเข้าที่ข้อมือคริสตินทันที ทุกอย่างชะงักอยู่ครู่หนึ่ง 

“ซ....ซาโต้” คริสเหวอ

“ลวนลามผมอยู่เรื่อยเลย แบบนี้ผมไม่ต้องระวังตัวอยู่ตลอดรึไงครับเวลาอยู่กับคริสน่ะ หืมม” คนพูดหันกลับมาจ้องใบหน้าน่ารักนั่น พร้อมเดินหน้ามาเรื่อยจนติดขอบเตียงที่อีกคนนั่งอยู่ก่อนแล้ว

“คะ....ใคร  ใครลวนลามมึง กูก็แค่อยากเห็นนน”  คริสตกใจแทบบ้า ไอ้ซาโต้มันพูดอะไรของมัน ใบหน้าเขาตอนนี้ร้อนผ่าวมากเหลือเกิน อายสุด


“เห็นอะไรครับพูดให้ดีนะ เล่นมาเปิดก้นกันดูแบบนี้ไม่เวิร์คเลยครับคริส”

โหหหห ไอ้เหี้ย มึงอย่ามาทำน้ำเสียงจริงจังแบบนั้นนะ กูอยากดูตายห่าแหละก้นมึงน่ะ

“เคยบอกแล้วใช่ไหมครับ ถ้าอยากดูให้ขอดี ๆ”  ซาโต้ยังพูดต่อ หน้าที่แดงขึ้นมาของคริสยิ่งแดงแจ๋ขึ้นไปอีก 

อะไรของมันทำหน้าบูดพูดย้ำอยู่ได้  “เอ้ออออออ กูผิดก็ได้ ก็แค่อยากเห็นว่ามึงเขียนคำว่าอะไรไว้ วันนั้นคนถึงได้กรี๊ดกร๊าดกันใหญ่ ก็เท่านั้นแหละ ไม่ได้พิศวาสอะไรก้นมึงหรอกนะ” 

ซาโต้ใช้สายตาสีเข้มหรี่มองลงที่คริสอย่างไม่วางใจ “ถ้างั้นจะดูไหมล่ะครับ” 

“ห๊า!! ไม่ๆๆๆๆ ไม่ดีกว่า  ตอนนี้กูไม่อยากเห็นแล้ว” คริสตกใจ รีบส่ายหน้าปฏิเสธ พร้อมเบี่ยงสายตาไปทางอื่น

“มีด้านหลัง แล้วก็ด้านหน้าด้วย แต่ด้านหน้ามันอยู่ต่ำหน่อยนะถ้าไม่ถอดมันจะไม่เห็น งั้นผมจะถอดเลยแล้วกัน” ยังพูดไม่ทันจบมือแกร่งคู่นั้นก็กระตุกผ้าเช็ดตัวที่นุ่งอยู่ออกอย่างง่าย ๆ 

“เฮ้ยๆๆๆ! เดี๋ยวๆๆๆๆๆๆๆ ” คริสรีบตะปบห้ามไว้เกือบไม่ทัน  หูยยย

“ก.....กูบอกว่าไม่อยากดูแล้วไง  นี่มึงฟังไม่รู้เรื่องใช่ไหมเนี่ยยย”   จู่ ๆ จะมายืนแก้ผ้าต่อหน้าเขานี่มันสติสตังดีอยู่รึเปล่า

“ดูเถอะครับ เดี๋ยวพอเผลอก็มาแอบดูของผมอีก ”   เอ๊ะ! ไอ้ห่า  มึงพูดเหมือนกับกูเป็นพวกโรคจิตอย่างนั้นแหละ  

มือหนาพยายามกระตุกผ้านุ่งของตัวเองลง แต่มือเรียวยาวของคริสที่จับไว้อยู่ก็กำไว้แน่นเพราะกลัวว่ามันจะหลุดลงมาจริง ๆ  

“เฮ้ย ไม่เอาซาโต้ กูบอกว่าไม่อยากดูแล้วไง”   ซาโต้เองเริ่มไม่เข้าใจแล้วว่าจะเอาไงแน่ ชายหนุ่มเอียงศีรษะขมวดคิ้ว  แต่ยอมปล่อยมือของตนออกโดยดี   

ไม่รู้สองคนคุยเข้าเรื่องนี้มาได้ยังไง ลำบากคริสตินต้องหาทางเลี่ยงเปลี่ยนเรื่องให้เร็วที่สุด

“เอ้อซาโต้....ไอ้ดอกไม้นั่นน่ะ ตกลงว่ามึงชอบไหม” คริสเงยหน้าใช้สายตาบ้องแบ๊วถาม  สองมือของเขาก็มัดขอบผ้าขนหนูที่เอวคนยืนให้แน่นหนา แล้วตบลงเบา ๆ เพื่อความชัวร์ว่ามันจะไม่หลุดลงมา ซาโต้เองได้แต่ก้มลงมองการกระทำแปลก ๆ ของคนที่นั่งอยู่ปลายเตียงตอนนี้ ไหงตอนแรกกะจะดึงให้หลุด มาถึงตอนนี้มัดซะแน่นจนเขาต้องเกร็งเอวไว้จนปวดไปหมด แถมใบหน้าที่เงยขึ้นมาถามนั่น มันน่ารักซะจนเขารู้สึกแปลก ๆ 

“ว่าไง ชอบไหม?”  ยังจะมาถามย้ำอีก 

ซาโต้รีบเดินเลี่ยงออกมาจากใบหน้าในมุมนั้นของคริส เขาหยิบกางเกงขึ้นมาสวมไม่ได้ตอบคำถามอะไร

“มึงก็ตอบมาสิวะ มึงชอบรึเปล่า” คริสตินนึกถึงแผนการเมื่อสักครู่ขึ้นมาได้อีก เขาอมยิ้มเจ้าเล่ห์พร้อมเลียริมฝีปากอย่างย่ามใจ  จะต้องทำให้เจ้านี่ยอมรับออกมาให้ได้ว่าชอบดอกไม้นั่น จากนั้นพลิกเกมส์บอกว่าไม่ได้ซื้อมาให้มัน คราวนี้มันต้องหน้าแตกชัวร์ ๆ หนอยแน่! บังอาจพูดออกมาได้ว่าเขาซื้อกุหลาบมาให้ หลงตัวเองจริง ๆ 

แต่จู่ ๆ เสียงทุ้มก็ดังขึ้น

“ไม่ชอบครับ ผมไม่ชอบดอกไม้”   แป่ววว วว!!!!

หนักแน่นและแจ่มชัด จากคนที่กำลังร้อยเข็มขัดเข้าที่หูกางเกงยีนส์ ทำเอาคริสถึงกับอ้าปากหน้าเหวอ หาคำพูดเถียงยังไม่ทัน เสียงดังฟังชัดก็แทรกขึ้นมาอีกระรอก

“ผมเป็นคนไม่ชอบดอกไม้เลย แต่เห็นแก่ที่คริสอุตส่าห์ตั้งใจถือขึ้นมาให้ ผมจะรับไว้ก็แล้วกันนะ” คิ้วเข้ม ๆ ตีขึ้นสองสามครั้งพร้อมกับรอยยิ้มเยาะอวดชัยชนะที่เหนือกว่าของคนตรงหน้าทำเอาคริสอยากจะกู่ร้องให้สุดเสียงแล้วซัดมันสักหมัด ฮึ่ยย!! ดูมันตอบเข้าเซ่!!

‘อยู่ด้วยกันแค่ไม่กี่วันอย่ามาทำเป็นรู้แม้กระทั่งแผนการลับของกูหน่อยเล้ยยย ไอ้คู่หูบ้าๆๆๆ’  ผู้หมวดหนุ่มขบเขี้ยวเคี้ยวฟันเม้มปากหน้าเขียวหน้าม่วงขึ้นมา ปลายจมูกรั้นหุบขึ้นหุบลงเหมือนเด็กโดนขัดใจไม่มีผิด 

ซาโต้เห็นแล้วก็อดสงสารไม่ได้ ชายหนุ่มนั่งลงข้าง ๆ อีกครั้งทั้งที่ยังไม่ได้สวมเสื้อเลยด้วยซ้ำ เขายกมือขึ้นมากะจะลูบหัวคู่หูเพื่อปลอบใจแต่ไม่รู้เพราะลงน้ำหนักมือมากไปรึยังไง กลับกลายเป็นว่าเหมือนตบลงที่หัวอีกฝ่ายเข้าอย่างแรง นั่นยิ่งทำให้คริสโกรธจัดขึ้นไปอีกเป็นเท่าตัว ปากเรียวสวยเม้มเข้ากันอย่างแน่นเบนสายตาหันมาจ้องหน้าซาโต้อย่างเอาเรื่อง

‘ฮึ่มมม หนอยยยย มึงบังอาจมาตบหัวกูนะไอ้ซาโต้ ตายซะ!!’  คริสตินคิดได้ดังนั้นก็กระโจนผลักคนข้าง ๆ หงายหลังลงบนที่นอนทันที ส่วนตัวเองขึ้นไปนั่งคร่อมไว้เรียบร้อย สองมือขาวบีบรอบคอชายหนุ่มด้านล่างอย่างเอาเรื่อง

“ตายซะเถอะมึงไอ้ซาโต้!!  ชอบแกล้งกูดีนัก ฮึ่มม” คริสคำรามเสียงโหด

ซาโต้เองก็เริ่มหายใจไม่ออก   “แค่ก แค่ก แค่ก ๆๆ”   ทั้งหนักทั้งเจ็บ ไม่นึกว่าจะเล่นรุนแรงและเอาจริงขนาดนี้

เขาหวนนึกไปถึงเหตุการณ์เมื่อตอนเห็นฟ็อกซ์กับคริสลงไม้ลงมือกันครั้งล่าสุดยิ่งสยองเข้าไปใหญ่ คิดได้ดังนั้นสัญชาตญาณในตัวก็ปลุกให้เขาพลิกตัวกลับได้ในทันทีเหมือนกัน  จากตำแหน่งที่เสียเปรียบอยู่ด้านล่างกลับกลายมาเป็นตำแหน่งที่เหนือกว่าทางด้านบน คริสตินแข็งแรงไม่สู้เขาอยู่แล้ว สองมือแกร่งรวบข้อมือทั้งสองข้างของคริสกดลงบนที่นอนอย่างแน่น 


ทั้งคู่สบสายตากันอย่างลืมตัว 


....เป็นเวลาเพียงชั่วขณะเดียว  แต่ทำไมเหมือนเนิ่นนานนักก็ไม่รู้....


เสียงหัวใจจากคนด้านบนเต้นระส่ำไม่เป็นจังหวะเมื่อได้เห็นใบหน้าใสที่มองขึ้นมาหาเขาในมุมนั้นอีกครั้ง เนื้อนูนเด่นจากแผงอกแกร่งกระเพื่อมขึ้นลงอย่างแรง จนเจ้าของมันยังตกใจ

ตึกตึก  ตึกตึก

เช่นเดียวกับจังหวะหัวใจของคนด้านล่าง ดังมากซะจนเจ้าของมันกลัวว่าคนข้างบนจะได้ยิน

ตึกตึก  ตึกตึก

ต่างคนต่างควบคุมจังหวะการเต้นของหัวใจตนเอง  


คริสเห็นใบหน้าคมที่จ้องมองลงมาหาเขา....ทำไมถึงใกล้เข้ามาเรื่อย ๆ ก็ไม่รู้ 


ตึกตึก  ตึกตึก


เหมือนถูกดูดไว้ด้วยดวงตาสีสวยและสร้อยคอเส้นสั้นที่ห้อยอวดโชว์แผงอกเปลือยกับยอดอกสีน้ำตาลแบบนั้น 


ตึกตึก  ตึกตึก


ใกล้...มากขึ้นไปอีก


ตึกตึก  ตึกตึก


มีบางอย่าง.....ไม่ถูกต้องแล้ว


ตึกตึก  ตึกตึก


ในขณะที่อีกแค่เฉียดเดียวเท่านั้น ริมฝีปากนุ่มจากคนด้านบนจะแตะถูกปากเขาแน่นอนแล้ว คริสตินหลับตาแน่น สองมือที่ถูกกดไว้กำเข้าหากันจนปวดไปหมด ไม่รู้อะไรดลใจให้เขาไม่ต่อต้านหรือผลักอีกฝ่ายออกไป


แต่....


ดูเหมือนจะนานเกินไป...ไม่น่าใช้เวลานานขนาดนั้น...


คริสค่อย ๆ ลืมตาขึ้นอย่างกล้า ๆ กลัว ๆ 

และแล้วก็เห็นใบหน้าของคนด้านบนถอยห่างออกไปในระยะปกติเรียบร้อย แถมยังหัวเราะขำเขาอีกต่างหาก นั่นยิ่งทำให้ผู้หมวดหนุ่มหน้าแดงไปกันใหญ่

ซาโต้อมยิ้มขำเมื่อเห็นใบหน้าแบบนั้นของคู่หู ดูท่าคราวนี้เขาจะแกล้งหนักมือไปหน่อยจริง ๆ 

“ไอ้ซาโต้ มึงแกล้งกู! ” คนด้านล่างโวยวายกลบเกลื่อน  เชิดปากเป็นเด็ก ๆ  

ยิ่งทำหน้าแบบนั้นอีกฝ่ายยิ่งสนุก ส่งยิ้มขำออกมาไม่หยุด แต่ดูเหมือนผู้หมวดหนุ่มจะไม่รู้เรื่องอะไรเลย ใบหน้าที่บูดงอนอยู่แล้วยิ่งบึ้งตึงขึ้นอีกเป็นเท่าตัว

“แกล้งอะไรครับ ไหนบอกซิ หืมม” 

ทันทีที่ซาโต้ถามออกมา หน้าตาที่ทั้งบูดบึ้งทั้งแง่งอน ก็แดงแจ๋ขึ้นมา  คริสขบกัดริมฝีปากแล้วเอียงหน้าหนี ‘ไอ้บ้านี่ก็คาดคั้นกูจัง แล้วจะให้กูตอบมึงว่ายังไง ให้ตอบว่ากูโกรธที่มึงไม่จูบลงมาจริง ๆ นะเหรอ ฝันล่ะ!!’  ชายหนุ่มปิดปากเงียบพูดอะไรไม่ออก

“ว่าไงครับ ผมไปแกล้งอะไรคริส ขนาดตัวเองยังตอบไม่ได้เลยแล้วแบบนี้จะให้ผมแก้ตัวยังไงล่ะ” 

มึงไม่ต้องแก้ตัวอะไรทั้งนั้นล่ะไอ้บ้า ความรู้สึกผิดชอบชั่วดีกูกลับมาแล้วโว้ยยย

“ก็แล้วเมื่อไหร่จะปล่อยล่ะ กูจะไปอาบน้ำแล้ว เดี๋ยวก็เข้าบาร์สายกันพอดี มึงน่ะมัวแต่เล่น” คริสตินกระชากเสียงเด็กเปลี่ยนเรื่อง หลบสายตาขณะพูด  แผงอกเปลือยที่โน้มคร่อมตัวเขาอยู่ตอนนี้มันทำให้เขารู้สึกหวั่นไหวแบบฉิบหายเลย  ผู้หมวดหนุ่มพยายามเบี่ยงตัวพลิก แต่สู้แรงคนครองตำแหน่งด้านบนไม่ไหวจริง ๆ 

“ซาโต้ เล่นมากไปแล้วนะมึง  สนุกมากรึไงได้แกล้งกูแบบนี้” ใบหน้าแดงแจ๋นั้นทำท่าเหมือนจะร้องไห้อยู่รอมร่อนำให้ซาโต้เกิดสงสารขึ้นมานิด ๆ 

ท่าทางวันนี้จะหนักมือไปหน่อยจริง ๆ 

ชายหนุ่มยอมปล่อยสองมือของคนข้างล่างให้เป็นอิสระ แล้วลุกเดินไปหยิบเสื้อขึ้นมา ขณะอีกคนลุกขึ้นนั่งนวดข้อมือตัวเองอย่างเงียบ ๆ ไม่พูดโวยวายอะไรต่อ ซึ่งผิดวิสัยอย่างที่สุด ซาโต้เห็นดังนั้นจึงรีบแก้ต่าง 

“ผมไม่ได้แกล้งนะ คริสต่างหากกระโดดขึ้นมาบีบคอผมเกือบจะฆ่ากันแล้วไหมล่ะ ดีที่ผมพลิกได้นะเนี่ย” ต้องแถไปให้เนียนที่สุด ชายหนุ่มนึกขณะสวมเสื้อไปด้วย

คริสตินไม่ได้ต่อปากอีก เขาลุกขึ้นหยิบผ้าเช็ดตัวแล้วเดินมุ่งไปที่ห้องน้ำทันที 

แต่ซาโต้ยังไม่จบ  ขายาว ๆ ก้าวมาขวางทางไว้ คริสชำเลืองมองนิดหน่อยก่อนก้าวหลบซ้ายขวา พยายามเลี่ยงจะผ่านไปให้ได้ ริมฝีปากบางไม่ขยับโต้ตอบอะไรอีก

“โกรธเหรอครับ” ยังมีหน้ามาถาม

“คริส??” 

“.......ทีหลังไม่เล่นแบบนี้ได้ไหมวะ”  

คนพูดเลี่ยงสายตามองในมุมต่ำ  ‘กูหวั่นไหวนะมึงรู้บ้างรึเปล่า’   คำพูดที่ไม่มีวันพูดออกมาโดยเด็ดขาด ความกดดันท่วมท้นอยู่ในใจ  สัมผัสผะแผ่วจากริมฝีปากนุ่มนั่น อย่าคิดนะว่ามันแค่เฉียด ทำไมเขาจะไม่รู้ ทำไมเขาจะไม่รู้สึก อีกทั้งความรู้สึกคาดหวังบ้าบอคอแตกอะไร ๆ ต่อจากนั้นมันทำให้เขากลัวมาก  กลัวใจตัวเอง....

หลังจากผู้หมวดหนุ่มเดินหายเข้าห้องน้ำไป อีกคนที่อยู่ด้านนอกจึงทิ้งน้ำหนักตัวนอนลงบนเตียงอย่างแรง

ซาโต้ถอนใจยาว หลับตานึกถึงความรู้สึกตอนริมฝีปากสัมผัสเฉียดกัน แม้จะเป็นเวลาเพียงเสี้ยววินาที แต่ทำเอาใจเขาสั่นจนต้องผละถอยออกมาโดยด่วน อะไรดลใจให้เขาทำลงไปแบบนั้นก็ไม่รู้ซาโต้ได้แต่คิด  เขากลัวมาก กลัวใจตัวเอง กลัวสิ่งที่ร่างกายร่ำร้อง ความต้องการของสัมผัสที่มากยิ่งขึ้นไปอีก ความรู้สึกกดดันในตอนนั้นมันแผ่ซ่านจากปลายเท้าลามขึ้นมาจนถึงหัวใจของเขา เมื่อความรู้สึกผิดชอบทุกอย่างบอกเขาว่าต้องยับยั้งชั่งใจกับคนที่อยู่ตรงหน้ามากน้อยแค่ไหน

และหลังจากที่คู่หูของเขาลืมตาขึ้นมอง 


สิ่งที่ทำได้ก็มีแต่จะต้องโกหกกลบเกลื่อนไป......ก็เท่านั้นเอง

Tbc.